সৃষ্টিশীল অ-কল্পকাহিনী
সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনী (ইংৰাজী: Creative Nonfiction) (সাহিত্যিক অকল্পকাহিনী বা আখ্যানমূলক অকল্পকাহিনী বা সাহিত্যিক সাংবাদিকতা বা verfabula[1] বুলিও কোৱা হয়) হৈছে সাহিত্যিক শৈলী আৰু কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি বাস্তৱিকভাৱে সঠিক আখ্যান সৃষ্টি কৰা লেখাৰ ধাৰা। সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনী অন্যান্য অকল্পকাহিনীৰ সৈতে বিপৰীতমুখী, যেনে: শৈক্ষিক বা কাৰিকৰী লেখা বা সাংবাদিকতা, যিবোৰো গদ্য শৈলীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি মনোৰঞ্জনৰ বাবে লিখা নহয় যদিও সঠিক তথ্যত নিৰ্দেশিত। বহু লেখকে সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনীক ৰচনাখনৰ সৈতে একত্ৰিত কৰা বুলি ভাবে।
বৈশিষ্ট্য আৰু সংজ্ঞা
সম্পাদনা কৰকপাঠ এটাক সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনী বুলি গণ্য কৰিবলৈ হ’লে সেইটো বাস্তৱিকভাৱে সঠিক হ’ব লাগিব, আৰু সাহিত্যিক শৈলী আৰু কৌশলৰ প্ৰতি মনোযোগ দি লিখা হ’ব লাগিব। ক্ৰিয়েটিভ ননফিকচন আলোচনীৰ প্ৰতিষ্ঠাপক লি গুটকিণ্ডে লিখিছে, "শেষত, ক্ৰিয়েটিভ ননফিকচন লেখকৰ প্ৰাথমিক লক্ষ্য হৈছে তথ্য প্ৰেৰণ কৰা, ঠিক এজন সাংবাদিকৰ দৰেই, কিন্তু ইয়াক কল্পকাহিনীৰ দৰে পঢ়িব পৰাকৈ গঢ় দিয়া।"[2]সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনীয়ে গঠন কৰা ধাৰাসমূহৰ ভিতৰত আছে স্মৃতিগ্ৰন্থ, ডায়েৰী, ভ্ৰমণ লেখা, খাদ্য লেখা, সাহিত্যিক সাংবাদিকতা, বুৰঞ্জী, ব্যক্তিগত ৰচনা, আৰু অন্যান্য সংকৰিত ৰচনা, লগতে কিছুমান জীৱনী আৰু আত্মজীৱনী। সমালোচক ক্ৰীছ এণ্ডাৰছনে দাবী কৰিছে যে এই ধাৰাটোক দুটা উপশ্ৰেণীত বিভক্ত কৰি সৰ্বোত্তমভাৱে বুজিব পাৰি—ব্যক্তিগত ৰচনা আৰু সাংবাদিকতামূলক ৰচনা—কিন্তু বৰ্তমান এই ধাৰাটোৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰা হৈছে ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠিত নীতি-নিয়মৰ অভাৱ।
সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনীৰ গঠন পৰম্পৰাগত কল্পকাহিনীৰ আখ্যানৰ দৰেই হ'ব পাৰে, যিদৰে ফেণ্টন জনছনৰ 'story of love and loss', জিঅ'গ্ৰাফী অৱ দ্য হাৰ্ট [3] আৰু ভাৰ্জিনিয়া হোলমেনৰ ৰেচকিউইং পেটি হাৰ্ষ্টৰ ক্ষেত্ৰতো সত্য।[4] সৃষ্টিশীল অ-কল্পকাহিনীৰ কিতাপ-দৈৰ্ঘ্যৰ ৰচনাবোৰে যেতিয়া কাহিনীসদৃশ চাপ অনুসৰণ কৰে, তেতিয়া সেইবোৰক কেতিয়াবা আখ্যানমূলক অকল্পকাহিনী বুলিও কোৱা হয়। আন আন কিতাপ যেনে: ডেনিয়েল লেভিটিনৰ ডিছ ইজ ইউৰ ব্ৰেইন অন মিউজিক আৰু দ্য ৱৰ্ল্ড ইন ছিক্স ছংছত সাহিত্যিক গুণ প্ৰকাশ কৰিবলৈ আখ্যানমূলক গতিবেগ, ছন্দ আৰু কবিতাৰ উপাদান ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।
সৃষ্টিশীল অকল্পকাহিনী ৰচনাৰ প্ৰকাশিত সাহিত্য সমালোচনা অতি কম, যদিও এই ধাৰাটো প্ৰায়ে দ্য নিউয়ৰ্কাৰ, ভেনিটি ফেয়াৰ, হাৰ্পাৰছ, এস্কোৱায়াৰ আদি সন্মানীয় প্ৰকাশনত প্ৰকাশ পায়।[5] ৰবাৰ্ট কেৰো, গে টেলেছ, জোচেফ মিচেল, টম উলফ, জন মেকফি, জোয়ান ডিডিয়ন, জন পাৰ্কিন্স, ৰাইজাৰ্ড কাপুচিনস্কি, হেলেন গাৰ্নাৰ আৰু নৰ্মান মেইলাৰ আদি ধাৰাটোৰ মুষ্টিমেয় বহুলভাৱে স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত লেখকে তেওঁলোকৰ অধিক বিশিষ্ট লেখকৰ ওপৰত কিছু সমালোচনা কৰিছে: "আজিলৈকে সমালোচকসকলে অৱশ্যে প্ৰতিজন লেখকৰ মাত্ৰ এটা বা দুখন ৰচনাৰ ওপৰতহে গুৰুত্ব দিয়াৰ প্ৰৱণতা দেখা গৈছে, বিশেষ সমালোচনাত্মক কথাবোৰ বুজাবলৈ।"
তথ্যসূত্ৰ
সম্পাদনা কৰক- ↑ "Verfabula". http://asnotedin.com/?action=attribute&id=t5922.
- ↑ Gutkind, Lee (2007). The Best Creative Nonfiction, Vol. 1. প্ৰকাশক New York: W. W. Norton. পৃষ্ঠা. xi. ISBN 978-0-393-33003-8. https://archive.org/details/bestcreativenonf0000unse_e5u5/page/.
- ↑ Johnson, Fenton (1 June 1997). Geography of the Heart. Scribner. ISBN 978-0671009830.
- ↑ Holman, Virginia (February 25, 2003). Rescuing Patty Hearst: Memories From a Decade Gone Mad (1st সম্পাদনা). Simon & Schuster. ISBN 978-0743222853. https://archive.org/details/rescuingpattyhea00holm.
- ↑ Gutkind, Lee (1997). The Art of Creative Nonfiction: Writing and Selling the Literature of Reality. প্ৰকাশক New York: John Wiley & Sons, Inc.. পৃষ্ঠা. 8. ISBN 0-471-11356-5. https://archive.org/details/artofcreativenon00gutk/page/8.