ভোলানাথ বৰুৱা: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

| name = ভোলানাথ বৰুৱা

| native_name =

| native_name_lang =

| image = ভোলানাথ বৰুৱা.jpg

| image_size =

| alt =

| caption = ভোলানাথ বৰুৱা

| birth_name =

| birth_date = ১৮৫৩ <small>(১৭৭৫ শক ১৩ আহিন)</small>

| birth_place = পুৰণিগুদাম, নগাঁও জিলা

| death_date = ৩০ মে', ১৯২৩

| death_place = হাওৰা, কলিকতা

| residence =

| nationality = [[ভাৰত|ভাৰতীয়]]

| other_names =

| citizenship = {{flagcountryflag|India}}

| education =

| occupation = ব্যৱসায়ী

| years_active =
| employer =

ভোলানাথ বৰুৱাৰ জন্ম হৈছিল [[নগাঁও]] জিলাৰ [[পুৰণিগুদাম]]ত(ইংৰাজী ১৮৫৩ চনত) ৷। তেখেতৰ পিতৃ আছিল নাওশলীয়া বৰুৱাৰ ঘৰৰ ঘনশ্যাম বৰুৱা আৰু মাতৃৰ নাম আছিল ভোগদৈ বৰুৱানী ৷বৰুৱানী। ১২ বছৰ বয়সত অৰ্থাৎ ১৮৬৫ চনত বৰুৱাদেৱক নগাঁৱৰ জিলা স্কুলত নাম লগাই দিয়া হ'ল ৷ল। তেখেতে খোজ কাঢ়িয়েই পঢ়াশালিলৈ অহা-যোৱা কৰিছিল ৷কৰিছিল। প্ৰাথমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি থাকোঁতেই তেখেতৰ দেউতাক ঢুকায় ৷ঢুকায়। দেউতাক ঢুকুৱাৰ পাছত আৰ্থিক অৱস্থা পূৰ্বতকৈ শোচনীয় হ'ল৷ সেয়ে শিশু ভোলানাথ নগাঁৱৰ পৰা গুৱাহাটীত থকা ভিনিহিয়েক দত্তনাৰায়ণ বৰাৰ ঘৰলৈ আহে ৷আহে। ইয়াতেই তেওঁ ভৱিষ্যতৰ বেপাৰৰ সতীৰ্থ আৰু ভাগিনীয়েক শ্ৰী মহীনাৰায়ণ বৰাৰ লগত বন্ধুত্ব স্থাপন হয় ৷হয়। গুৱাহাটীলৈ অহাৰ আগেয়ে তেওঁৰ আন এজন ভিনিহিয়েক নগাঁৱৰ ৰুদ্ৰৰাম বৰদলৈৰ লগত একপ্ৰকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হৈ আহিছিল যে বৰদলৈয়ে ভোলানাথ বৰুৱালৈ মাহে ৫ টকাকৈ পঢ়াৰ খৰচ হিচাপে পঠাব ৷পঠাব। গুৱাহাটীত বিদ্যাৰম্ভ কৰাৰ কালছোৱাতেই বৰুৱা ৰাধানাথ বৰুৱা, ৰায় বাহাদুৰ ভুৱন ৰাম দাস, লক্ষ্মীপ্ৰসাদ বৰুৱা আদি অসমীয়াৰ সান্নিধ্যলৈ আহে ৷আহে। এইসকল লোক বৰুৱাৰ সহপাঠী আছিল ৷আছিল। এইদৰে দুটাবছৰ ভিনিহিয়েক দত্তনাৰায়ণ বৰাৰ ঘৰত কটোৱাৰ পাছত তেওঁৰ পৰিচয় হয় [[হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা]]ৰ লগত ৷লগত। দুয়োৰে মাজত ঘনিষ্ঠতা বৃদ্ধি পায় আৰু সঘনাই বৰুৱা হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ ঘৰলৈ অহা-যোৱা কৰিবলৈ লয় ৷লয়। হেম বৰুৱাৰ ঘৰত সময়ে-সময়ে গোট খোৱা নানান সজ লোকৰ সান্নিধ্য পোৱাৰ উদ্দেশ্যেৰে ভোলানাথ বৰুৱা এদিন আহি হেম বৰুৱাৰ ঘৰতে থাকিবলৈ লয় ৷লয়। অৱশ্যে হেম বৰুৱাৰ ঘৰত থাকোঁতেও ভিনিহিয়েকে যথেষ্ট সহায় কৰি আছিল ৷আছিল। প্ৰথম শ্ৰেণীলৈ উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ সময়তেই বৰুৱা এটা টান নৰীয়াত ভোগে আৰু তেতিয়া ভাগিনীয়েক মহীনাৰায়ণ বৰাই তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰে ৷কৰে।<ref name="ভোলা২">{{cite book | title=শিক্ষা আৰু বাণিজ্যৰ অগ্ৰদূত সদাগৰ ভোলানাথ বৰুৱা | publisher=নন্দন প্ৰকাশন | author=বৰুৱা, কেশৱকান্ত | authorlink=স্বৰ্গীয় ভোলানাথ বৰুৱা | year=২০১৯ | location=গুৱাহাটী | pages=২৪-২৯}}</ref>

হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ ঘৰত থকাৰ সময়তে ভোলানাথ বৰুৱাৰ ফটিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ লগত পৰিচয় ঘটিল ৷ঘটিল। গুৱাহাটীৰ হাবিৰাম বৰুৱাৰ ঘৈণীয়েক আছিল ভোলানাথ বৰুৱাৰ পেহীয়েক ৷পেহীয়েক। গতিকে তেওঁলোকৰ দুই পুত্ৰ ফটিক চন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা ভোলানাথ বৰুৱাৰ সম্বন্ধীয় ককায়েক আছিল ৷আছিল। সেই সময়তে মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু অন্নদাৰাম ফুকনে লগ লাগি ''বৰুৱা-ফুকন কোম্পানী'' নামৰ এটা চাহৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিছিল ৷কৰিছিল। তেওঁলোকৰ কোম্পানীতে প্ৰথমে ভোলানাথ বৰুৱাই ৩০ টকা ৰূপ দৰমহাত ভৰ্তি হ'ল ৷ল। ভোলানাথ বৰুৱাই ইতিমধ্যে বেমাৰৰ পৰা আৰোগ্য হৈ জীৱিকাৰ সন্ধানত আছিল ৷আছিল। গতিকে এই কামটো পোৱাৰ পাছত তেওঁ হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ ঘৰ এৰি তেওঁলোকৰ ঘৰলৈ গ'লগৈ৷ ভোলানাথ বৰুৱাৰ কৰ্মদক্ষতাত সন্তুষ্ট হৈ কোম্পানীয়ে বৰুৱাক এটা কাঠৰ কাৰবাৰৰ মেনেজাৰ পাতে ৷পাতে। বৰুৱাই কামৰূপৰ ৰাণীগুদাম, কুকুৰমাৰা, বৰদুৱাৰ আদি ঠাইত ব্যৱসায় বিস্তাৰ কৰিলে ৷কৰিলে। কাঠৰ ব্যৱসায়লৈ তেওঁ নিজৰ ভাগিনিয়েক মহীনাৰায়ণ বৰাকো মাতি আনিলে ৷আনিলে। ভোলানাথ বৰুৱাৰ কৰ্মমুখিতা আৰু উদ্যমিতাৰ বাবে কাঠৰ ব্যৱসায় কোম্পানীয়ে লাভাৰ্জন কৰিবলৈ ধৰিলে ৷ধৰিলে। কিন্তু গাৰো পাহাৰত ব্যৱসায় সুচল কৰিবলৈ সাজি উলিওৱা দলং এখন ভাঙি থকাত তেওঁলোকৰ যথেষ্ট লোকচান হ'ল আৰু সেইসময়তে কোম্পানীত অন্যতম গুৰিয়াল অন্নদাৰাম ফুকনৰ অকাল মৃত্যু হ'ল ৷ল। এই দুয়োটা কাৰণে কোম্পানীৰ অৱস্থা শোচনীয় হৈ পৰিল৷ গতিকে কোম্পানীয়ে ভোলানাথ বৰুৱাক ৰাখিব নোৱাৰিলে ৷নোৱাৰিলে। নিৰাশ নহৈ নিজৰ ভৱিষ্যত নিজেই গঢ়িম বুলি ১৮৯০ চনত ভোলানাথ বৰুৱা কলিকতালৈ ৰাওনা হয় ৷হয়।<ref name="ভোলা২" />

ভোলানাথ বৰুৱা কলিকতালৈ আহি কলিকতীয়া কাঠৰ বেপাৰী কালীকৃষ্ট পৰামাণিকৰ লগত পৰিচিত হৈ তেওঁৰ লগত ব্যৱসায়িক সংযোগ স্থাপন কৰিলে আৰু শোভাৰাম বসাক ষ্ট্ৰীটৰ ওচৰত এটা ঘৰ সাজিলে ৷সাজিলে।<ref name="ভোলা৩">{{cite book | title=শিক্ষা আৰু বাণিজ্যৰ অগ্ৰদূত সদাগৰ ভোলানাথ বৰুৱা | publisher=নন্দন প্ৰকাশন | author=বৰা, দেবেন্দ্ৰ নাথ | authorlink=অসমীয়া সদাগৰ ৺ ভোলানাথ বৰুৱা | year=২০১৯ | location=গুৱাহাটী | pages=২০-২৩}}</ref> পৰামাণিকৰ পৰা অলপ কমিছন লৈ তেওঁ কাঠৰ ব্যৱসায়ত যোগ দিলে ৷দিলে। শোভাৰাম ষ্ট্ৰীটত থাকোঁতেই তেওঁ শাৰীৰিক অসুস্থতাত ভোগে আৰু গুৱাহাটীৰ পৰা ভাগিনিয়েক মহীনাৰায়ণ বৰাক মাতি আনে ৷আনে। যাতে তেওঁক ব্যৱসায়ত সহায় কৰিব পাৰে ৷পাৰে। ব্যৱসায় ক্ৰমান্বয়ে বাঢ়ি গ'ল আৰু তেওঁলোকে পুৰণি দাফ কলেজৰ ওচৰত অফিচ খুলিলেগৈ ৷ খুলিলেগৈ। এই সময়তে সাহিত্যৰথী [[লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা]]ই আদি বৰুৱাৰ লগত লগ হয় ৷হয়। ব্যৱসায়ত কিছু ধন ঘটি বৰুৱাই ১৮৯৪ চনত সিংভূম জিলাৰ এখন জংঘলত কাঠৰ ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিলে ৷কৰিলে। তাতে গুইলকোৰা বুলি ঠাই এডোখৰত তেওঁলোকে ঘৰ এটা ল'লে আৰু এই ব্যৱসায়ত যোগ দিবলৈ তেওঁৰ ভায়েক গোপীনাথ বৰুৱাও নগাঁৱৰ পৰা আহিল ৷ আহিল।<ref name="ভোলা২" />

লাহে লাহে ভোলানাথ বৰুৱাৰ ব্যৱসায়ে বিকাশ লাভ কৰিলে ৷কৰিলে। বেংগল টিম্বাৰ কোম্পানীৰ মিষ্টাৰ জুইফিন ছাহাবৰ লগত মিলাপ্ৰীতি কৰি তেওঁ [[বেংগল]]-[[নাগপুৰ]] ৰেলওৱে কোম্পানীৰ পৰা পোন্ধৰ হাজাৰ শ্লিপাৰৰ ঠিকা পালে ৷পালে। সেই ঠিকাৰ জৰিয়তেই বৰুৱাই এছানছোলত ঘৰ আৰু অফিচ পাতিলে আৰু এবছৰৰ ভিতৰত ত্ৰিশ হাজাৰ টকা লাভ কৰিলে ৷কৰিলে। তাৰ পাছত সেই ঠাইৰ পৰা অফিচ উঠাই আনি চক্ৰধৰপুৰত পাতিলেহি আৰু তাৰ পিছৰ বছৰ প্ৰায় চল্লিছ হাজাৰ টকা লাভ কৰে ৷কৰে। ১৮৯৮ চনত ঝাৰখুন্দাত নিজেই ঘৰ সজাই ল'লে ৷লে। সেই সময়তে [[মধ্য ভাৰত]]ৰ গাঙ্গপুৰ নামৰ কৰদ ৰাজ্যত প্ৰজাৰ দ্বাৰা সংঘটিত হোৱা এক বিদ্ৰোহ দমন কৰিবলৈকো ভোলানাথ বৰুৱাক সেই ৰাজ্যৰ ৰজাই নিয়োগ কৰে ৷কৰে। বৰুৱাই বিদ্ৰোহ নিয়ন্ত্ৰণলৈ আনি ৰাজ্যত শান্তি স্থাপন কৰিলে ৷কৰিলে। এই কাৰ্যত তেওঁক ব্ৰিটিছ চৰকাৰে সহায় কৰিলে আৰু এই সুযোগতে বৰুৱাইও কৰ্মচাৰীৰ লগত চিনা-জনা হ'ল ৷ল। কাঠৰ ব্যৱসায়ৰ বাবে ডাঙৰ-ডাঙৰ জংঘল তেওঁৰ হাতলৈ আহিল ৷আহিল। ১৯০০ চনত বৰুৱাই ৰেওৱাৰ মহাৰাজৰ পৰা এখন ডাঙৰ জংঘল পালে ৷পালে। এই জংঘলত কাম কৰিবলৈ তেওঁ মহীনাৰায়ণ বৰাক মাতি আনে ৷আনে। সমান্তৰালভাৱে বৰুৱাই হাওৰাত ঘৰ কিনিলে আৰু তাতো অফিচ খুলিলে ৷খুলিলে। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা আৰু ফটিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ বিশ্বনাথ বৰুৱাক সেই অফিচ চলোৱাৰ ভাৰ দিলে ৷দিলে। ১৯০৬ চনত বৰুৱাই ময়ূৰভঞ্জৰ পৰা এখন জংঘল লয়৷<ref name="ভোলা২" />

১৯০৮ চনত ভোলানাথ বৰুৱা বিদেশলৈ যায়৷ যাবৰ সময়ত তেওঁ বিশ্বনাথ বৰুৱাক এটা কয়লাৰ কোম্পানী আৰম্ভ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে ৷দিয়ে। বিদেশত থাকোঁতেই সেই কোম্পানীৰ কাম আৰম্ভ হয়৷ পিছে কয়লাৰ কোম্পানী পতা ঠাইত কয়লাৰ কোনো চিন নাই আৰু কয়লা আছে বুলি কোৱা কয়লা-পৰীক্ষকজনো পলাই গ'ল ৷ল। ১৯০৮-১০ চনত বৰুৱাৰ প্ৰায় ১৪ লাখ টকা লোকচান হয় আৰু সেই লোকচানে ব্যৱসায়ত বৰকৈ আঘাত হানে ৷ হানে।<ref name="ভোলা২" />

১৯০৯ চনত বৰুৱা বিদেশৰ পৰা উভতি আহে আৰু ১৯০৬ চনতে ময়ূৰভঞ্জৰ ৰজাৰ পৰা লৈ থোৱা জংঘলখনত ভালকৈ ব্যৱসায় কৰিবলৈ মন মেলে৷ কিন্তু এই প্ৰস্তাৱনাত গৱৰ্ণমেণ্টে বাধা আৰোপ কৰিলে৷ ১৯১২ চনত মহাৰাজৰ মৃত্যু হয়৷ মহাৰাজৰ সমস্ত সম্পত্তি গৱৰ্ণমেণ্টৰ হাতলৈ গ'ল৷ বৰুৱাই বহু চেষ্টা কৰি ময়ূৰভঞ্জৰ জংঘল বন্দৱস্ত কৰি ৩০ বছৰৰ বাবে নিজৰ নিয়ন্ত্ৰণলৈ আনে আৰু ব্যৱসায়িক লোকচান পূৰাবলৈ চেষ্টা কৰে৷ এই সময়তে তেওঁৰ ভতিজাক আৰু তেওঁৰ ব্যৱসায়িক সংগী বিশ্বনাথ বৰুৱাৰ অকাল মৃত্যু হয়৷ ময়ূৰভঞ্জৰ জংঘলত কাম কৰিবলৈ মহীনাৰায়ণ বৰা আহে আৰু কলিকতাৰ অফিচত বহে তৰুণচন্দ্ৰ বৰুৱা৷ এওঁলোকে ধাৰ-ঋণ পৰিশোধ কৰি থাকিল ৷থাকিল। লাহে-লাহে আটাইবোৰ ধাৰ মৰিল আৰু ব্যৱসায়ে পুনৰ বিকাশ লাভ কৰিলে৷ ক্ৰমবৰ্ধমান কাঠৰ ব্যৱসায় চম্ভালিবলৈ ১৯১৯ চনত তেওঁ কাঠৰ কাৰবাৰক এটা লিমিটেড কোম্পানীৰ মৰ্যাদা দিলে আৰু কোম্পানীৰ এক অংশীদাৰিত্ব কৰিলে কলিকতাৰ প্ৰখ্যাত মাৰ্টিন কোম্পানীক৷ জীয়াই থকা কালত বৰুৱা সেই কোম্পানীৰ এজন সঞ্চালক আছিল৷ <ref name="ভোলা২" />

১৯০৫ চনত বৰুৱাই ফটিকচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ গোটেই পৰিয়ালক গুৱাহাটীৰ পৰা কলিকতালৈ লৈ আহে ৷আহে। কাৰণ, তেওঁ বৰুৱা-ফুকন কোম্পানীত চাকৰিত সোমাওঁতেই প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হৈছিল যে-তেওঁলোকক তেওঁ কাহানিও নাপাহৰে ৷নাপাহৰে। ভোলানাথ বৰুৱা আজীৱন অবিবাহিত হৈ আছিল ৷আছিল। ভতিজাক আৰু ফটিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ বিশ্বনাথ বৰুৱাক হিন্দু শাস্ত্ৰ মতে পোষ্য-পুত্ৰ কৰি লয় ৷লয়।<ref name="ভোলা২" />

অকল ব্যৱসায়িক শ্ৰীবৃদ্ধিতে লাগি নাথাকি বৰুৱাই সেইসময়ৰ শিক্ষাক্ষেত্ৰখনলৈ উল্লেখনীয় বৰঙণি আগবঢ়াই গৈছিল ৷গৈছিল। তাৰে কেইটামান উল্লেখযোগ্য বৰঙণি অথবা সাহায্য হৈছে-

* কাশীৰ হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ত ১ লাখ ২০ হাজাৰ টকা ৷টকা।

* অসম চৰকাৰলৈ কাৰিকৰী শিক্ষানুষ্ঠান পাতিবলৈ এক লাখ টকা ৷টকা। সেই ধনৰ সহায়ৰেই ১৯২৭ চনৰ ২৩ ছেপ্টেম্বৰত অসম চৰকাৰে ''প্ৰিন্স অৱ ৱেলছ টেকনিকেল স্কুল'' প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল ৷কৰিছিল।<ref name="ভোলানাথ" />

* বিশাখাপট্টনমৰ কিং জৰ্জ হাস্পতালত ১০ হেজাৰ টকা ৷টকা।

* কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়লৈ ১০ হাজাৰ টকা ৷টকা।

* বালিগঞ্জৰ ছোৱালী বিদ্যালয়লৈ ৫ হাজাৰ টকা ৷টকা।<ref name="ভোলা২" />

মৃত্যুৰ প্ৰাক-মুহূৰ্তত বৰুৱাই সমস্ত সম্পত্তি "উইল" কৰি থৈ গৈছিল ৷গৈছিল। সেই পত্ৰ মতে, মহীনাৰায়ণ বৰা, তৰুণচন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু ককায়েকৰ নাতিনীয়েক কেশৱকান্ত বৰুৱাই জীয়াই থকালৈকে সম্পত্তিৰ আয় ভোগ কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ অবৰ্তমানত সমস্ত সম্পত্তি অসম চৰকাৰলৈ প্ৰদান কৰা হ'ব ৷ব। সেই সম্পত্তি-ধন অসম চৰকাৰে প্ৰাথমিক শিক্ষাৰ উন্নতিত খটুৱাব ৷খটুৱাব।<ref name="ভোলা২" />

১৯২২ চনৰ মাৰ্চ মাহত কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সমাৱৰ্তনত আশুতোষ মুৰ্খাজীয়ে ভোলানাথ বৰুৱাৰ অনুদানৰ কথা সুঁৱৰি এইবুলি কয়-<br, />''"Mr. Bholanath Baruah, one of the most enlightened sons of Assam, had offered a handsome donation of rupees ten thousand to meet the cost of publication of the Assamese Selection."''<ref name="ভোলা৪">{{cite book | title=শিক্ষা আৰু বাণিজ্যৰ অগ্ৰদূত সদাগৰ ভোলানাথ বৰুৱা | publisher=নন্দন প্ৰকাশন | author=বৰুৱা,ভুৱনচন্দ্ৰ বৰুৱা | authorlink=শিক্ষানুৰাগী ৺ ভোলানাথ বৰুৱা | year=২০১৯ | location=গুৱাহাটী | pages=৫০-৬২}}</ref><br /> উল্লেখযোগ্য যে, হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী সংকলিত "অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকী"খন প্ৰকাশৰ অৰ্থে ভোলানাথ বৰুৱাই সেই অৰ্থসাহায্য প্ৰদান কৰিছিল ৷ কৰিছিল।<ref name="ভোলা৫">{{cite book | title=শিক্ষা আৰু বাণিজ্যৰ অগ্ৰদূত সদাগৰ ভোলানাথ বৰুৱা | publisher=নন্দন প্ৰকাশন | author=শৰ্মা কটকী,সৰ্বেশ্বৰ | authorlink=স্বৰ্গীয় ভোলানাথ বৰুৱা | year=২০১৯ | location=গুৱাহাটী | pages=৩০-৩৩}}</ref>

অসমৰ প্ৰসিদ্ধ শিক্ষানুষ্ঠান [[ভোলানাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়|বি. বৰুৱা মহাবিদ্যালয়]] এইগৰাকী অসমীয়ালৈ উছৰ্গা কৰি স্থাপন কৰা হৈছিল ৷হৈছিল। শিক্ষানুষ্ঠানখন দ্বিতীয় মহাসমৰৰ সময়ছোৱাত ১৯৪৩ চনত স্থাপন কৰা হৈছিল ৷ হৈছিল।<ref>https://www.bborooahcollege.ac.in/about.php</ref>

১৯১৮ চনত বৰুৱা মূৰৰ এক ব্যাধিত ভোগে ৷ভোগে। ১৯২২ চনৰ পৰা তেওঁ শাৰিৰীক অৱস্থা অধিক দুৰ্বল হয়৷ অৱশেষত ১৯২৩ চনৰ ৩০ মে'ত কলিকতাৰ হাওৰাৰ বাসভৱনত এইগৰাকী কৃতী অসম-সন্তানে শেষনিশ্বাগ ত্যাগ কৰে ৷কৰে। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ৭০ বছৰ ৷ বছৰ।<ref name="ভোলা২" />

[[শ্ৰেণী: অসমৰ প্ৰসিদ্ধ ব্যক্তি]]