ৰাজশেখৰ
| এই প্ৰবন্ধটো ৱিকিপিডিয়াৰ ৰচনাশৈলী অনুসৰি ৱিকিফাইড কৰাৰ প্ৰয়োজন আছে। অনুগ্ৰহ কৰি সম্পৰ্কীয় আন্তঃৱিকি সংযোগ অথবা প্ৰবন্ধৰ গঠনশৈলী পৰিবৰ্তন কৰি এই প্ৰবন্ধৰ বিকাশ কৰাত সহায় কৰক। অধিক জানিবৰ বাবে সোঁফালে থকা [দেখুৱাওক] লিংকটোত ক্লিক কৰক।
এই প্ৰবন্ধত ৱিকিফাই কৰিব লগা সংক্ৰান্তিয় একো কাৰণ দিয়া হোৱা নাই।
|
| এই প্ৰবন্ধটোত কোনো কোনো স্থানত তথ্যসূত্ৰ বা প্ৰসংগৰ উল্লেখ প্ৰয়োজন। অনুগ্ৰহ কৰি বিশ্বাসযোগ্য উৎস দেখুৱাই এই প্ৰবন্ধটো উন্নত কৰাত সহায় কৰক। বিশ্বাসযোগ্য তথ্য উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধৰ বিশ্বাসযোগ্যতা কমে আৰু অনেক ক্ষেত্ৰত ই ইয়াক বিশ্বাস কৰি লোৱা পঢ়ুৱৈৰ ক্ষতি সাধনো কৰিব পাৰে। সেয়ে তথ্য-উৎসৰ উল্লেখ নথকা প্ৰবন্ধক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা হ'ব পাৰে। আনহাতে পঢ়ুৱৈসকলেও প্ৰবন্ধটোত য’ত প্ৰয়োজন যেন দেখে সেই বাক্যৰ পাছত {{উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন}} বুলি লিখি ৰাখিও ৱিকিপিডিয়াত উৎসৰ উল্লেখৰ ক্ষেত্ৰত ৰাইজক সজাগ কৰিব পাৰে। |
ৰাজশেখৰ এগৰাকী সংস্কৃত কবি, নাট্যকাৰ আৰু সমালোচক। মহাৰাষ্ট্ৰী প্ৰাকৃতত ৰচিত নাটক কৰ্পুৰমঞ্জাৰীৰ বাবে বিখ্যাত।
জীৱন
সম্পাদনা কৰকৰাজশেখৰৰ সময় আনুমানিক নৱম শতিকাৰ শেষ আৰু দশম শতিকাৰ আদি ভাগ বুলি ধৰা হয়।[1] তেওঁ জন্ম কণৌজত। গুৰ্জৰ প্ৰতিহাৰ (কণৌজ)-ৰ ৰাজসভাৰ কবি আছিল। তেওঁ গুৰ্জৰ প্ৰতিহাৰ ৰজা মহেন্দ্ৰপালৰ গুৰু বুলি আত্মপৰিচয় দিছে।[1] তেওঁৰ পত্নীৰ নাম অৱন্তিসুন্দৰী। কৰ্পূৰমঞ্জৰী নাটকখন অৱন্তীসুন্দৰীক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ লিখা বুলি উল্লেখ কৰিছে।
সাহিত্য কৃতি
সম্পাদনা কৰক- বালৰামায়ণ
- বালভাৰত
- বৃদ্ধশালভঞ্জিকা
- কৰ্পূৰমঞ্জৰী
- কাব্যমীমাংসা
ৰাজশেখৰৰ বালৰামায়ণ, বালভাৰত, বৃদ্ধশালভঞ্জিকা আৰু কৰ্পূৰমঞ্জৰী হ’ল নাটক। কাব্যমীমাংসা হ’ল কাব্যৰ লক্ষণ, প্ৰকৃতি বিচাৰ সম্পৰ্কীয় সমালোচনাত্মক গ্ৰন্থ। তেওঁৰ শ্ৰেষ্ঠ ৰচনা হ’ল কৰ্পূৰমঞ্জৰী। ভূৱনকোষ নামৰ আন এখন গ্ৰন্থও ৰাজশেখৰৰ নামত পোৱা যায়।[2]
তথ্যউৎস
সম্পাদনা কৰক- ↑ 1.0 1.1 থানেশ্বৰ শৰ্মা (1995). সংস্কৃত সাহিত্যৰ ইতিবৃত্ত. প্ৰকাশক গুৱাহাটী: চন্দ্ৰ প্ৰকাশ. পৃষ্ঠা. 230-233.
- ↑ কেশৱানন্দ দেৱগোস্বামী আৰু ভীমকান্ত বৰুৱা (1996). প্ৰাকৃত পাঠ. প্ৰকাশক ডিব্ৰুগড়: ষ্টুডেণ্ট এম্প'ৰিয়াম. পৃষ্ঠা. ১৯–২১.