লংগিনায়

https://www.bing.com/search?q=IMAGE+OF+Cassius+Longinus+%28philosopher%29&form=ANNH01&refig=621b84d625904b73ae839d9488c030c2&pc=U531কেচিয়াছ লংগিনাছ (CASSIUS LONGINUS):

কেচিয়াছ লংগিনাছ এৰিষ্টটলৰ সমসাময়িক এজন গ্ৰীক ভাষ্যবিদ আৰু দাৰ্শনিক সমালোচক আছিল। এমেচা বা এথেন্সত জন্মগ্ৰহণ কৰা তেওঁ এমোনিয়াছ চাকাছ আৰু অৰিগেন দ্য পাগানৰ অধীনত আলেকজেন্দ্ৰিয়াত অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু এথেন্সত ত্ৰিশ বছৰ ধৰি অধ্যাপনা কৰিছিল, তেওঁৰ এজন শিক্ষাৰ্থী আছিল পোৰফিৰী। লংগিনাছে তেতিয়া প্লটিনাছৰ দ্বাৰা বিকশিত হোৱা নিওপ্লেটনিজমক গ্ৰহণ কৰা নাছিল, কিন্তু পুৰণি ধৰণৰ প্লাটোনিষ্ট হিচাপে অব্যাহত ৰাখিছিল আৰু এজন সাহিত্য সমালোচক হিচাপে তেওঁৰ খ্যাতি অপৰিসীম আছিল।

পূব ভ্ৰমণৰ সময়ত, তেওঁ এজন শিক্ষক আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত পালমিৰাৰ ৰাণী জেনোবিয়াৰ মুখ্য পৰামৰ্শদাতা হয়। তেওঁৰ পৰামৰ্শৰ দ্বাৰাই তাই ৰোমৰ পৰা স্বাধীনতা ঘূৰাই পাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। অৱশ্যে সম্ৰাট আউৰেলিয়ানে বিদ্ৰোহক চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ কৰে আৰু লংগিনাছক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয়।

জীৱনঃ তেওঁৰ অজাতি নাম কেছিয়াছৰ উৎপত্তি অজ্ঞাত; কেৱল অনুমান কৰিব পাৰি যে তেওঁ কিছুমান কেছিয়াছ লংগিনাছৰ গ্ৰাহক আছিল, বা তেওঁৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে কিছুমান কেছিয়াছ লংগিনাছৰ প্ৰভাৱৰ জৰিয়তে ৰোমান ভোটাধিকাৰ লাভ কৰিছিল। তেওঁৰ জন্ম প্ৰায় ২১৩ বছৰ আছিল, আৰু ২৭৩ চনত ষাঠি বছৰ বয়সত তেওঁক হত্যা কৰা হৈছিল। তেওঁৰ মূল নাম ডায়নিছিয়াছ বুলি পৰামৰ্শটো কেৱল এইকাৰণেই উদ্ভৱ হৈছিল কিয়নো মধ্যযুগত একবিংশ শতিকাৰ আকৰ্ষণীয় গ্ৰন্থ অন দা চাবলাইম "ডায়নিচিয়াছ বা লংগিনাছ"ৰ সৈতে লিপিবদ্ধ কৰা হৈছিল।

তেওঁৰ জন্মস্থান অনিশ্চিত; কিছুমানে কয় যে লংগিনাছ এমেছাত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল, আনহাতে আন কিছুমানে কয় যে তেওঁৰ জন্ম এথেন্সত হৈছিল। সুদা এই দৰে কয় যে লংগিনাছৰ খুৰাক এমেছাৰ ফ্ৰণ্টোৱে এথেন্সত বাক-বিতণ্ডা শিকাইছিল আৰু এথেন্সত তেওঁৰ মৃত্যুত তেওঁ ভগ্নী ফ্ৰণ্টোনিছৰ পুত্ৰ লংগিনাছে তেওঁক এৰি থৈ গৈছিল।

এনে লাগিব যে ফ্ৰণ্টোৱে তেওঁৰ ভতিজাৰ শিক্ষাৰ বিশেষ যত্ন লৈছিল, আৰু তেওঁৰ মৃত্যুশয্যাত তেওঁ তেওঁক তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী কৰি তুলিছিল। পোৰ্ফিৰিৰ লাইফ অফ প্লটিনাছত সংৰক্ষিত তেওঁৰ কাম অন এণ্ডছৰ প্ৰস্তাৱনাত, লংগিনাছে নিজেই কয় যে তেওঁৰ সৰুৰে পৰাই তেওঁ মাক-দেউতাকৰ সৈতে বহুতো যাত্ৰা কৰিছিল, তেওঁ বহুতো দেশ ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু সেই সময়ত দাৰ্শনিক হিচাপে যথেষ্ট খ্যাতি লাভ কৰা সকলোৰে সৈতে পৰিচিত হৈছিল, যাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ প্ৰসিদ্ধ আছিল এমোনিয়াছ চাকাচ, অৰিগেন দ্য পাগান, প্লটিনাছ আৰু এমেলিয়াছ। প্ৰথম দুটা লংগিনাছৰ ভিতৰত দীৰ্ঘদিন ধৰি ছাত্ৰ আছিল, কিন্তু লংগিনাছে তেতিয়া এমোনিয়াছ আৰু প্লটিনাছৰ দ্বাৰা বিকশিত হোৱা নিওপ্লেটোনিজমক আকোৱালি লোৱা নাছিল, বৰঞ্চ তেওঁ পুৰণি প্ৰকাৰৰ প্লেটোনিষ্ট হিচাপে অব্যাহত ৰাখিছিল। লংগিনাছে তেওঁৰ দৰ্শনঅধ্যয়নত প্লেটোৰ কামবোৰৰ সৈতে নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিচিত কৰি তুলিছিল; আৰু তেওঁ নিজে এজন প্ৰকৃত প্লেটোনিষ্ট আছিল বুলি এতিয়াও প্ৰশংসিত টুকুৰাবোৰৰ পৰা আৰু লগতে প্লেটোৰ কেইবাটাও সংলাপত তেওঁ লিখা মন্তব্যবোৰৰ পৰা স্পষ্ট হয়। তেওঁৰ ভাষ্যৰ কেইটামান অংশ যিবোৰ আমাৰ ওচৰলৈ আহিছে সেইবোৰে দেখুৱাইছে যে তেওঁ ৰূপক ধাৰণাবোৰৰ পৰা মুক্ত আছিল যাৰ দ্বাৰা তেওঁৰ সমসাময়িকসকলে প্ৰাচীনসকলৰ জ্ঞান আৱিষ্কাৰ কৰা বুলি দাবী কৰিছিল। তেওঁৰ ভাষ্যসমূহে কেৱল প্লেটোৰ দ্বাৰা আলোচনা কৰা বিষয়বস্তুৰ বিষয়েই নহয়, তেওঁৰ শৈলী আৰু বিভাজনৰ বিষয়েও বৰ্ণনা কৰিছিল। প্লটিনাছৰ বিৰোধিতা কৰি লংগিনাছে এই মতবাদক বজাই ৰাখিছিল যে প্লেটনিক ধাৰণাসমূহ ঈশ্বৰীয় নাউচৰ বাহিৰত বিদ্যমান আছিল। প্লটিনাছে প্ৰথম নীতিৰ ওপৰত তেওঁৰ গ্ৰন্থ খন পঢ়াৰ পিছত মন্তব্য কৰিছিল যে লংগিনাছ এজন পণ্ডিত হ'ব পাৰে, কিন্তু তেওঁ কোনো দাৰ্শনিক নহয়।

লংগিনাছে আলেকজেন্দ্ৰিয়াৰ এমোনিয়াছ আৰু তেওঁৰ ভ্ৰমণত লগ পোৱা আন দাৰ্শনিকসকলৰ পৰা যিমান পাৰে সকলো শিকাৰ পিছত তেওঁ এথেন্সলৈ উভতি আহে। তেওঁ তাত তেওঁৰ বহুতো শিক্ষাৰ্থীৰ নিৰ্দেশনাৰ প্ৰতি ইমান উৎসাহেৰে নিজকে সমৰ্পিত কৰিছিল যে তেওঁ লিখিবলৈ কোনো সময় বাকী নাছিল। তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বিশিষ্ট আছিল পোৰফিৰী। এথেন্সত, লংগিনাছে দৰ্শন আৰু সমালোচনাৰ ওপৰত বক্তৃতা দিয়া দেখা যায়, লগতে বাক্যবাণ আৰু ব্যাকৰণৰ ওপৰত, আৰু তেওঁৰ জ্ঞানৰ পৰিমাণ ইমান বেছি আছিল যে ইউনেপিয়াছে তেওঁক "জীৱন্ত পুথিভঁৰাল" আৰু "খোজ কঢ়া সংগ্ৰহালয়" বুলি কয়। লংগিনাছক যি শক্তিৰ বাবে আটাইতকৈ বেছি উদযাপন কৰা হৈছিল সেয়া আছিল তেওঁৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ দক্ষতা, যিটো সঁচাকৈয়ে ইমান ডাঙৰ আছিল যে "লংগিনাছৰ দৰে বিচাৰ কৰা" অভিব্যক্তিটো "সঠিকভাৱে বিচাৰ কৰা"ৰ সমাৰ্থক হৈ পৰিছিল।

এথেন্সত তেওঁৰ জীৱনৰ বেছিভাগ সময় তেওঁৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ৰচনা ৰচনা কৰাৰ পিছত, তেওঁ পূৱলৈ গৈছিল, হয় এমেছাত তেওঁৰ বন্ধুবৰ্গক চাবলৈ বা কিছুমান পাৰিবাৰিক বিষয় নিষ্পত্তি কৰিবলৈ। এনেকুৱা লাগিছে যে তেওঁ পালমিৰাৰ ৰাণী জেনোবিয়াৰ সৈতে পৰিচিত হৈছিল, যি এগৰাকী মহান প্ৰতিভাসম্পন্ন মহিলা আৰু কলা আৰু সাহিত্যৰ প্ৰতি অনুৰাগী হৈ তেওঁক গ্ৰীক সাহিত্যৰ শিক্ষক কৰি তুলিছিল। যিহেতু পালমিৰাত তেওঁৰ আদেশত লংগিনাছৰ কোনো বিস্তৃত পুথিভঁৰাল নাছিল, তেওঁ প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে তেওঁৰ সাহিত্যিক কাম-কাজ ত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য আছিল। তেওঁ অতি সোনকালেই তেওঁৰ প্ৰতিভাৰ বাবে আন এটা ব্যৱহাৰ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল, কিয়নো যেতিয়া ৰজা ওডেনাথাছৰ মৃত্যু হৈছিল ৰাণী জেনোবিয়াই সাম্ৰাজ্যৰ চৰকাৰ হাতত লৈছিল। তাই লংগিনাছৰ পৰামৰ্শ গ্ৰহণ কৰিছিল; তেওঁহে তাইক ৰোমান শাসন কঁপাই স্বতন্ত্ৰ সাৰ্বভৌম হ'বলৈ পৰামৰ্শ দিছিল আৰু উৎসাহিত কৰিছিল। ফলস্বৰূপে, জেনোবিয়াই ৰোমান সম্ৰাট আউৰেলিয়ানলৈ এখন উৎসাহী পত্ৰ লিখিছিল। ২৭৩ চনত যেতিয়া অৰেলিয়ানে পালমিৰাক লৈ ধ্বংস কৰিছিল, লংগিনাছে জেনোবিয়াক দিয়া পৰামৰ্শৰ বাবে নিজৰ জীৱনৰ সৈতে পৰিশোধ কৰিব লগা হৈছিল। লংগিনাছে নিশ্চয় এই দুৰ্যোগৰ দ্বাৰা বিশেষভাৱে দুখ পাইছিল, কিয়নো ৰাণীয়ে ৰোমানসকলৰ হাতত পৰাৰ পিছত নিজৰ নিৰ্দোষতা দাবী কৰিছিল, আৰু সকলো দোষ তেওঁৰ পৰামৰ্শদাতা, বিশেষকৈ লংগিনাছৰ ওপৰত নিক্ষেপ কৰিছিল। তেওঁ ছক্ৰেটিছৰ যোগ্য দৃঢ়তা আৰু প্ৰফুল্লতাৰে তেওঁৰ মৃত্যুদণ্ড প্ৰদান কৰিছিল।

তেওঁৰ ব্যক্তিগত জীৱনত লংগিনাছ অমায়িক আছিল যেন লাগিছে; তেওঁৰ ব্যক্তিগত জীৱনত লংগিনাছ অমায়িক আছিল যেন লাগিছে; কিয়নো যদিও তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থী পোৰফিৰীয়ে তেওঁক এৰি গৈছিল, তেওঁ ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁ প্লটিনাছ ৰ বিদ্যালয়ত এক উন্নত দৰ্শন বিচাৰিব, লংগিনাছে তেওঁক কোনো বিদ্বেষ প্ৰদৰ্শন কৰা নাছিল, কিন্তু তেওঁক বন্ধু হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি আহিছিল, আৰু তেওঁক পালমিৰালৈ আহিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। কিয়নো যদিও তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থী পোৰফিৰীয়ে তেওঁক এৰি গৈছিল, তেওঁ ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁ প্লটিনাছ ৰ বিদ্যালয়ত এক উন্নত দৰ্শন বিচাৰিব, লংগিনাছে তেওঁক কোনো বিদ্বেষ প্ৰদৰ্শন কৰা নাছিল, কিন্তু তেওঁক বন্ধু হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি আহিছিল, আৰু তেওঁক পালমিৰালৈ আহিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। তেওঁৰ স্বাধীনতাৰ প্ৰতি এক প্ৰচণ্ড প্ৰেম আছিল, আৰু নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰা আৰু আনৰ দোষ আৰু ত্ৰুটি বোৰ উন্মোচন কৰা দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে এক মহান স্পষ্টতা আছিল তেওঁৰ স্বাধীনতাৰ প্ৰতি এক প্ৰচণ্ড প্ৰেম আছিল, আৰু নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰা আৰু আনৰ দোষ আৰু ত্ৰুটি বোৰ উন্মোচন কৰা দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে এক মহান স্পষ্টতা আছিল।