ৱিকিপিডিয়া

মান্য চীনা ভাষা

(Mandarin Chineseৰ পৰা পুনঃনিৰ্দেশিত)

মান্য চীনা ভাষা বা মাণ্ডাৰিন বা পুটংঘুৱা বা গুৱয়ু চীন আৰু টাইৱানৰ একমাত্ৰ আনুষ্ঠানিক ভাষা আৰু চিংগাপুৰৰ চাৰিটা আনুষ্ঠানিক ভাষাৰ অন্যতম। এই ভাষাৰ উচ্চাৰণ চীনা ভাষাৰ বেইজিং উপভাষাৰ ওপৰত আধাৰিত, শব্দাৱলী উত্তৰ চীনৰ বিভিন্ন চীনা উপভাষাৰ পৰা গ্ৰহণ কৰা আৰু ব্যাকৰণ বিংশ শতিকাৰ আধুনিক চীনা সাহিত্যৰ পৰা গ্ৰহণ কৰা, যিয়ে পূৰ্বৰ শাস্ত্ৰীয় চীনা ভাষাৰ স্থান গ্ৰহণ কৰিলে।

Standard Chinese
普通話 / 普通话 Pǔtōnghuà
國語 / 国语 Guóyǔ
華語 / 华语 Huáyǔ
থলুৱা অঞ্চল China, Taiwan, Singapore
স্থানীয় ভাষিক
 (has begun acquiring native speakers, cited 1988)[1]
L2 speakers: c. 10% in China (2014)[2][3]
ভাষা পৰিয়াল
পূৰ্বসূৰী
লিখন প্ৰণালী Traditional Chinese
Simplified Chinese
Mainland Chinese Braille
Taiwanese Braille
Two-Cell Chinese Braille
সংকেতিক ৰূপ
 Wenfa Shouyu[4]
আধিকাৰিক স্থিতি
আধিকাৰিক ভাষা
  চীন (as Putonghua)

 টাইৱান (as Guoyu)
 ছিংগাপুৰ (as Huayu)
 ৰাষ্ট্ৰসংঘ
Shanghai Cooperation Organisation

Wa State, Myanmar
নিয়মাধীন হয়
 চীন National Language Regulating Committee[5]
 টাইৱান National Languages Committee
ছিংগাপুৰ Promote Mandarin Council
মালয়েছিয়া Chinese Language Standardisation Council
ভাষা সংকেত
ISO 639-3 –
ISO 639-6 goyu (Guoyu)
huyu (Huayu)
cosc (Putonghua)
গ্লোটোলগ নাই
এই প্ৰবন্ধত IPA-ৰ ধ্বনি চিহ্নসমূহ আছে। কোনো সঠিক সহায় নললে আপুনি ধ্বনি চিহ্নসমূহৰ সলনি প্ৰশ্নবোধক চিন বা বাকচ বা আন চিহ্ন দেখা পাব পাৰে।
এই প্ৰৱন্ধটোত Chinese text আছে। কোনো সঠিক সহায় নোলোৱাকৈও আপুনি Chinese charactersৰ সলনি প্ৰশ্নবোধক চিহ্ন, বাকচ, বা অন্য চিহ্নসমূহ চাব পাৰে।
মান্য চীনা ভাষা
পৰম্পৰাগত চীনা লিপি 普通話
সৰলীকৃত চীনা লিপি 普通话
আক্ষৰিক অৰ্থ Common speech
Taiwan
পৰম্পৰাগত চীনা লিপি 國語
সৰলীকৃত চীনা লিপি 国语
আক্ষৰিক অৰ্থ National language
Malaysia, Singapore, and Philippines
পৰম্পৰাগত চীনা লিপি 華語
সৰলীকৃত চীনা লিপি 华语
আক্ষৰিক অৰ্থ Chinese language

অন্য চীনা ভাষীয় প্ৰকাৰসমূহৰ দৰেই মান্য চীনা ভাষাও এটা 'সুৰীয়া ভাষা'। দক্ষিণৰ প্ৰকাৰসমূহতকৈ মান্য চীনা ভাষাত কম স্বৰধ্বনি, আৰু অন্তিম ব্যঞ্জনধ্বনি আছে, পিচে অধিক আৰম্ভণিৰ স্বৰধ্বনি আছে। অন্য চীনা ভাষাৰ প্ৰকাৰসমূহৰ দৰেই এই ভাষাও এটি বিষয়-ভিত্তিক ভাষা, ইয়াৰ ক্ৰম বিষয়-ক্ৰিয়া-বস্তু।

এই ভাষা সৰল চীনা লিপি, পৰম্পৰাগত চীনা লিপি আৰু বিশেষ কাৰণত হান্যু পিন্যিন ৰোমানিকৃত লিপিত লিখা হয়।

নাম

সম্পাদনা কৰক

চীনা ভাষাত মান্য প্ৰকাৰটোক তলত উল্লেখিত নামেৰে জনা যায়:

ইংৰাজীত এই ভাষাক সূচাবলৈ চীনা আৰু হংকং চৰকাৰে পুটংঘুৱা,[7][8] পুটংঘুৱা চাইনিজ,[9] আৰু মাণ্ডাৰিন[10][11][12] while those of Taiwan,[13][14] Singapore,[15][16] ব্যৱহাৰ কৰে। মালেইছিয়া চৰকাৰে এই ভাষাৰ বাবে মাণ্ডাৰিন ব্যৱহাৰ কৰে।[17]

আগতে অনা-হান চীনা শাসকসকলে এই ভাষা বুজাবলৈ গুৱয়ু ব্যৱহাৰ কৰিছিল। পিচে ১৯০৯ চনত চিং ৰাজকীয় শিক্ষা মন্ত্ৰণালয়ে এই ভাষাক বুজাবলৈ আনুষ্ঠানিকভাৱএ গুৱয়ু শব্দ ব্যৱহাৰ কৰিলে আৰু এই ভাষাক নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা ঘোষণা কৰিলে।[18] পুটংঘুৱা নামৰ ব্যৱহাৰো অনানুষ্ঠানিকভাৱে পুৰণি। ১৯০৬ চনতেই ঝু ৱেংঝিয়ঙে এই নামৰ ব্যহাৰ কৰিছিল, আধুনিক চীনা ভাষাক অন্য চীনা প্ৰকাৰৰ পৰা বেলেগ কৰিবলৈ।

বিংশ শতিকাৰ কোনো কোনো ভাষাবিদৰ বাবে পুটংঘুৱা বা 'সাধাৰণ ভাষা' আছিল গুৱয়ু বা 'ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা'ৰ পৰা পৃথক। আগৰটো ৰাষ্ট্ৰীয় সন্মানীয় প্ৰকাৰ, আৰু পিছৰটো আইনী মান। সেই সময়ৰ সাধাৰণ ধাৰণাৰ মতে দুয়োটা ভাষা আছিল 'বেলেগ'। গুৱয়ুক শাস্ত্ৰীয় চীনা ভাষাৰ ওচৰৰ এটি ভাষা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল, আৰয় পুটংঘুৱাক "আধিনিক যুগৰ মানুহৰ সাধাৰণ ভাষা", যাক ৰাইজে ৰাষ্ট্ৰীয় কথিত ভাষাৰ ৰূপত স্বীকাৰ কৰিছিল। পুটংঘুৱা শব্দ বাওঁপন্থী নেতা যেনে চু চিউবাই আৰু লু চুনেও ব্যৱহাৰ কৰিছিল ,সেয়ে ১৯৫৬ নত গণপ্ৰজাতন্ত্ৰী চীনৰ চৰকাৰে এই শব্দক মাণ্ডাৰিন ভাষা বুজাবলৈ স্বীকাৰ কৰিলা। তাৰ পূৰ্বে চৰকাৰে দুয়োটা শব্দ সলনা-সলনি কৰি ব্যৱহাৰ কৰিছিলে।[19]

তথ্য সংগ্ৰহ

সম্পাদনা কৰক
  1. ↑ Norman (1988), পৃষ্ঠা. 251.
  2. ↑ Luo, Chris (22 September 2014). "One-third of Chinese do not speak Putonghua, says Education Ministry". South China Morning Post. http://www.scmp.com/news/china-insider/article/1598040/3-10-chinese-citizens-do-not-speak-putonghua-says-education. 
  3. ↑ Only 7% of people in China speak proper Putonghua: PRC MOE, Language Log, 2014 Sept. 24
  4. ↑ 台灣手語簡介 (Taiwan) Archived 2014-01-10 at the Wayback Machine (2009)
  5. ↑ http://www.china-language.gov.cn/ Archived 2015-12-18 at the Wayback Machine (Chinese)
  6. ↑ Kane, Daniel (2006). The Chinese Language: Its History and Current Usage. Tuttle Publishing. পৃষ্ঠা. 22–23, 93. ISBN 978-0-8048-3853-5. 
  7. ↑ Chinese Central Government Official Web Portal. "Constitution". 2012. Accessed 6 November 2013.
  8. ↑ "About Hong Kong". Government of Hong Kong. April 2007. Archived from the original on 26 February 2009. https://web.archive.org/web/20090226065201/http://www.info.gov.hk/info/hkbrief/eng/ahk.htm। আহৰণ কৰা হৈছে: 9 April 2013. 
  9. ↑ Chinese Central Government Official Web Portal. "Spoken and Written Languages". 2012. Accessed 6 November 2013.
  10. ↑ Chinese Central Government Official Web Portal. "State Councilor urges more efforts to popularize Chinese language". 21 January 2011. Accessed 6 November 2013.
  11. ↑ Chinese Central Government Official Web Portal. "Languages". 8 November 2012. Accessed 6 November 2013.
  12. ↑ Chinese Central Government Official Web Portal. "China-US relations pioneer praised in Beijing meeting". 30 August 2012. Accessed 6 November 2013.
  13. ↑ Taiwanese Government Entry Point. Ministry of Foreign Affairs. "Languages Archived 2015-09-24 at the Wayback Machine". 24 May 2013. Accessed 6 November 2013.
  14. ↑ Taiwan Culture Portal. Ministry of Culture. "About Taiwan Archived 2013-11-01 at the Wayback Machine". 2012. Accessed 6 November 2013.
  15. ↑ Ministry of Defense Singapore. PACC PAMS Singapore. "About Singapore Archived 2013-11-09 at the Wayback Machine". 28 July 2011. Accessed 6 November 2013.
  16. ↑ Singapore Tourism Board. "Singapore Culture, Language, and People". 2013. Accessed 6 November 2013.
  17. ↑ Official Portal of the Government of Malaysia. "About Malaysia: Language Archived 2013-11-09 at the Wayback Machine". Accessed 6 November 2013.
  18. ↑ Norman (1988), পৃষ্ঠা. 133–134.
  19. ↑ Yuan, Zhongrui. (2008) "国语、普通话、华语 Archived 2009-04-26 at the Wayback Machine (Guoyu, Putonghua, Huayu)". China Language National Language Committee, People's Republic of China
"https://as.wikipedia.org/w/index.php?title=মান্য_চীনা_ভাষা&oldid=426085"ৰ পৰা অনা হৈছে