ৱিকিপিডিয়া

জুলিয়াছ চিজাৰ

এই প্ৰবন্ধটো বা ইয়াৰ অংশবিশেষ সম্ভৱতঃ কোনো ছফ্টৱেৰ বা ৱেবচাইটৰ সহায়ত যান্ত্ৰিকভাৱে অনুবাদ কৰা হৈছে আৰু অসমীয়া ভাষাৰ ব্যাকৰণশৈলীৰ মতে ইয়াত অনুলিপি সম্পাদনাৰ প্ৰয়োজন আছে। ইয়াক উন্নত কৰাত সহায় কৰিবৰ বাবে ইয়াত ক্লিক কৰক।

গিয়াছ জুলিয়াছ চিজাৰ (ইংৰাজী: Gaius Julius Caesar; ১২ জুলাই ১০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব – ১৫ মাৰ্চ ৪৪ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব) এজন ৰোমান সেনাপতি আৰু ৰাজনীতিবিদ আছিল। প্ৰথম ত্ৰিমূৰ্তিৰ এজন সদস্য, চিজাৰে গৃহযুদ্ধত পম্পিক পৰাস্ত কৰাৰ আগতে গেলিক যুদ্ধত ৰোমান সৈন্যবাহিনীক নেতৃত্ব দিছিল আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৯ ৰ পৰা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৪ চনত তেওঁৰ হত্যালৈকে ৰোমান গণৰাজ্যক একনায়ক হিচাপে শাসন কৰিছিল। ৰোমান গণৰাজ্যৰ মৃত্যু আৰু ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ উত্থানৰ ঘটনাত তেওঁ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।

জুলিয়াছ চিজাৰ

দ্য স্কুলাম প'ৰ্টেইট, চিজাৰৰ জীৱনকালত নিৰ্মিত এতিয়ালৈকে বৰ্তী থকা তেওঁৰ একমাত্ৰ ভাস্কৰ্যটো
ৰোমান গনতন্ত্ৰৰ সেনাধক্ষ্য
কাৰ্যকাল
অক্টোৱৰ খ্ৰী:পূ: ৪৯ – ১৫ মাৰ্চ খ্ৰী:পূ: ৪৪
ৰোমান গণতন্ত্ৰৰ ৰাজদূত
কাৰ্যকাল
১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৪৪ – ১৫ মাৰ্চ খ্ৰী:পূ: ৪৪
পূৰ্বসূৰী চি. কেনিনিয়াছ ৰেবিলাছ (ছাফেক্ট)
আৰু গাইউছ  ট্ৰেব'নিয়াছ (ছাফেক্ট)
উত্তৰসূৰী পি. কৰ্ণেলিয়াছ ডলাবেলা (ছাফেক্ট)
আৰু মাৰ্ক এণ্টনি
কাৰ্যকাল
১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৪৬ – ছেপ্টেম্বৰ খ্ৰী:পূ: ৪৫
Serving with এম. এমিলাছ লেপিডাছ (খ্ৰী:পূ: ৪৬)
পূৰ্বসূৰী ক্যু. ফুফিয়াছ কালেনাছ
আৰু পাব্⁠ লিয়াছ  ভেটিনিয়াছ
উত্তৰসূৰী ক্যু. ফেবিয়াছ মেক্সিমাছ (ছাফেক্ট)
আৰু গাইউছ  ট্ৰেব'নিয়াছ (ছাফেক্ট)
কাৰ্যকাল
১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৪৮ – ১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৪৭
পূৰ্বসূৰী চি. ক্লাউডিয়াছ মাৰ্চেলাছ মায়ৰ
আৰু এল.  কৰ্ণেলিয়াছ  লেণ্টুলাছ  ক্ৰাছ
উত্তৰসূৰী ক্যু. ফুফিয়াছ কালেনাছ
আৰু পাব্⁠ লিয়াছ  ভেটিনিয়াছ
কাৰ্যকাল
১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৫৯ – ১ জানুৱাৰী খ্ৰী:পূ: ৫৮
পূৰ্বসূৰী ক্যু. চিচিলিয়াছ মেটেলাছ চেলেৰ
আৰু লুচিয়াছ আফ্ৰানিয়াছ
উত্তৰসূৰী এল. কেলপুৰ্ণিয়াছ পিছ' চিছ'নিনাছ
আৰু আউলাছ  গেবিনিয়াছ
ব্যক্তিগত তথ্য
জন্ম ১২ জুলাই খ্ৰী:পূ: ১০০
ৰোম
মৃত্যু ১৫ মাৰ্চ খ্ৰী:পূ. ৪৪ (৫৫ বছৰ বয়সত)
ৰোম
সমাধিস্থল Temple of Caesar, Rome
ৰাজনৈতিক দল পপুলাৰ্চ
দাম্পত্যসঙ্গী
সন্তান
পিতৃ-মাতৃ Gaius Julius Caesar and Aurelia Cotta

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬০ চনত চিজাৰ, ক্ৰেচাছ আৰু পম্পিয়ে প্ৰথম ত্ৰিমূৰ্তি গঠন কৰে, যি হৈছে এক ৰাজনৈতিক মিত্ৰতা যি কেইবা বছৰ ধৰি ৰোমান ৰাজনীতিত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ জনপ্ৰিয় হিচাপে ক্ষমতা সংগ্ৰহৰ প্ৰচেষ্টাৰ ৰোমান চিনেটৰ ভিতৰত অপ্টিমেটসকলে বিৰোধিতা কৰিছিল, তেওঁলোকৰ ভিতৰত চিচেৰোৰ সঘনাই সমৰ্থনত কেটো দ্য ইয়ংগাৰ আছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫১ তাৰিখৰ ভিতৰত সম্পূৰ্ণ হোৱা গেলিক যুদ্ধত সামৰিক বিজয়ৰ জৰিয়তে চিজাৰ ৰোমান গণৰাজ্যৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী ৰাজনীতিবিদসকলৰ মাজৰ এজন হৈ পৰিছিল, যিয়ে ৰোমান অঞ্চলক যথেষ্ট সম্প্ৰসাৰিত কৰিছিল। এই সময়ছোৱাত তেওঁ দুয়োব্ৰিটেইন আক্ৰমণ কৰিছিল আৰু ৰাইন নদীৰ পাৰত এখন দলং নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই সাফল্য আৰু তেওঁৰ প্ৰবীণ সেনাৰ সমৰ্থনে পম্পিৰ স্থিতি গ্ৰহণ কৰাৰ ভাবুকি দিছিল, যি খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৩ চনত ক্ৰেচাছৰ মৃত্যুৰ পিছত চিনেটৰ সৈতে নিজকে পুনৰ সংৰেখিত কৰিছিল। গেলিক যুদ্ধ সমাপ্ত হোৱাৰ লগে লগে চিনেটে চিজাৰক তেওঁৰ সামৰিক আদেশৰ পৰা আঁতৰি ৰোমলৈ উভতি যাবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে। চিজাৰে মুকলিকৈ ৰুবিকন পাৰ হৈ এটা সেনাৰ মুৰব্বী হৈ ৰোমঅভিমুখে যাত্ৰা কৰি চিনেটৰ কৰ্তৃত্বক অমান্য কৰে।[1] ইয়াৰ ফলত চিজাৰৰ গৃহযুদ্ধ আৰম্ভ হয়, যিটো তেওঁ জিকিছিল আৰু তেওঁক প্ৰায় অপ্ৰত্যাহ্বানহীন ক্ষমতা আৰু প্ৰভাৱৰ অৱস্থাত ৰাখিছিল।

চৰকাৰৰ নিয়ন্ত্ৰণ গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত, চিজাৰে জুলিয়ান বৰ্ষপঞ্জী সৃষ্টিকে ধৰি সামাজিক আৰু চৰকাৰী সংস্কাৰৰ এক কাৰ্যসূচী আৰম্ভ কৰে। তেওঁ ৰোমান গণৰাজ্যৰ দূৰঅঞ্চলৰ বহুবাসিন্দাক নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁ ভূমি সংস্কাৰ আৰু প্ৰাক্তন সকলৰ বাবে সমৰ্থন আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ গণৰাজ্যৰ আমোলাতন্ত্ৰক কেন্দ্ৰীভূত কৰিছিল আৰু অৱশেষত "জীৱনৰ বাবে একনায়ক" (একনায়ক চিৰস্থায়ী) বুলি ঘোষণা কৰা হৈছিল। তেওঁৰ জনপ্ৰিয় আৰু আধিপত্যবাদী সংস্কাৰে অভিজাত সকলক খং তুলিছিল, যিসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে ষড়যন্ত্ৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৪ মাৰ্চৰ আইডছত (১৫ মাৰ্চ) চিজাৰক ব্ৰুটাছ আৰু কেছিয়াছৰ নেতৃত্বত বিদ্ৰোহী চিনেটৰৰ এটা দলে হত্যা কৰে, যিয়ে তেওঁক চুৰিৰে হত্যা কৰে।[2][3] গৃহযুদ্ধৰ এক নতুন শৃংখলা আৰম্ভ হয় আৰু গণৰাজ্যৰ সাংবিধানিক চৰকাৰ কেতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা নহয়। চিজাৰৰ মহান ভতিজা আৰু দত্তক লোৱা উত্তৰাধিকাৰী অক্টাভিয়ান, যাক পিছলৈ আগষ্টাছ বুলি জনা যায়, ৰোমান গণৰাজ্যৰ অন্তিম গৃহযুদ্ধত তেওঁৰ বিৰোধীসকলক পৰাস্ত কৰি একমাত্ৰ ক্ষমতালৈ উন্নীত হৈছিল। অক্টাভিয়ানে তেওঁৰ শক্তি দৃঢ় কৰাৰ বাবে আৰম্ভ কৰিছিল, আৰু ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ যুগ আৰম্ভ হৈছিল।

চিজাৰ এজন দক্ষ লেখক আৰু ইতিহাসবিদ আৰু লগতে এজন ৰাজনীতিবিদ আছিল; তেওঁৰ জীৱনৰ বেছিভাগ অংশ তেওঁৰ সামৰিক অভিযানৰ নিজৰ বিৱৰণৰ পৰা জনা যায়। অন্যান্য সমসাময়িক উৎসবোৰৰ ভিতৰত আছে চিচেৰোৰ চিঠি আৰু ভাষণ আৰু চেলুষ্টৰ ঐতিহাসিক লিখনি। পৰৱৰ্তী সময়ত চুটনিয়াছ আৰু প্লুটাৰ্কৰ দ্বাৰা চিজাৰৰ জীৱনীও গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎস। চিজাৰক বহুতো বুৰঞ্জীবিদে ইতিহাসৰ এজন মহান সামৰিক কমাণ্ডাৰ বুলি গণ্য কৰে।[4] পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁৰ জ্ঞানীসকলক "সম্ৰাট"ৰ সমাৰ্থক হিচাপে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল; "চিজাৰ" উপাধিটো সমগ্ৰ ৰোমান সাম্ৰাজ্যত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত কাইজাৰ আৰু জাৰৰ দৰে আধুনিক জ্ঞানৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ প্ৰায়ে সাহিত্যিক আৰু শৈল্পিক কাৰ্য্যত অভিনয় কৰিছে, আৰু তেওঁৰ ৰাজনৈতিক দৰ্শন, যাক চিজাৰবাদ বুলি জনা যায়, ৰাজনীতিবিদসকলক আধুনিক যুগলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল।

প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু কেৰিয়াৰ

সম্পাদনা কৰক

গিয়াছ জুলিয়াছ চিজাৰৰ জন্ম হৈছিল এক পেট্ৰিচিয়ান পৰিয়ালত, জুলিয়া নামৰ জেনেৰেল, যিয়ে কিংবদন্তি ট্ৰজান ৰাজকুমাৰ এনিয়াছৰ পুত্ৰ জুলুছৰ পৰা অৱতৰণ ৰখাৰ দাবী কৰিছিল, যাক শুক্ৰ দেৱীৰ পুত্ৰ বুলি ধাৰণা কৰা হয়।[5] জুলি আলবা মূলৰ আছিল, যাক খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৭ম শতিকাৰ মাজভাগত আলবা লঙ্গাৰ ধ্বংসৰ পিছত ৰোমত বসতি স্থাপন কৰা এক আগশাৰীৰ আলবান ঘৰ হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছিল। তেওঁলোকক অন্যান্য সম্ভ্ৰান্ত আলবান পৰিয়ালৰ সৈতে পেট্ৰিচিয়ান মৰ্যাদা দিয়া হৈছিল।[6] জুলি ও বোভিলাত এটা প্ৰাৰম্ভিক সময়ত বিদ্যমান আছিল, যাৰ প্ৰমাণ আছিল সেই চহৰৰ থিয়েটাৰত থকা এটা বেদীৰ ওপৰত এটা অতি প্ৰাচীন শিলালিপি, যিয়ে লেগ আলবানা বা আলবান ৰীতি-নীতি অনুসৰি তেওঁলোকৰ ত্যাগৰ বিষয়ে কয়।[7][8][9] প্লিনি দ্য এল্ডাৰৰ মতে কগনোমেন "চিজাৰ"ৰ উৎপত্তি হৈছিল, এজন পূৰ্বপুৰুষৰ সৈতে যি চিজাৰিয়ান চেক্সনৰ দ্বাৰা জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল (লেটিন ক্ৰিয়া "কাটিবলৈ", কেডেৰে, কেচ-)[10] হিষ্টোৰিয়া আগষ্টাই তিনিটা বৈকল্পিক ব্যাখ্যাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে: প্ৰথম চিজাৰৰ চুলিডাঠ আছিল ("চিজাৰি"); যে তেওঁৰ উজ্জ্বল ধূসৰ চকু আছিল ("অকুলিচ কেচিচ"); বা তেওঁ যুদ্ধত পুনিক যুদ্ধৰ সময়ত এটা হাতী হত্যা কৰিছিল (মূৰিছত "কেঁচাই")।[11] চিজাৰে হাতীৰ ছবি থকা মুদ্ৰা জাৰী কৰিছিল আৰু পৰামৰ্শ দিছিল যে তেওঁ তেওঁৰ নামৰ পিছৰ ব্যাখ্যাৰ পক্ষপাতী আছিল।

তেওঁলোকৰ প্ৰাচীন বংশানুক্ৰম স্বত্বেও, জুলি চিজাৰসকল ৰাজনৈতিকভাৱে বিশেষভাৱে প্ৰভাৱশালী নাছিল, যদিও তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰথম শতিকাৰ আৰম্ভণিতে তেওঁলোকৰ ৰাজনৈতিক ভাগ্যৰ কিছু পুনৰুজ্জীৱিতকৰণ উপভোগ কৰিছিল[12] চিজাৰৰ দেউতাক, যাক গিয়াছ জুলিয়াছ চিজাৰ বুলিও কোৱা হয়, এছিয়া প্ৰদেশ শাসন কৰিছিল,[13] আৰু তেওঁৰ ভগ্নী জুলিয়া, চিজাৰৰ খুড়ীয়েক, গণৰাজ্যৰ অন্যতম বিশিষ্ট ব্যক্তি গিয়াছ মাৰিয়ছক বিয়া কৰায়।[14] তেওঁৰ মাক অৰেলিয়া কোটা এটা প্ৰভাৱশালী পৰিয়ালৰ পৰা আহিছিল। চিজাৰৰ শৈশৱৰ বিষয়ে খুব কম লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে।[15]

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৮৫ চনত চিজাৰৰ দেউতাকৰ আকস্মিক মৃত্যু হয়,[16] যাৰ ফলত চিজাৰ ১৬ বছৰ বয়সত পৰিয়ালৰ মুৰব্বী হয়। তেওঁৰ বয়সৰ আগমন তেওঁৰ খুৰাক গিয়াছ মাৰিয়ছ আৰু তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী লুছিয়াছ কৰ্ণেলিয়াছ চুল্লাৰ গৃহযুদ্ধৰ সৈতে মিলিত হৈছিল। দুয়োপক্ষই তেওঁলোকৰ ৰাজনৈতিক বিৰোধীসকলক যেতিয়াই আধিপত্যত আছিল তেতিয়াই তেওঁলোকৰ ৰক্তক্ষয়ী পৰিষ্কাৰ কৰিছিল। মাৰিয়ছ আৰু তেওঁৰ সহযোগী লুছিয়াছ কৰ্ণেলিয়াছ চিন্না চহৰখনৰ নিয়ন্ত্ৰণত আছিল যেতিয়া চিজাৰক নতুন ফ্লেমেন ডায়েলিছ (বৃহস্পতিৰ মহাপুৰোহিত) হিচাপে মনোনীত কৰা হৈছিল,[17] আৰু তেওঁ চিন্নাৰ জীয়ৰী কৰ্ণেলিয়াৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল।[18][19]

কিন্তু চুল্লাৰ চূড়ান্ত বিজয়ৰ পিছত চিজাৰৰ পুৰণি শাসনৰ সৈতে থকা সম্পৰ্কই তেওঁক নতুন শাসনৰ বাবে লক্ষ্য কৰি তুলিছিল। তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰ, তেওঁৰ পত্নীৰ যৌতুক আৰু যাজকত্ব ৰক্ষা কৰা হৈছিল, কিন্তু তেওঁ কৰ্ণেলিয়াক বিবাহ বিচ্ছেদ দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু তাৰ পৰিৱৰ্তে আত্মগোপন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল।[20] তেওঁৰ বিৰুদ্ধে থকা ভাবুকিতেওঁৰ মাতৃৰ পৰিয়ালৰ হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা উঠাই লোৱা হৈছিল, য'ত চুল্লা আৰু ভেষ্টাল কুমাৰীসকলৰ সমৰ্থক আছিল। চুল্লাই অনিচ্ছা স্বত্বেও হাৰ মানিছিল আৰু কোৱা হয় যে তেওঁ চিজাৰত বহুতো মাৰিয়ছ দেখিছিল।[15] তেওঁৰ যাজকত্ব হেৰুওৱাৰ ফলত তেওঁ সামৰিক কেৰিয়াৰ গঢ়ি তুলিব পাৰিছিল, কিয়নো বৃহস্পতিগ্ৰহৰ মহাপুৰোহিতক ঘোঁৰা স্পৰ্শ কৰিবলৈ, নিজৰ বিছনাৰ বাহিৰত তিনি ৰাতি বা ৰোমৰ বাহিৰত এদিন ৰাতি শুবলৈ বা সৈন্যবাহিনীৰ ফালে চাবলৈ অনুমতি দিয়া হোৱা নাছিল।[21]

চিজাৰে অনুভৱ কৰিছিল যে স্বৈৰশাসকে নিজৰ মন সলনি কৰিলে চুল্লাৰ পৰা বহু দূৰত থকাটো অধিক সুৰক্ষিত হ'ব, সেয়েহে তেওঁ ৰোম এৰি সেনাত যোগদান কৰে, এছিয়াৰ মাৰ্কাছ মিনুচিয়াছ থাৰ্মাছ আৰু চিলিকিয়াৰ চাৰ্ভিলিয়াছ ইছাৰিকছৰ অধীনত সেৱা আগবঢ়ায়। তেওঁ সুখ্যাতিৰে সেৱা আগবঢ়াইছিল, মাইটিলেনৰ অৱৰোধত তেওঁৰ অংশৰ বাবে নাগৰিক মুকুট জয় কৰিছিল। তেওঁ ৰজা নিকোমেডছৰ নৌবহৰৰ সহায় সুৰক্ষিত কৰিবলৈ বিথিনিয়ালৈ অভিযানত গৈছিল, কিন্তু তেওঁ নিকোমেডছৰ আদালতত ইমান দিন অতিবাহিত কৰিছিল যে ৰজাৰ সৈতে সম্পৰ্কৰ উৰাবাতৰি ওলাইছিল, যিটো চিজাৰে গোটেই জীৱন ৰজাৰ সৈতে তীব্ৰভাৱে অস্বীকাৰ কৰিছিল।[22]

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৭৮ চনত চুল্লাৰ মৃত্যুৰ কথা শুনি চিজাৰে ৰোমলৈ উভতি অহাৰ বাবে যথেষ্ট সুৰক্ষিত অনুভৱ কৰিছিল। তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰ জব্দ হোৱাৰ পিছত তেওঁৰ কোনো উপায় নাছিল, কিন্তু তেওঁ ৰোমৰ নিম্ন শ্ৰেণীৰ চুবুৰা নামৰ চুবুৰাত এটা সাধাৰণ ঘৰ লাভ কৰিছিল।[23] তেওঁ আইনী ওকালতিৰ ফালে ঘূৰি আহিছিল আৰু তেওঁৰ ব্যতিক্ৰমী ভাষ্যৰ বাবে জনাজাত হৈছিল আৰু তেওঁৰ সৈতে আৱেগিক ভংগীমা আৰু উচ্চ স্বৰ, আৰু প্ৰাক্তন ৰাজ্যপালসকলৰ ওপৰত ধন দাবী আৰু দুৰ্নীতিৰ বাবে কুখ্যাত নিৰ্মম গোচৰৰ বাবে জনাজাত হৈছিল।

এজিয়ান সাগৰ পাৰ হৈ যোৱাৰ পথত[24] চিজাৰক জলদস্যুসকলে অপহৰণ কৰি বন্দী কৰি ৰাখিছিল।[25][26] তেওঁ গোটেই বন্দী ত্বৰান্বিত হৈ শ্ৰেষ্ঠতাৰ মনোভাৱ বজাই ৰাখিছিল। জলদস্যুসকলে ৰূপৰ ২০জন প্ৰতিভাৰ মুক্তিপণ দাবী কৰিছিল, কিন্তু তেওঁ জোৰ দি কৈছিল যে তেওঁলোকে ৫০জন বিচাৰিব।[27][28] মুক্তিপণ দিয়াৰ পিছত চিজাৰে এটা নৌবহৰ দাঙি ধৰিছিল, জলদস্যুসকলক অনুসৰণ কৰিছিল আৰু বন্দী কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ কৰ্তৃত্বত ক্ৰুচবিদ্ধ কৰিছিল, যিদৰে তেওঁ বন্দী অৱস্থাত প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল[29]— জলদস্যুসকলে কৌতুক হিচাপে লোৱা প্ৰতিশ্ৰুতি। নম্ৰতাৰ চিহ্ন হিচাপে, তেওঁ প্ৰথমে তেওঁলোকৰ ডিঙি কাটিছিল। অতি সোনকালেই তেওঁক এছিয়াত সামৰিক পদক্ষেপলৈ পুনৰ মাতি অনা হৈছিল, পূবৰ পৰা হোৱা আক্ৰমণ প্ৰতিহত কৰিবলৈ সহায়ক সকলৰ এটা দল উত্থাপন কৰিছিল।[30]

ৰোমলৈ উভতি অহাৰ পিছত তেওঁ সামৰিক ট্ৰিবিউন নিৰ্বাচিত হয়, যি ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰৰ প্ৰথম পদক্ষেপ। তেওঁ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৯ চনত কুৱেষ্টৰ নিৰ্বাচিত হৈছিল,[31] আৰু সেই বছৰটোত তেওঁ তেওঁৰ খুড়ী জুলিয়াৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ ভাষ্য প্ৰদান কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল তেওঁৰ স্বামী মাৰিয়ছৰ ছবি, যি চুল্লাৰ দিনৰ পৰা দেখা নাযায়, অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াশোভাযাত্ৰাত। সেই বছৰতে তেওঁৰ পত্নী কৰ্ণেলিয়াৰো মৃত্যু হৈছিল।[32] খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৯ চনৰ বসন্ত বা গ্ৰীষ্মকালৰ আৰম্ভণিতে পত্নীৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ পিছত চিজাৰে হিস্পানিয়াত নিজৰ কুৱেষ্টৰশ্বিপ পৰিৱেশন কৰিবলৈ গৈছিল।[33] তাত থাকোঁতে, তেওঁ আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ এটা মূৰ্তিৰ সন্মুখীন হৈছিল বুলি কোৱা হয়, আৰু অসন্তুষ্টিৰে উপলব্ধি কৰিছিল যে তেওঁ এতিয়া এনে এক বয়সত আছিল যেতিয়া আলেকজেণ্ডাৰৰ ভৰিত পৃথিৱীখন আছিল, আনহাতে তেওঁ তুলনামূলকভাৱে কম অৰ্জন কৰিছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৭ চনত উভতি অহাৰ পিছত[34] তেওঁ চুল্লাৰ নাতিনী পম্পিয়াক বিয়া কৰায়, যাক পিছত তেওঁ বোনা দিয়া কেলেংকাৰীত জড়িত হোৱাৰ পিছত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬১ চনত বিবাহ বিচ্ছেদ কৰে।[35] খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৫ চনত তেওঁ কৌৰুল এডিল নিৰ্বাচিত হয় আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ খেল মঞ্চস্থ কৰে যিয়ে তেওঁক অধিক মনোযোগ আৰু জনসমৰ্থন লাভ কৰে।[36]

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৩ চনত তেওঁ ৰোমান ৰাজ্যধৰ্মৰ মুখ্য পুৰোহিত পণ্টিফেক্স মেক্সিমাছ পদৰ বাবে নিৰ্বাচনত অৱতীৰণ কৰে। তেওঁ দুজন শক্তিশালী চিনেটৰৰ বিৰুদ্ধে দৌৰিছিল। সকলো পক্ষৰ দ্বাৰা উৎকোচৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰা হৈছিল। চিজাৰে তেওঁৰ বিৰোধীসকলৰ অধিক অভিজ্ঞতা আৰু থিয় হোৱা স্বত্বেও আৰামেৰে জিকিছিল।[37] চিচেৰো সেই বছৰ কনসাল আছিল, আৰু তেওঁ গণৰাজ্যৰ নিয়ন্ত্ৰণ দখল কৰাৰ কেটিলিনৰ ষড়যন্ত্ৰৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছিল; কেইবাজনো চিনেটৰে চিজাৰক ষড়যন্ত্ৰটোত জড়িত থকাৰ অভিযোগ কৰিছিল।[38]

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬২ চনত প্ৰেটৰ হিচাপে কাম কৰাৰ পিছত চিজাৰক হিস্পানিয়া উলটেৰিয়াৰ (আইবেৰিয়ান উপদ্বীপৰ পশ্চিম অংশ) প্ৰপ্ৰেটৰ হিচাপে শাসন কৰিবলৈ নিযুক্ত কৰা হৈছিল,[39][40][41] যদিও কিছুমান সূত্ৰই কয় যে তেওঁ প্ৰকনচুলাৰ ক্ষমতা ৰখাৰ ক্ষমতা ৰাখিছিল।[42][43] তেওঁ এতিয়াও যথেষ্ট ঋণত আছিল আৰু তেওঁ যোৱাৰ আগতে তেওঁৰ ঋণদাতাসকলক সন্তুষ্ট কৰাৰ প্ৰয়োজন আছিল। তেওঁ ৰোমৰ আটাইতকৈ ধনী ব্যক্তি মাৰ্কাছ লিচিনিয়াছ ক্ৰেচাছৰ ফালে ঘূৰি আহিল। ক্ৰেচাছে চিজাৰৰ কিছু ঋণ পৰিশোধ কৰিছিল আৰু আনৰ বাবে গেৰাণ্টৰ হিচাপে কাম কৰিছিল, পম্পিৰ স্বাৰ্থৰ বিৰোধিতাত ৰাজনৈতিক সমৰ্থনৰ বিনিময়ত। তথাপিও, ব্যক্তিগত নাগৰিক হোৱাটো এৰাই চলিবলৈ আৰু এনেদৰে তেওঁৰ ঋণৰ বাবে গোচৰ ৰখাৰ বাবে, চিজাৰে তেওঁৰ প্ৰেটৰশ্বিপ শেষ হোৱাৰ আগতে তেওঁৰ প্ৰদেশলৈ ৰাওনা হৈছিল। হিস্পানিয়াত তেওঁ দুটা স্থানীয় জনজাতি জয় কৰিছিল আৰু তেওঁৰ সৈন্যৰ দ্বাৰা তেওঁক অপবাদদাতা বুলি অভিহিত কৰা হৈছিল; তেওঁ ঋণ সম্পৰ্কীয় আইনৰ সংস্কাৰ কৰিছিল, আৰু উচ্চ সন্মানেৰে তেওঁৰ ৰাজ্যপালত্ব সম্পূৰ্ণ কৰিছিল।[44]

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬০ চনত চিজাৰ প্ৰশংসিত হৈছিল (আৰু পিছত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৫ চনত)। ৰোমান গণৰাজ্যত, এইটো কিছুমান সামৰিক কমাণ্ডাৰৰ দ্বাৰা ধাৰণা কৰা এক সন্মানীয় উপাধি আছিল। এক বিশেষভাৱে মহান বিজয়ৰ পিছত, ক্ষেত্ৰখনত থকা সেনা সৈন্যই তেওঁলোকৰ সেনাপতি কমাণ্ডাৰ ইম্পেৰেটৰ বুলি ঘোষণা কৰিব, যিটো এজন সেনাপতিৰ বাবে চিনেটত বিজয়ৰ বাবে আবেদন কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় এক অভিবাদন। অৱশ্যে, চিজাৰে গণৰাজ্যৰ আটাইতকৈ জ্যেষ্ঠ মেজিষ্ট্ৰেচি কনচুলৰ হৈ থিয় দিব বিচাৰিছিল। যদি তেওঁ এটা বিজয় উদযাপন কৰে, তেন্তে তেওঁ এজন সৈনিক হৈ থাকিব লাগিব আৰু অনুষ্ঠানলৈকে চহৰৰ বাহিৰত থাকিব লাগিব, কিন্তু নিৰ্বাচনত থিয় হ'বলৈ তেওঁ নিজৰ আদেশ নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব আৰু ব্যক্তিগত নাগৰিক হিচাপে ৰোমত প্ৰৱেশ কৰিব লাগিব। উপলব্ধ সময়ত তেওঁ দুয়োটা কৰিব নোৱাৰিলে। তেওঁ চিনেটক অনুপস্থিতিত থিয় হ'বলৈ অনুমতি বিচাৰিছিল, কিন্তু কেটোৱে প্ৰস্তাৱটো অৱৰোধ কৰিছিল। বিজয় আৰু কনসালশ্বিপৰ মাজত বাছনিৰ সন্মুখীন হৈ চিজাৰে কনসালশ্বিপ বাছনি কৰিলে।[45]

সামৰিক অভিযান

সম্পাদনা কৰক

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬০ চনত, চিজাৰে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব 59 ৰ বাবে কনসাল হিচাপে নিৰ্বাচন বিচাৰিছিল, আন দুজন প্ৰাৰ্থীৰ সৈতে। নিৰ্বাচনটো জঘন্য আছিল- আনকি কাটো, যাৰ খ্যাতি অবিকৃত আছিল, তেওঁ চিজাৰৰ এজন বিৰোধীৰ পক্ষত উৎকোচ ৰখা বুলি কোৱা হয়। ৰক্ষণশীল মাৰ্কাছ বিবুলাছৰ সৈতে চিজাৰ বিজয়ী হৈছিল।[46] চিজাৰ ইতিমধ্যে মাৰ্কাছ লিচিনিয়াছ ক্ৰেচাছৰ ৰাজনৈতিক ঋণত আছিল, কিন্তু তেওঁ পম্পিৰ ওচৰতো প্ৰস্তাৱ দিছিল। পম্পি আৰু ক্ৰেচাছৰ মাজত এক দশক ধৰি মতবিৰোধ আছিল, সেয়েহে চিজাৰে তেওঁলোকক মিলাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তেওঁলোক তিনিওজনৰ ৰাজহুৱা ব্যৱসায় নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ পৰ্যাপ্ত ধন আৰু ৰাজনৈতিক প্ৰভাৱ আছিল। প্ৰথম ত্ৰিমূৰ্তি ("তিনিজন পুৰুষৰ শাসন") নামেৰে জনাজাত এই অনানুষ্ঠানিক মিত্ৰতাটো চিজাৰৰ জীয়ৰী জুলিয়াৰ সৈতে পম্পিৰ বিবাহৰ দ্বাৰা দৃঢ় হৈছিল।[47] চিজাৰেও পুনৰ বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল, এইবাৰ কেলপুৰনিয়া, যি আন এজন শক্তিশালী চিনেটৰৰ জীয়ৰী আছিল।[48] চিজাৰে দৰিদ্ৰ লোকসকলক ৰাজহুৱা ভূমি পুনৰ বিতৰণ কৰাৰ বাবে এখন আইনৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল- যদি প্ৰয়োজন হয়, পম্পি আৰু ক্ৰেচাছৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত প্ৰস্তাৱ, যাৰ দ্বাৰা ত্ৰিমূৰ্তি ৰাজহুৱা কৰা হৈছিল। পম্পিয়ে চহৰখন সৈনিকৰে ভৰাই তুলিছিল, এই পদক্ষেপে ত্ৰিমূৰ্তিৰ বিৰোধীসকলক ভয় খুৱাইছিল। বিবুলাছে অশনি সংকেতবোৰপ্ৰতিকূল বুলি ঘোষণা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল আৰু এনেদৰে নতুন আইনবাতিল কৰিছিল, কিন্তু চিজাৰৰ সশস্ত্ৰ সমৰ্থকসকলে তেওঁক মঞ্চৰ পৰা বিতাড়িত কৰিছিল। তেওঁৰ লিকটৰবোৰ ভাঙি পেলোৱা হৈছিল, তেওঁৰ সৈতে থকা দুজন উচ্চ দণ্ডাধীশ আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল, আৰু তেওঁৰ ওপৰত এবাল্টি মল-মূত্ৰ দলিয়াই দিয়া হৈছিল। জীৱনৰ ভয়ত তেওঁ বছৰটোৰ বাকী সময়ছোৱাত নিজৰ ঘৰলৈ অৱসৰ লয় আৰু মাজে মাজে অশুভ লক্ষণৰ ঘোষণা জাৰি কৰে। এই প্ৰচেষ্টাবোৰচিজাৰৰ আইনত বাধা দিয়াত অকাৰ্যকৰী প্ৰমাণিত হৈছিল। ৰোমান ব্যংগকাৰসকলে বছৰটোক "জুলিয়াছ আৰু চিজাৰৰ কনসালশ্বিপ" বুলি উল্লেখ কৰিছিল।[49]

তথ্য সংগ্ৰহ

সম্পাদনা কৰক
  1. ↑ Keppie, Lawrence (1998). "The approach of civil war". The Making of the Roman Army: From Republic to Empire. Norman, Oklahoma: University of Oklahoma Press. p. 102. ISBN 978-0-8061-3014-9.
  2. ↑ Suetonius (121). "De vita Caesarum" [The Twelve Caesars]. University of Chicago. p. 107. Archived from the original on 30 May 2012. More than sixty joined the conspiracy against [Caesar], led by Gaius Cassius and Marcus and Decimus Brutus."
  3. ↑ Plutarch. "Life of Caesar". University of Chicago. p. 595. Archived from the original on 13 February 2018. Retrieved 19 February 2021. ... at this juncture Decimus Brutus, surnamed Albinus, who was so trusted by Caesar that he was entered in his will as his second heir, but was partner in the conspiracy of the other Brutus and Cassius, fearing that if Caesar should elude that day, their undertaking would become known, ridiculed the seers and chided Caesar for laying himself open to malicious charges on the part of the senators ..."
  4. ↑ Tucker, Spencer (2010). Battles That Changed History: An Encyclopedia of World Conflict. ABC-CLIO. p. 68. ISBN 9781598844306.
  5. ↑ Froude, James Anthony (1879). Life of Caesar. Project Gutenberg e-text. p. 67. Archived from the original on 9 December 2007. See also: Suetonius, Lives of the Twelve Caesars: Julius 6 Archived 30 May 2012 at archive.today; Velleius Paterculus, Roman History 2.41; Virgil, Aeneid
  6. ↑ Livy, Ab urbe condita, 1:28–30
  7. ↑ Dionysius, iii. 29.
  8. ↑ Tacitus, Annales, xi. 24.
  9. ↑ Niebuhr, vol. i. note 1240, vol. ii. note 421.
  10. ↑ Pliny the Elder, Natural History 7.7. The misconception that Julius Caesar himself was born by Caesarian section dates back at least to the 10th century (Suda kappa 1199). Julius was not the first to bear the name, and in his time the procedure was only performed on dead women, while Caesar's mother Aurelia lived long after he was born.
  11. ↑ Historia Augusta: Aelius 2
  12. ↑ Goldsworthy, p. 32.
  13. ↑ Suetonius, Julius 1 Archived 30 May 2012 at archive.today; Plutarch, Caesar 1, Marius 6; Pliny the Elder, Natural History 7.54; Inscriptiones Italiae, 13.3.51–52
  14. ↑ Plutarch, Marius 6
  15. ↑ 15.0 15.1 Plutarch, Caesar 1; Suetonius, Julius 1 Archived 30 May 2012 at archive.today
  16. ↑ Suetonius, Julius 1 Archived 30 May 2012 at archive.today; Pliny the Elder, Natural History 7.54
  17. ↑ Velleius Paterculus, Roman History 2.22; Florus, Epitome of Roman History 2.9
  18. ↑ "Julius Caesar". Archived from the original on 22 March 2012.
  19. ↑ Suetonius, Julius 1 Archived 30 May 2012 at archive.today; Plutarch, Caesar 1; Velleius Paterculus, Roman History 2.41
  20. ↑ Canfora, p. 3
  21. ↑ William Smith, A Dictionary of Greek and Roman Antiquities: Flamen
  22. ↑ Suetonius, Julius 2–3 Archived 30 May 2012 at archive.today; Plutarch, Caesar 2–3; Cassius Dio, Roman History 43.20
  23. ↑ Suetonius, Julius 46 Archived 30 May 2012 at archive.today
  24. ↑ Again, according to Suetonius's chronology (Julius 4 Archived 30 May 2012 at archive.today). Plutarch (Caesar 1.8–2) says this happened earlier, on his return from Nicomedes's court. Velleius Paterculus (Roman History 2:41.3–42) says merely that it happened when he was a young man.
  25. ↑ Plutarch, Caesar 1–2
  26. ↑ "Plutarch • Life of Caesar". penelope.uchicago.edu.
  27. ↑ Thorne, James (2003). Julius Caesar: Conqueror and Dictator. The Rosen Publishing Group. p. 15.
  28. ↑ Freeman, 39
  29. ↑ Freeman, 40
  30. ↑ Goldsworthy, 77–78
  31. ↑ Freeman, 51
  32. ↑ Freeman, 52
  33. ↑ Goldsworthy, 100
  34. ↑ Goldsworthy, 101
  35. ↑ Suetonius, Julius 5–8 Archived 30 May 2012 at archive.today; Plutarch, Caesar 5; Velleius Paterculus, Roman History 2.43
  36. ↑ Mouritsen, Henrik, Plebs and Politics in the Late Roman Republic, Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press, 2001, p 97. ISBN 0-521-79100-6 For context, see Plutarch, Julius Caesar, 5.4.
  37. ↑ Velleius Paterculus, Roman History 2.43; Plutarch, Caesar 7; Suetonius, Julius 13 Archived 30 May 2012 at archive.today
  38. ↑ Sallust, Catiline War 49
  39. ↑ Kennedy, E.C. (1958). Caesar de Bello Gallico. Cambridge Elementary Classics. III. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. p. 10. Retrieved 26 December 2014.
  40. ↑ Hammond, Mason (1966). City-state and World State in Greek and Roman Political Theory Until Augustus. Biblo & Tannen. p. 114. ISBN 9780819601766. Retrieved 26 December 2014.
  41. ↑ Suetonius (2004). Lives of the Caesars. Barnes and Noble Library of Essential Reading Series. Translated by J. C. Rolfe. Barnes & Noble. p. 258. ISBN 9780760757581. Retrieved 26 December 2014.
  42. ↑ T.R.S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic (American Philological Association, 1952), vol. 2, pp. 180 and 173.
  43. ↑ Colegrove, Michael (2007). Distant Voices: Listening to the Leadership Lessons of the Past. iUniverse. p. 9. ISBN 9780595472062. Retrieved 26 December 2014.
  44. ↑ Plutarch, Caesar 11–12; Suetonius, Julius 18.1 Archived 30 May 2012 at archive.today
  45. ↑ Plutarch, Julius 13; Suetonius, Julius 18.2 Archived 30 May 2012 at archive.today
  46. ↑ Plutarch, Caesar 13–14; Suetonius 19 Archived 30 May 2012 at archive.today
  47. ↑ Cicero, Letters to Atticus 2.1, 2.3, 2.17; Velleius Paterculus, Roman History 2.44; Plutarch, Caesar 13–14, Pompey 47, Crassus 14; Suetonius, Julius 19.2 Archived 30 May 2012 at archive.today; Cassius Dio, Roman History 37.54–58
  48. ↑ Suetonius, Julius 21 Archived 30 May 2012 at archive.today
  49. ↑ Cicero, Letters to Atticus 2.15, 2.16, 2.17, 2.18, 2.19, 2.20, 2.21; Velleius Paterculus, Roman History 44.4; Plutarch, Caesar 14, Pompey 47–48, Cato the Younger 32–33; Cassius Dio, Roman History 38.1–8
"https://as.wikipedia.org/w/index.php?title=জুলিয়াছ_চিজাৰ&oldid=299082"ৰ পৰা অনা হৈছে