আমিৰ খশ্ৰু
| অনুগ্ৰহ কৰি এই প্ৰবন্ধটো বিস্তাৰ কৰক। প্ৰবন্ধটো বিস্তাৰ কৰিবৰ বাবে আটাইতকৈ সহজ উপায়টো হ’ল অনুবাদ। আপুনি এই প্ৰবন্ধটো আন কোনো ভাষাৰ ৱিকিপিডিয়াৰ পৰা (পৰাপক্ষত ইংৰাজী ভাষাৰ) হুবহু অনুবাদ কৰিও ৱিকিপিডিয়াক সহায় কৰিব পাৰে। |
আমিৰ খশ্ৰু (ইংৰাজী: Amir Khusrow) এগৰাকী ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ ভাৰতীয় কবি, সঙ্গীতজ্ঞ। [2]
| Amir Khusro | |
|---|---|
 Amir Khusrau teaching his disciples; miniature from a manuscript of Majlis al-Ushshaq by Husayn Bayqarah | |
| প্ৰাথমিক তথ্য | |
| জন্মৰ নাম | Ab'ul Hasan Yamīn ud-Dīn K͟husrau |
| জন্ম | 1253 Patiyali, Kasganj, Delhi Sultanate |
| মূল | Kesh, Samarqand |
| মৃত্যু | October 1325 Delhi(Nizamuddin) |
| সংগীতৰ প্ৰকাৰ | Ghazal, Khayal, Qawwali, Ruba'i, Tarana |
| পেচা | Sufi Musician, Poet, Composer, Author, Scholar[1] |
জন্ম আৰু পিতৃ-মাতৃ: সম্পাদনা কৰক
আমিৰ খশ্ৰুৰ জন্ম হয় ১২৫৩ চনত বৰ্তমানৰ উত্তৰ প্ৰদেশৰ পাটিয়ালিত। আমিৰ খশ্ৰুৰ পিতৃৰ নাম আছিল ছৈফুদ্দিন। তেওঁ জাতিত আছিল তুৰ্কী। কিন্ত্ত মাতৃ আছিল ভাৰতীয়।
আমিৰ খশ্ৰুৰ জীৱন পৰিক্ৰমা: সম্পাদনা কৰক
সাহিত্য আৰু সংগীতত জন্মগত প্ৰতিভাৰ অধিকাৰী আমিৰ খশ্ৰু দিল্লীৰ একাধিক চুলতানৰ সভাকবি আৰু সভাসদ আছিল। এইসকল চুলতানৰ পৃষ্ঠপোষকতাতে আমিৰ খশ্ৰুয়ে পাৰ্চী আৰু হিন্দী ভাষাত কবিতা আৰু গীত ৰচনা কৰিছিল। পাৰ্চী সংগীতৰ লগত ভাৰতীয় সংগীতৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাই তেওঁ এক নতুন সংগীত ৰীতিৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল। আমিৰ খশ্ৰুৰ জীৱন পৰিক্ৰমা সময়ানুক্ৰমে তলত বিৱৰণ কৰা হৈছে।
মৃত্যু: সম্পাদনা কৰক
১৩২৫ খ্ৰীষ্টাব্দত দিল্লীত আমিৰ খশ্ৰুৰ মৃত্যু হয়। তেওঁ ভাৰত বিখ্যাত ইছলাম ধৰ্মগুৰু মহম্মদ নিজামউদ্দিন আউলিয়াৰ একনিষ্ঠ অনুগামী আছিল। আমিৰ খশ্ৰুৰ দেহাৱসানৰ পিছত তেওঁক তেওঁৰ ইচ্ছানুসৰি মহম্মদ নিজামউদ্দিনৰ কবৰৰ কাষতে সমাধিস্থ কৰা হয়।
আমিৰ খশ্ৰুৰ ৰচনাৱলী: সম্পাদনা কৰক
আমিৰ খশ্ৰু অসংখ্য গজল আৰু ৰাগ-ৰাগিনীৰ স্ৰষ্টা। কাব্য ৰচনাৰ লগতে গদ্য সাহিত্যতো তেওঁ বিশেষ পাৰদৰ্শিতা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। আমিৰ খশ্ৰুৰ ৰচিত পুথিসমূহ হ'ল:
- খাজানা-অল-ফটেহ
- নও ছিপিহৰ
- টোগলক নামা
- মজনু উ লায়লা
- মউলা-উল-আনওয়াৰা
- আইন-ই-ছিকন্দৰী
তথ্যসূত্ৰ: সম্পাদনা কৰক
- ↑ http://www.hazratmehboob-e-elahi.org/chapter-IV-1.htm
- ↑ শান্তনু কৌশিক বৰুৱা, সংক্ষিপ্ত অসমীয়া বিশ্বকোষ, প্ৰথম খণ্ড, পৃষ্ঠা নং: