আলকাপ

আলকাপ হৈছে বাংলাদেশৰ পশ্চিম চাপাই নবাবগান, ৰণ্ডাজহীৰ মুৰ্ছিদাবাদ, মালদাবহুম জিলাত জনপ্ৰিয় এক বাংলা লোকনৃত্য। ইয়াৰোপৰি ই ঝাৰখণ্ড আৰু বিহাৰৰ কাষৰীয়া অঞ্চল যেনে ডুমকা আৰু পূৰ্ণিয়ালৈয়ো বিয়পি পৰিছে।

ব্যুৎপত্তি

কাপৰ অৰ্থ 'কাব্য' (পদ্য) আৰু আলৰ অৰ্থ 'পদ্যৰ অংশ'। আল শব্দৰ আন এটা অৰ্থ হ’ল ‘চোকা’। কাপ শব্দটোও 'ছাম'ৰ বহু অৰ্থৰ ভিতৰত অন্যতম - ক্ষেত্ৰখনত ইংগিতৰ বিকৃত ৰূপ, বা হাস্যৰসময়ী কমেডিয়ান বা সামাজিক কুৎসিত বিষয়ৰ প্ৰতিচ্ছবি।

ধৰণ

আলকাপ হৈছে সংগীত, নৃত্য আৰু নাট্য উপস্থাপনৰ সংমিশ্ৰণ। দহৰ পৰা বাৰজনীয়া আলকাপ দলৰ নেতৃত্বত এজন চৰকাৰ (মাষ্টৰ) বা গুৰু (নেতা) থাকে আৰু ইয়াত চোক্ৰা নামৰ দুজন বা তিনিজন যুৱক, এজন বা দুজন গায়ন বা গায়ক, দোহৰ, কোৰিষ্টাৰ, সংগীতজ্ঞ আদি থাকে। অলকাপক পাঁচটা ভাগত উপস্থাপন কৰা হৈছে- আছৰ বন্দনা, ছ’ৰা, কাপ, বৈঠাকী গান আৰু খেমতা পালা। এই কাৰ্যসূচী গ্ৰাম্য সমাজৰ প্ৰতিফলন আৰু ইয়াত গ্ৰাম্য জনসাধাৰণৰ প্ৰচলিত আৰ্থ-সামাজিক অৱস্থাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হয়।

জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত

চৈয়দ মুস্তাফা ছিৰাজৰ উপন্যাস মায়ামৰ্দংগা খনত আলকাপৰ এটা দলৰ বিষয়ে বৰ্ণনা আছে।