দেউতা ভূত

দেউতা ভূত অসমীয়া লোককথাৰ জনপ্ৰিয় ভূত। ঘৰত খেদি ফুৰা অস্থিৰ আত্মা বুলি কোৱা হয় আৰু পৰিয়ালৰ সদস্যৰ অৱহেলা বা সন্মানহীনতাৰ বাবে মৃত্যু হোৱা ব্যক্তিৰ ভূত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

দেউতা ভূতৰ উৎপত্তি

অসমৰ অঞ্চলভেদে দেউতা ভূতৰ কাহিনী বেলেগ বেলেগ যদিও কেন্দ্ৰীয় বিষয়বস্তু একেই আছে। কিংবদন্তি অনুসৰি দেউতা ভূত হ’ল এনে এজন ব্যক্তিৰ ভূত, যাক পৰিয়ালৰ লোকে উপযুক্ত সন্মান বা যত্ন লোৱা নাছিল। কাহিনীটোৰ কিছুমান সংস্কৰণত ব্যক্তিজন হৈছে পৰিয়ালটোৰ এজন জ্যেষ্ঠ সদস্য যিজনক অৱহেলিত আৰু বৃদ্ধ বয়সত অকলে এৰি দিয়া হৈছিল। আন সংস্কৰণত ব্যক্তিজন হৈছে চাকৰ বা শ্ৰমিক যিজনৰ নিয়োগকৰ্তাই তেওঁক দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰিছিল।

দেউতা ভূতৰ কিংবদন্তিৰ সঠিক উৎপত্তিৰ বিষয়ে জনা নাযায় যদিও ই অসমৰ পূৰ্বপুৰুষ পূজাৰ বৃহত্তৰ পৰম্পৰাৰ এটা অংশ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। অসমৰ সংস্কৃতিকে ধৰি বহু সংস্কৃতিত পূৰ্বপুৰুষ পূজা প্ৰচলিত। মৃত পৰিয়ালৰ সদস্যৰ আত্মাই জীৱিতসকলৰ বাবে আশীৰ্বাদ বা দুৰ্ভাগ্য কঢ়িয়াই আনিব পাৰে, সেয়া তেওঁলোকৰ লগত কেনে ব্যৱহাৰ কৰা হয় তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।

ৰূপ আৰু আকাৰ

অঞ্চলভেদে দেউতা ভূতৰ ৰূপ বেলেগ বেলেগ যদিও সাধাৰণতে ইয়াক ঘৰৰ মাজেৰে নিৰৱে গতি কৰা ছাঁয়াময় আকৃতি বুলি বৰ্ণনা কৰা হয়। কিছুমান লোককথাৰ সংস্কৰণত ভূতটোক ক্ষীণ বুঢ়া বা মহিলা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে, আনহাতে আন কিছুমান সংস্কৰণত ইয়াক বিভিন্ন ৰূপ ল’ব পৰা আকৃতিহীন ৰূপ বুলি কোৱা হৈছে।

আচৰণ

দেউতা ভূতক ঘৰবোৰক খেদি ফুৰা আৰু জীৱনত দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰাসকলৰ প্ৰতিশোধ বিচৰা এক অস্থিৰ আত্মা বুলি কোৱা হয়। ভূতে অসন্মান বা অৱহেলা কৰা সকলৰ অসুখ, দুৰ্ঘটনা, অথবা আৰ্থিক সমস্যা আদি দুৰ্ভাগ্যৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত ভূতে ঘৰৰ চাৰিওফালে বস্তু লৰচৰ কৰে বা অদ্ভুত শব্দৰ সৃষ্টি কৰি নিজৰ উপস্থিতি প্ৰকাশ কৰে বুলি কোৱা হয়।

সাংস্কৃতিক তাৎপৰ্য্য

দেউতা ভূত অসমীয়া লোককথাৰ এক উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিত্ব আৰু তেওঁ বয়োজ্যেষ্ঠক সন্মান কৰা আৰু শ্ৰমিক-সেৱকক সদয় আৰু মৰ্যাদাৰে ব্যৱহাৰ কৰাৰ গুৰুত্বক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। দেউতা ভূটৰ কিংবদন্তিটোৱে এটা সোঁৱৰণী হিচাপে কাম কৰে যে আনক অৱহেলা বা দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰিলে এই জীৱন আৰু পৰলোক দুয়োটাতে গুৰুতৰ পৰিণতি হ’ব পাৰে।

দেউতা ভূতৰ বিশ্বাস অসমৰ পূৰ্বপুৰুষ পূজাৰ বৃহত্তৰ পৰম্পৰাৰ সৈতেও জড়িত। পূৰ্বপুৰুষক সন্মান আৰু সন্মান দিয়াৰ প্ৰথা অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ, আৰু মৃত পৰিয়ালৰ লোকৰ আত্মাই জীৱিতসকলৰ বাবে আশীৰ্বাদ বা দুৰ্ভাগ্য কঢ়িয়াই আনিব পাৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, তেওঁলোকৰ লগত কেনে ব্যৱহাৰ কৰা হয় তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।

দেউতা ভূতৰ বিশ্বাস আজিও অসমৰ বহু ঠাইত প্ৰচলিত হৈ আছে, আৰু প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম ধৰি এই কিংবদন্তি চলি আছে। ই আনৰ লগত দয়া আৰু সন্মানেৰে ব্যৱহাৰ কৰাৰ গুৰুত্ব আৰু আনক অৱহেলা বা দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰাৰ পৰিণতিৰ সোঁৱৰণী হিচাপে কাম কৰে।

প্ৰতিকাৰ

অসমৰ কোনো কোনো অঞ্চলত দেউতা ভূতৰ আত্মাক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ মানুহে ৰীতি-নীতি আৰু অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান পালন কৰে। এই ৰীতি-নীতিবোৰত প্ৰায়ে ভূতক খাদ্য, ফুল আৰু অন্যান্য প্ৰসাদ আগবঢ়োৱা আৰু তাৰ ক্ষমা আৰু আশীৰ্বাদ বিচৰাৰ প্ৰয়োজন হয়। কিছুমান ক্ষেত্ৰত মানুহেও শ্বেমান বা পুৰোহিতক নিয়োগ কৰি ঘৰৰ পৰা ভূতটোক খেদি পঠিয়াবলৈ বিশেষ অনুষ্ঠান কৰিব।