চেজ ১৮ বছৰ বয়সত ঘৰ ত্যাগ কৰাৰ পিছত, তেওঁ সাহিত্যৰ কিতাপ বিক্ৰী কৰা কাম কৰে। তেওঁ কিতাপৰ দোকানত কাম কৰিছিল আৰু শিশু-বিশ্বকোষ বেচিছিল। ৯০ খনৰো অধিক ৰহস্য কিতাপ সৃষ্টি কৰা সাহিত্যিক জীৱনত ভৰি দিয়াৰ আগতে তেখেতে কিতাপৰ পাইকাৰী দোকানত বিক্ৰেতা হিচাপে কাম কৰিছিল। তেওঁৰ আগ্ৰহৰ বিষয় আছিল ফটোগ্ৰাফী (তেওঁ পেছাদাৰী মানদণ্ডৰ ফটোগ্ৰাফাৰ আছিল), কিতাপ পঢ়া আৰু শাস্ত্ৰীয় সংগীত শুনা। তেখেতে অপেৰা চাই ভাল পাইছিল। লগতে, উপন্যাস লিখি থকাৰ মাজৰ বিৰতিত তেওঁ অতি জটিল আৰু অত্যাধুনিক [[:en:Meccano|মেক্কানো]] মডেল সাজিছিল৷
[[দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ|২য় বিশ্বযুদ্ধৰ]] আগত, আমেৰিকাত চলি থকা Great [[মহামন্দা|মহামন্দাা]] (১৯২৯-৩৯) আৰু প্ৰতিবন্ধকতাৰ বাবে চিকাগো গেংষ্টাৰ সংস্কৃতিৰ উত্থান ঘটিছিল। ইয়াৰ লগতে ছেজৰ কিতাপ বিক্ৰী কৰাৰ অভিজ্ঞতাই তেওঁক উপলব্ধি কৰালে যে গেংষ্টাৰ কাহিনীৰ বাবে এক ডাঙৰ বজাৰ আছে। জেমস এম কেেইনৰকেইনৰ উপন্যাস দা পোষ্টমেন এভাৰ্ভছ ৰিংছ দুবাৰ (১৯৩৪), আৰু আমেৰিকান গেংষ্টাৰ মা বাৰ্কাৰ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ বিষয়ে পঢ়ি, আৰু মানচিত্ৰ আৰু এটা স্লেং অভিধানৰ সহযোগত, তেওঁ তেওঁৰ অতিৰিক্ত সময়ত মিছ ব্লাণ্ডেছিছৰ বাবে নো আৰ্কিড লিখিছিল, ছয় সপ্তাহান্তত (যদিও তেওঁৰ কাগজবোৰে পৰামৰ্শ দিয়ে যে ইয়াক অধিক সময় লাগে)। কিতাপখনে উল্লেখীয় নামকৰণ লাভ কৰে আৰু দশকটোৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বিক্ৰী হোৱা কিতাপবোৰৰ এটা হৈ পৰিছিল। ই জৰ্জ অৰৱেলৰ ১৯৪৪ চনৰ "ৰালফআৰু মিছ বণ্ডীশ" ৰ বিষয় আছিল।<ref name="Hunter2010">{{cite book|last=Hunter|first=Jefferson|title=English Filming, English Writing|url=https://books.google.com/books?id=JbnHvxuby54C&pg=PA105|year=2010|publisher=Indiana University Press|isbn=9780253004147|page=105}}</ref><ref>[5http://orwell.ru/library/reviews/chase/english/e_bland ''Raffles and Miss Blandish''], review of ''No Orchids for Miss Blandish'' by [6[George Orwell]]</ref> চেজ আৰু ৰবাৰ্ট নেবিষ্টে ইয়াক লণ্ডনৰ ৱেষ্ট এণ্ডত চলা একে নামৰ এক পৰ্যায়ৰ খেলৰ সৈতে খাপ খোৱাইছিল।<ref [5]name="Hunter2010"/><ref [7]name="Kabatchnik2012">{{cite book|last=Kabatchnik|first=Amnon|title=Blood on the Stage, 1975-2000: Milestone Plays of Crime, Mystery, and Detection|url=https://books.google.com/books?id=y6CjzgBKTa8C&pg=PA65|year=2012|publisher=Scarecrow Press|isbn=9780810883550|page=65}}</ref> ১৯৪৮ চনৰ চলচ্চিত্ৰ অভিঅভিকৰণক হিংসা আৰু যৌনতাৰ ছবিখনৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ বাবে কছমাছিয়াছ বুলি বহুলভাৱে নিৰপেক্ষ কৰা হৈছিল।<ref [8]name="Phillips2014">{{cite book|last=Phillips|first=Gene D.|title=Gangsters and G-Men on Screen: Crime Cinema Then and Now|url=https://books.google.com/books?id=fAmqBAAAQBAJ&pg=PA25|year=2014|publisher=Rowman & Littlefield Publishers|isbn=9781442230767|page=25}}</ref> ৰবাৰ্ট আলড্ৰিচে ১৯৭১ চনত ৰিমেক, গ্ৰীচম গং কৰিছিল।▼
'''এই পেৰাগ্ৰাফটোৰ অনুবাদ সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই '''
Prohibition and the ensuing [[Great Depression]] in the US (1929–39) had given rise to the Chicago [[gangster]] culture prior to [[World War II]]. This, combined with Chase's book trade experience, made him realise that there was a big demand for gangster stories. After reading [[James M. Cain]]'s novel ''[[The Postman Always Rings Twice (novel)|The Postman Always Rings Twice]]'' (1934), and having read about the American gangster [[Ma Barker]] and her sons, and with the help of maps and a slang dictionary, he wrote ''[[No Orchids for Miss Blandish (novel)|No Orchids for Miss Blandish]]'' in his spare time, allegedly over a period of six weekends (though his papers suggest it took longer.) The book achieved remarkable notoriety and became one of the best-selling books of the decade. It was the subject of the 1944 essay "[[Raffles and Miss Blandish]]" by [[George Orwell]].<ref name="Hunter2010">{{cite book|last=Hunter|first=Jefferson|title=English Filming, English Writing|url=https://books.google.com/books?id=JbnHvxuby54C&pg=PA105|year=2010|publisher=Indiana University Press|isbn=9780253004147|page=105}}</ref><ref>[http://orwell.ru/library/reviews/chase/english/e_bland ''Raffles and Miss Blandish''], review of ''No Orchids for Miss Blandish'' by [[George Orwell]]</ref> Chase and [[Robert Nesbitt (theatre director)|Robert Nesbitt]] adapted it to a [[No Orchids for Miss Blandish (play)|stage play of the same name]] which ran in London's [[West End theatre|West End]] to good reviews.<ref name="Hunter2010"/><ref name="Kabatchnik2012">{{cite book|last=Kabatchnik|first=Amnon|title=Blood on the Stage, 1975-2000: Milestone Plays of Crime, Mystery, and Detection|url=https://books.google.com/books?id=y6CjzgBKTa8C&pg=PA65|year=2012|publisher=Scarecrow Press|isbn=9780810883550|page=65}}</ref> The [[No Orchids for Miss Blandish (film)|1948 film adaptation]] was widely denounced as salacious due to the film's portrayal of violence and sexuality.<ref name="Phillips2014">{{cite book|last=Phillips|first=Gene D.|title=Gangsters and G-Men on Screen: Crime Cinema Then and Now|url=https://books.google.com/books?id=fAmqBAAAQBAJ&pg=PA25|year=2014|publisher=Rowman & Littlefield Publishers|isbn=9781442230767|page=25}}</ref> [[Robert Aldrich]] did a remake, ''[[The Grissom Gang]]'', in 1971.
▲[[দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ|২য় বিশ্বযুদ্ধৰ]] আগত, আমেৰিকাত চলি থকা Great [[মহামন্দা|মহামন্দাা]] (১৯২৯-৩৯) আৰু প্ৰতিবন্ধকতাৰ বাবে চিকাগো গেংষ্টাৰ সংস্কৃতিৰ উত্থান ঘটিছিল। ইয়াৰ লগতে ছেজৰ কিতাপ বিক্ৰী কৰাৰ অভিজ্ঞতাই তেওঁক উপলব্ধি কৰালে যে গেংষ্টাৰ কাহিনীৰ বাবে এক ডাঙৰ বজাৰ আছে। জেমস এম কেেইনৰ উপন্যাস দা পোষ্টমেন এভাৰ্ভছ ৰিংছ দুবাৰ (১৯৩৪), আৰু আমেৰিকান গেংষ্টাৰ মা বাৰ্কাৰ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ বিষয়ে পঢ়ি, আৰু মানচিত্ৰ আৰু এটা স্লেং অভিধানৰ সহযোগত, তেওঁ তেওঁৰ অতিৰিক্ত সময়ত মিছ ব্লাণ্ডেছিছৰ বাবে নো আৰ্কিড লিখিছিল, ছয় সপ্তাহান্তত (যদিও তেওঁৰ কাগজবোৰে পৰামৰ্শ দিয়ে যে ইয়াক অধিক সময় লাগে)। কিতাপখনে উল্লেখীয় নামকৰণ লাভ কৰে আৰু দশকটোৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বিক্ৰী হোৱা কিতাপবোৰৰ এটা হৈ পৰিছিল। ই জৰ্জ অৰৱেলৰ ১৯৪৪ চনৰ "ৰালফআৰু মিছ বণ্ডীশ" ৰ বিষয় আছিল। [5] [6] চেজ আৰু ৰবাৰ্ট নেবিষ্টে ইয়াক লণ্ডনৰ ৱেষ্ট এণ্ডত চলা একে নামৰ এক পৰ্যায়ৰ খেলৰ সৈতে খাপ খোৱাইছিল। [5] [7] ১৯৪৮ চনৰ চলচ্চিত্ৰ অভিঅভিকৰণক হিংসা আৰু যৌনতাৰ ছবিখনৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ বাবে কছমাছিয়াছ বুলি বহুলভাৱে নিৰপেক্ষ কৰা হৈছিল। [8] ৰবাৰ্ট আলড্ৰিচে ১৯৭১ চনত ৰিমেক, গ্ৰীচম গং কৰিছিল।
