কেটুবাহ

কেটুবাহ (/kɛtuːˈvɑː/; হিব্ৰু: כְּתוּבָּה) হৈছে ইহুদীসকলৰ বিবাহ চুক্তি। ইয়াক পৰম্পৰাগত ইহুদী বিবাহৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু ইয়াত কইনাৰ সম্পৰ্কত দৰাৰ অধিকাৰ আৰু দায়িত্বৰ ৰূপৰেখা দাঙি ধৰা হয়। আধুনিক ব্যৱহাৰত কেটুবাহৰ কোনো চুক্তিবদ্ধ আৰ্থিক মূল্য নাই আৰু ইজৰাইলৰ বাহিৰে ইয়াক আন দেৱানী আদালতে খুব কমেইহে বলবৎ কৰে।

এখন সজ্জিত লিখিত কেটুবাহ

ইতিহাস

বেবিলনৰ তালমুদৰ মতে, কেটুবাহ চিমিয়ন বেন চেটাচে প্ৰণয়ন কৰিছিল যাতে এজন পুৰুষে নিজৰ পত্নীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰাটো সহজ কথা নহয়। এই আইনখনত এজন পুৰুষৰ পত্নীয়ে বিবাহ বিচ্ছেদ হ’লে বা তেওঁৰ পূৰ্বৰ স্বামীৰ মৃত্যু হ’লে সাধাৰণতে তেওঁৰ সম্পত্তিৰ পৰা আহৰণ কৰা নিৰ্দিষ্ট ধন লাভ কৰিব লাগিব।

যিকোনো প্ৰকাৰে প্ৰাচীন কালত ৰাব্বিসকলে পত্নীৰ সুৰক্ষা হিচাপে বিবাহিত দম্পতীক কেটুবাহত প্ৰৱেশ কৰাত জোৰ দিছিল। ই বাইবেলৰ মহৰৰ বিকল্প হিচাপে কাম কৰিছিল – বিয়াৰ বাবে দৰা বা তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃক দিয়া মূল্য (অৰ্থাৎ কইনাৰ মূল্য)।

কেটুবাহৰ পৰিমাণটোৱে পত্নীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰাৰ কথা চিন্তা কৰা স্বামীৰ বাবে নিৰুৎসাহজনক কাম কৰিছিল: পত্নীক দিব পৰাকৈ তেওঁৰ হাতত সেই ধনৰাশি থাকিব লাগিব। স্বামীয়ে অন্য ধৰণে প্ৰতিশ্ৰুতি নিদিলে পুৰুষৰ কুমাৰী কইনাৰ প্ৰতি ন্যূনতম বাধ্যবাধকতা হ’ল ২০০ ৰূপৰ ডেনাৰিয়া, যাক প্ৰধান (বা যৌতুক মূল্য) বুলি জনা যায়, আৰু বিধৱা বা বিবাহ বিচ্ছেদ হোৱা মহিলাক বিয়া কৰোৱা পুৰুষৰ বাবে ১০০ ৰূপৰ ডেনাৰিয়া। এইটো সম্পূৰ্ণৰূপে এজন পুৰুষৰ সম্পত্তিৰ পৰা দিয়া হৈছিল যদিহে তেওঁৰ জীৱনকালত তেওঁৰ বিবাহ বিচ্ছেদ হয়, বা তেওঁৰ পূৰ্বেই মৃত্যু হয়। ওবদিয়া বাৰ্টেনুৰাৰ মতে, সদায় টাইৰিয়ান মুদ্ৰাৰ ওজনৰ ^১⁄_৮, (যিটো টাইৰিয়ান মুদ্ৰাৰ প্ৰতি ২০০ চেকেলৰ বিপৰীতে মাত্ৰ ২৫টা আছিল) অংশ কুমাৰীৰ কেটুবাহত বন্ধকত ৰাখিব লাগে, যিটো ২০০ প্ৰাদেশিক ৰূপৰ ডেনাৰিয়াৰ সমতুল্য। টাইৰিয়ান মুদ্ৰাত ২৫ চেকেল শাৰীৰিক ওজনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কুমাৰীৰ কেটুবাহৰ ন্যূনতম পৰিমাণ আছিল ৫০৪ গ্ৰাম মিহি ৰূপ।

প্ৰত্নতাত্ত্বিক আৱিষ্কাৰ

দ্বিতীয় শতিকাৰ মৃত সাগৰৰ ওচৰত বাস কৰা বাবাথাৰ কেতুবাহ ১৯৬০ চনত চিঠিৰ গুহাত আৱিষ্কাৰ কৰা হয়।

কায়ৰো গেনিজাত অন্যান্য পাণ্ডুলিপিৰ লগতে দুশৰো অধিক কেটুবাহ আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল। ষষ্ঠ আৰু ১৯ শতিকাৰ ভিতৰৰ আৰু বহুতো সাধাৰণ লিখনীৰে গঠিত যদিও ইয়াৰ বিশদ বিৱৰণ দিবলৈ মাইক্ৰ'গ্ৰাফী আৰু আলোকসজ্জাৰ দৰে সজ্জাগত যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা উদাহৰণ আছে।

আইন

কেটুবাহৰ বিষয়বস্তু মূলতঃ দুমুখীয়া চুক্তি যিয়ে ইহুদী স্বামীৰ পত্নীৰ বিপৰীতে হালাখা (ইহুদী আইন)ৰ দ্বাৰা বিভিন্ন প্ৰয়োজনীয়তাক আনুষ্ঠানিক কৰি তোলে। ইহুদী স্বামীয়ে কেতুবাহত নিজৰ ওপৰত এই বাধ্যবাধকতা লয় যে তেওঁ পত্নীক তিনিটা ডাঙৰ বস্তু যোগান ধৰিব: কাপোৰ, খাদ্য আৰু দৈহিক সম্পৰ্ক, আৰু লগতে তেওঁৰ ক্ষেত্ৰত যদি বিবাহ বিচ্ছেদ হয় তেন্তে পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত পৰিমাণৰ নগদ ধন দিব। কেটুবাহত বন্ধকত দিয়া প্ৰধান মূল্য হৈছে কুমাৰীৰ ক্ষেত্ৰত ২০০ জুজ আৰু অন্যথা বিধৱা, ধৰ্মান্তৰিত বা বিবাহ বিচ্ছেদ হোৱা মহিলা ইত্যাদিৰ ক্ষেত্ৰত ১০০ জুজ।

ইহুদী আইন অনুসৰি কেটুবাহ ধ্বংস হৈ গ'লে, হেৰাই গ'লে বা অন্যথা উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰা হ'লে পত্নীয়ে একেলগে থাকিবলৈ নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰে। এনে ক্ষেত্ৰত দ্বিতীয়খন কেতুবাহ গঠন কৰা হয় (যাক কেতুবা দে'ইৰকেছা বোলা হয়), আৰু এইখন দ্বিতীয়খন কেটুবাহ বুলি ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ বাক্যাংশত উল্লেখ কৰা থাকে।

মিছনা আৰু তালমুদ বাভলিত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে যে "কোহানিমৰ বেথ-দিনে" তদাৰক কৰিব যে বাট-কোহেনৰ কেটুবাহত বাটৰ পৰিস্থিতিত চাৰিশ জুজৰ পৰিমাণ (দুশ জুজৰ মানক পৰিমাণৰ পৰা বৃদ্ধি) এটা বিবাহ বিচ্ছেদৰ বিল হিচাপে দিয়া হ'ব আৰু এই বৃদ্ধিটো কোহেনক দিবলগীয়া ভিত্তি ধন হিচাপেহে লিখা হৈছিল, বোনাছ হিচাপে নহয়।