চেলেং

চেলেং বা চেলেং চাদৰ শৰীৰৰ ওপৰ অংশত পৰিধান কৰা এবিধ অসমীয়া পৰম্পৰাগত বস্ত্ৰ। সাধাৰণতে দেহৰ সন্মুখৰ ফালে এটা অংশ ৰাখি লৈ বাঁও কান্ধেৰে পিঠিৰ ফালে চেলেঙৰ আনটো অংশ ওলোমাই লোৱা হয়। অসমীয়া সংস্কৃতিত চেলেং চাদৰক এক সন্মানীয় সাজৰূপে গণ্য কৰা হয়। চেলেঙসমূহ সাধাৰণতে পাট বা কপাহী সূতাৰে তৈয়াৰ কৰা হয়। এখন চেলেং প্ৰায় ২৭৪ চেমি দীঘল আৰু ১৩০ চেমি বহল হয় আৰু ইয়াৰ দুয়োটা মূৰতে ফুল তোলা থাকে। এই ফুলসমূহ তোলোতে সাধাৰণতে সোণালী সূতাৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।^[1]

প্ৰকাৰ সম্পাদনা কৰক

অসমীয়া লোকসকলে বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ চেলেং চাদৰৰ ব্যৱহাৰ কৰে।^[2] যেনে:-

সোণৰ সূতাৰে চাবধৰা চেলেং
আঁচু দিয়া চেলেং
গাৰিয়লী চেলেং
পাৰি দিয়া চেলেং
গুণাকটা চেলেং
দৰিয়ালি গুণা কৰা চেলেং
সোণীয়া চেলেং

ব্যৱহাৰ সম্পাদনা কৰক

সৰু সূতাৰ চেলেঙখনি
বৈ দিয়া সৰুভনী
হুঁচৰি গাবলৈ যাওঁ
ঐ গোবিন্দাই ৰাম

— বিহু হুঁচৰিৰ ঘোষা

উত্তৰীয় বস্ত্ৰ হিচাপে পৰিচিত এইবিধ বস্ত্ৰ পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়ে পৰিধান কৰে যদিও ইয়াৰ ব্যৱহাৰ সীমিত। হুঁচৰি বিহুত মুখিয়ালজনে বিহুৱান বা গামোচাৰ লগতে চেলেং চাদৰ পৰিধান কৰে। সত্ৰাধিকাৰ, গোসাঁই আৰু ভকত-বৈষ্ণৱসকলে প্ৰায় বাধ্যতামূলকভাৱে চেলেঙৰ ব্যৱহাৰ কৰে।^[2] ভাওনাৰ গায়ন-বায়নসকলেও চেলেং চাদৰৰ ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। অসমীয়া বিবাহ অনুষ্ঠানত ৰভাতলত বৰ-কন্যা উভয়ে চেলেং চাদৰ পৰিধান কৰে। দৰাসাজৰ চেলেং সাধাৰণতে পাটেৰে বোৱা হয়। অন্যান্য মাঙ্গলিক কাম-কাজতো চেলেং লোৱাৰ নিয়ম আছে।

কোনো ব্যক্তিক সন্মান বা সম্বৰ্ধনা জনাবলৈ প্ৰশস্তি পত্ৰ, স্মাৰক আদিৰ লগতে বহু ক্ষেত্ৰত অংগ বস্ত্ৰ হিচাপে চেলেং এখনো দিয়া হয়।^[3]^[4]