অভিনেতা: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

১৮৯৪ চনৰ পৰা ১৯২০ ৰ দশকৰ শেষৰ ফালে চলচ্চিত্ৰসমূহ আছিল নীৰৱ চলচ্চিত্ৰ। নীৰৱ চলচ্চিত্ৰ অভিনেতাসকলে শাৰীৰিক ভাষা আৰু মুখৰ অভিব্যক্তিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল, যাতে দৰ্শকে এজন অভিনেতাই কি অনুভৱ কৰিছে আৰু পৰ্দাত চিত্ৰিত কৰিছে সেয়া ভালদৰে বুজি পায়। আধুনিক সময়ৰ দৰ্শকসকলক সৰল বা কেম্পি হিচাপে আঘাত কৰাৰ বাবে বহুতো নীৰৱ চলচ্চিত্ৰ অভিনয় উপযুক্ত। অতিনাটকীয় অভিনয় শৈলী কিছুমান ক্ষেত্ৰত এজন অভ্যাস অভিনেতাক তেওঁলোকৰ পূৰ্বৰ মঞ্চৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা স্থানান্তৰিত কৰা হৈছিল। বহুতো আমেৰিকান নীৰৱ চলচ্চিত্ৰ অভিনেতাৰ বাবে ভাউডেভিল থিয়েটাৰ এক বিশেষভাৱে জনপ্ৰিয় উৎপত্তি আছিল।<ref name=textbook>{{cite book|last1=Lewis|first1= John|title=American Film: A History|date=2008|publisher=W. W. Norton & Company|location=New York, NY|isbn=978-0-393-97922-0|edition=First}}</ref> ১৯১৭ চনত পৰিচালক মাৰ্শ্বেল নিলানৰ এই বিস্ফোৰণৰ কাৰণ আছিল চলচ্চিত্ৰত মঞ্চ অভিনেতাসকলৰ বিয়পি পৰা উপস্থিতি: "যিমান সোনকালে ছবিলৈ অহা মঞ্চৰ লোকসকল ওলাই আহে, ছবিবোৰৰ বাবে সিমানেই ভাল।" আন ক্ষেত্ৰত, জন গ্ৰিফিথ ৰাইৰ দৰে পৰিচালকে তেওঁলোকৰ অভিনেতাসকলক গুৰুত্ব দিয়াৰ বাবে জীৱনতকৈ ডাঙৰ অভিব্যক্তি প্ৰদান কৰাৰ প্ৰয়োজন আছিল। 1914 চনৰ আৰম্ভণিতে, আমেৰিকান দৰ্শকসকলে পৰ্দাত অধিক প্ৰাকৃতিকতাৰ বাবে তেওঁলোকৰ পছন্দ জনাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।<ref name = brownlow>{{cite book|last = Brownlow|first = Kevin|year =1968|pages=344–353|title = The Parade's Gone By|publisher = University of California Press|chapter-url = https://books.google.com/books?id=wCD5EH64Qw8C&pg=PA344 |chapter = Acting|isbn = 9780520030688}}</ref>