আৰ্গন (পোশাক)

ভাৰতীয় উপমহাদেশ, আধুনিক ভাৰত আৰু বাংলাদেশৰ হাজং মহিলাসকলে পিন্ধা পৰম্পৰাগত চাদৰ সদৃশ কাপোৰ হৈছে আৰ্গন ( আগন, অগ্ৰুণ বা পাৰ্ছা বুলিও জনা যায়)। আগন দুই প্ৰকাৰৰ এটা সাধা আগন আৰু ফুলৗ আগন (ফুলা আগন) মানে সাধা আগন হৈছে ফুল নথকা আৰু ফুলৗ আগন মানে ফুল থকা।

আৰ্গন

আধুনিক আৰ্গন
প্ৰকাৰ	শাল
পদাৰ্থ	সিল্ক, কটন
উৎপত্তিৰ স্থান	ভাৰত

এয়া এক প্ৰকাৰৰ উৎসৱৰ পোছাক আছিল, বিশেষ অনুষ্ঠানত পিন্ধা। আৰ্গনবোৰ শ্বাটল-বোৱা আৰু ডাঙৰ আকাৰৰ, যাৰ বিশেষত্ব হৈছে সমমিতি আৰ্হি, জ্যামিতিক আকৃতি আৰু ৰঙীন ৰেচমত আৰু সোণ আৰু ৰূপৰ সূতাৰ সৈতে বা অবিহনে ডিজাইন কৰা পাত আৰু ফুল। পৰম্পৰাগতভাৱে আৰ্গন আকাৰত ডাঙৰ আছিল আৰু ইয়াত বগলী, হাঁহ আৰু ময়ূৰ আদি চৰাই আছিল; আৰু কদম্ব গছৰ দৰে গছ সেইবোৰৰ ওপৰত ৰোপণ কৰা হয়। ইয়াক পুৰুষে বিয়াৰ সময়ত বা ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণৰ সময়ত পিন্ধিব পাৰে। তেওঁলোকৰ চেহেৰা আৰু সাজ-পোছাক বড়োসকলৰ দৰে।

ফটো

• 
  এটা আৰ্গনত বুটিডা আৰ্হিৰ বৰ্ণনা।
• 
  মহিলাসকলে পৰম্পৰাগতভাৱে তেওঁলোকৰ বাওঁ কান্ধ ঢাকিবলৈ আৰ্গন ব্যৱহাৰ কৰে।
• 
  কাষত বোৱা চোবাফুলৰ আকৃতি। ফুল মোটিফ।
• 
  পৰম্পৰাগত পোছাক পিন্ধা হাজং ছোৱালী।
• 
  পৰম্পৰাগত হাজং পোছাক।
• 
  বাগৰী ফ্লাৱাৰ' (ক'লা) আৰু 'চেৱাৰ ফ্লাৱাৰ' (সেউজীয়া) সীমাৰ সৈতে আৰ্গন।
• 
  পৰম্পৰাগত হাজং অলংকাৰ এটা আৰ্গনত ৰখা হয়।

আৰু চাওক

• পাঠিন বা পাতিন
• হাজং সকল
• লেৱাটানা নৃত্য