লিখন পদ্ধতিবোৰ আন সাঙ্কেতিক যোগাযোগ পদ্ধতিৰ পৰা পৃৰ্থকপৃথক, কাৰণ এটা লিখন পদ্ধতি সদায়ে কমেও এটা [[ভাষা|কথিত ভাষাৰ]] সৈতে সম্পৰ্কিত হয়। ইয়াৰ বিপৰীতে, ছবি, চিত্ৰকলা বা আন কোনো অ-মৌখিক চিহ্ন ভাষা সম্পৰ্কীয় নহয়। কিছুমান চিহ্ন, যেনে পুৰুষ আৰু মহিলাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা চিহ্ন, ভাষা সম্পৰ্কিত নহয়, কিন্তু যদি সেইবোৰ প্ৰায়ে আন ভাষাৰ উপাদানৰ সৈতে সংমিশ্ৰণত ব্যৱহাৰ কৰা হয় তেন্তে পাছলৈ সেইবোৰ ভাষাৰ অংশ ৰূপে বিকশিত হ'ব পাৰে। আন কিছুমান চিহ্ন, যেনে সংখ্যা আৰু এমপাৰছেণ্ড ({{Lang|en|&}}), কোনো নিৰ্দিষ্ট ভাষাৰ সৈতে পোনপটীয়াকৈ সংযোজিত নহয়, কিন্তু প্ৰায়ে লিখিতভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয় আৰু সেয়েহে লিখন পদ্ধতিৰ অংশ বুলি গণ্য কৰা হয়।
প্ৰতিটো মানৱ সমাজৰ ভাষা আছে, যাক বহুতে মানৱতাৰ এক অৱতাৰিতঅৱধাৰিত আৰু নিৰ্ধাৰণকাৰী অৱস্থা বুলি ক'ব পাৰে। অৱশ্যে, লিখন পদ্ধতিৰ বিকাশ আৰু তাৰ ফলত যোগাযোগৰ পাৰম্পৰিক মৌখিক পদ্ধতিৰ সলনি লিখন পদ্ধতিৰ ব্যৱহাৰ কৰা প্ৰক্ৰিয়াটোৰ বিকাশ লেহেমিয়া। এবাৰ প্ৰতিষ্ঠিত হোৱাৰ পিছত, লিখন পদ্ধতি সাধাৰণতে ইয়াৰ কথিত সমৰ্থকতকৈ অধিক লাহে লাহে সলনি হয়। সেয়েহে এইবোৰে প্ৰায়ে এনে কিছু বিশেষত্ব আৰু অভিব্যক্তি ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰেপাৰি যিবোৰ কথিত ভাষাত বৰ্তমান ব্যৱহাৰ নহয়। লিখন পদ্ধতিৰ এটা ডাঙৰ লাভালাভ হৈছে যে ই ভাষা এটাত প্ৰকাশ কৰা তথ্যৰ এক স্থায়ী ৰেকৰ্ড সংৰক্ষণ কৰিব পাৰে।