কবি

কবি হ'ল কাব্য শক্তিৰ অধিকাৰী আৰু কবিতা ৰচনা কৰা ব্যক্তি বা সাহিত্যিক। এজন কবিয়ে নিজৰ লিখিত আৰু ৰচিত মৌলিক কবিতা লিখিত বা অলিখিত ৰূপত প্ৰকাশ কৰিব পাৰে। এক নিৰ্দিষ্ট প্ৰসংগ, পৰিঘটনা, উপমা আৰু নান্দনিকতাৰে কবিতা ৰচনা কৰা হয়। সাধাৰণতে কবিতাক বিভিন্ন ধৰণৰ ভাগ কৰাৰ লগতে একাধিক অৰ্থ বা প্ৰকাশভংগীও প্ৰকাশ কৰা হয়। আচলতে কবিতা লিখাজনেই কবি। অৱশ্যে বাংলা ভাষাৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আধুনিক কবি জীবানন্দ দাসে কৈছিল, "সকলো কবি নহয়, কিছুমান কবি"। অৰ্থাৎ কেৱল কবিতা লিখি বা কবিৰ উপাধি লাভ কৰিলেই "কবি" নহয়। প্ৰকৃত কবিৰ চিন কি, তেওঁ বিখ্যাত গ্ৰন্থখনত তেওঁৰ কবিতাৰ বিষয়ে বিশদভাৱে কৈছে। "যিজনে শব্দৰ আটাইতকৈ সুন্দৰ কলাত্মক প্ৰয়োগৰ জৰিয়তে এটা বা ততোধিক বিষয়ৰ সুৰীয়া, সৃষ্টিশীল, ছন্দময় প্ৰকাশক এক অনন্য ধৰণে, কল্পনা বা বাস্তৱ বা দুয়োটাৰে সংমিশ্ৰণত প্ৰকাশ কৰি পাঠকৰ মনক আকৰ্ষণ আৰু মোহিত কৰে।" ; তেওঁ এজন কবি।"

প্ৰেক্ষাপট

কবিৰ উৎপত্তিৰ ৰহস্য অজ্ঞাত আৰু অজ্ঞাত হৈয়েই আছে। নিজৰ মনৰ মধুৰতাৰ লগত নিজৰ চিন্তা-চিন্তা মিহলাই নিত্য নতুন কবিতা সৃষ্টি কৰি আহিছে যুগ যুগ ধৰি সেই অনাদি কালৰ পৰা আধুনিক যুগলৈকে। কবিতাসমূহৰ সংমিশ্ৰণেৰে তেওঁলোকে কবিতা বা সংকলন সংকলন ৰচনা কৰিছিল। কেতিয়াবা কবিতা পুথিখনে বৃহৎ ৰূপ লৈ মহাকাব্যৰ সৃষ্টি কৰে। প্ৰায় সকলো ভাষাতে কবিতা ৰচনা কৰা হৈছে। যিহেতু ইহঁত বিভিন্ন সংস্কৃতি আৰু বিভিন্ন সময়ৰ লগত খাপ খুৱাই লিখা হৈছে, সেয়েহে ইয়াৰ আবেদন, উপযোগিতা আৰু অনুভৱ সাধাৰণতে সেই সময়ৰ বাবে উপযুক্ত। কিন্তু কিছুমান কবিতাই সময় জয় কৰিছে বা কালজয়ী ভূমিকা পালন কৰিছে। প্ৰতিখন সমাজ-সভ্যতাৰ দৰে আৰু নিৰ্দিষ্ট ভাষাত লিখাৰ দৰে কবিসকলে নিজৰ কবিতাত বহুমাত্ৰিক, বৈচিত্ৰময় ভংগীমা, সৃষ্টিশীল শৈলী প্ৰয়োগ কৰিছে, যিবোৰৰ পৰিৱৰ্তন আৰু পৰিশোধন হৈছে সময়ৰ বিৱৰ্তন, আৰু বৰ্তমানৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে। পৰৱৰ্তী সময়ত এই ব্যৱহাৰিক বিষয়বোৰ বিশ্ব সাহিত্যৰ ইতিহাসৰ পৰ্দাত সংঘটিত হৈছে। সাহিত্যৰ ইতিহাসত উৎপন্ন হোৱা এই বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ কলাত্মক শৈলীয়ে বৰ্তমানৰ সাহিত্যক বহুখিনি সমৃদ্ধ কৰি তুলিছে।

উৎপত্তি

কবি শব্দটো ‘কু’ মূলৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা শব্দ। ‘কু’ মানে ‘অসাধাৰণ (অতিক্ৰমণীয়) কৰ্তা। ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল কবি হ'ল সাধাৰণ অভিজ্ঞতা বা অনুভূতি বা সাধাৰণ শব্দক নতুন ৰূপত পাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা ব্যক্তি। ইংৰাজী 'poet' শব্দটো লেটিন প্ৰথম ৰূপৰ বিশেষ্য পুংলিঙ্গ 'poeta, poetae' (আক্ষৰিক অৰ্থত 'কবিৰ')ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে। ফৰাচী কবি আৰ্থাৰ ৰিম্ব'ডে "কবি" শব্দটোৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল।