গোপালচৰণ দ্বিজ

গোপালচৰণ দ্বিজ ষোড়শ শতিকাৰ কামৰূপ অঞ্চলৰ এগৰাকী বৈষ্ণৱ কবি আৰু পণ্ডিত আছিল। গোপালচৰণ দ্বিজ মহাপুৰুষ দামোদৰ দেৱৰ অনুগামী আছিল। তেওঁ দামোদৰ দেৱৰ শিষ্য বংশীগোপালৰ শিষ্য আছিল। মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ সংস্কৃত ভাষাত ৰচিত ভক্তি ৰত্নাকৰ গ্ৰন্থক গোপালচৰণ দ্বিজে অসমীয়া গদ্যলৈ ভাঙনি কৰিছিল। তদুপৰি তেওঁ কোঁচবিহাৰৰ বৈকুণ্ঠপুৰ সত্ৰত থাকোঁতে ভাগৱতৰ তৃতীয়, সপ্তম আৰু অষ্টম স্কন্ধ অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰিছিল।

গোপালচৰণ দ্বিজ
জন্ম	পঞ্চদশ শতিকা কামৰূপ
পেচা	বৈষ্ণৱ কবি
ভাষা	কামৰূপী

পৰিচয়

গোপালচৰণ দ্বিজে পঞ্চদশ শতিকাত কামৰূপ অঞ্চলত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ দামোদৰ দেৱৰ শিষ্য বংশীগোপালৰ শিষ্য আছিল। দামোদৰ দেৱৰ অনুগামী গোপালচৰণ দ্বিজে কিছুকাল কোঁচবিহাৰৰ বৈকুণ্ঠপুৰ সত্ৰত বসবাস কৰিছিল। তেওঁ কামৰূপৰ বৰনগৰত সংস্কৃত টোল স্থাপন কৰিছিল। দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বিশিষ্ট পণ্ডিতসকলে তেওঁৰ টোললৈ সঘনাই আহিছিল।

সাহিত্য-কৰ্ম

গোপালচৰণ দ্বিজে হৰিবংশ, ভাগৱত পুৰাণৰ তৃতীয় স্কন্ধ কোঁচ বিহাৰৰ বৈকুণ্ঠপুৰ সত্ৰৰ বৈষ্ণৱসকলৰ অনুৰোধত অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰিছিল। তেওঁ ভাগৱতৰ সপ্তম আৰু অষ্টম স্কন্ধক পদ্য আৰু মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ ভক্তি ৰত্নাকৰ গদ্যত ভাঙনি কৰিছিল। তেওঁ ভাগৱত পুৰাণ তৃতীয় স্কন্ধৰ গ্ৰাহ-গজেন্দ্ৰপখ্যানক পদত ভাঙনি কৰিছিল।

সাহিত্যৰ প্ৰকৃতি

তেওঁ শ্ৰীধৰ স্বামীৰ ভাষ্যৰ সহায়ত ভাগৱত পুৰাণ ৰ তৃতীয় স্কন্ধ অনুবাদ কৰিছিল। তৃতীয় স্কন্ধত শ্ৰীকৃষ্ণৰ প্ৰাৰম্ভিক জীৱনৰ বৰ্ণনাৰে আৰম্ভ হয়। ইয়াত মহাজাগতিক বিষয়, মৈত্ৰেয় আৰু বিদুৰৰ সাক্ষাৎ আৰু পিছৰজনৰ বাবে পূৰ্বৰ ধৰ্মীয় নিৰ্দেশনা, বিষ্ণুৰ বৰাহ অৱতাৰ, কপিলৰ জন্মৰ কাহিনী আৰু তেওঁৰ মাতৃ দেৱাহুতিলৈ সাংখ্য মতবাদৰ বৰ্ণনা ৰখা হৈছে। গোপালচৰণ তৃতীয় স্কন্ধৰ আটাইতকৈ আকৰ্ষণীয় আৰু দাৰ্শনিক অধ্যায়বোৰ অনুবাদ কৰাৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ। ভাগৱত পুৰাণৰ তৃতীয় স্কন্ধ গ্ৰাহ-গজেন্দ্ৰপখ্যানত 'চাৰি মন্যন্তৰ'ৰ বিৱৰণ, গ্ৰাহ আৰু গজেন্দ্ৰৰ যুদ্ধ আৰু তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত মুক্তিৰ বিৱৰণ থকা প্ৰথম চাৰিটা অধ্যায় অনুবাদ কৰাৰ উপৰিও তেওঁ পৰৱৰ্তী দহটা অধ্যায়ৰ বিষয়বস্তুৰ দ্ৰুত জৰীপ দিয়ে। কেইকেইটা হৈছে 'অমৃত মন্থন' খণ্ড আৰু শেষত চতুৰ্দশ অধ্যায়ত বৰ্ণনা কৰা বিভিন্ন মনুসকলৰ বিৱৰণৰ সৈতে সমাপ্ত হয়। কিছুমান ঠাইত তেওঁ শ্ৰীধৰ স্বামীৰ প্ৰসংগও উল্লেখ কৰিছে। তেওঁৰ হৰিবংশ হৈছে ভাগৱতপুৰাণ, হৰিবংশ আৰু বিষ্ণুপুৰাণৰ মিশ্ৰণ। গ্ৰন্থখনৰ বিষয়বস্তু হৈছে নৰকাসুৰৰ হত্যা আৰু ইন্দ্ৰৰ পৰা শ্ৰীকৃষ্ণই ইয়াক তেওঁৰ প্ৰিয় পত্নী সত্যভামাৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰাৰ বাবে স্বৰ্গৰ পাৰিজাত বৃক্ষ হৰণ কৰি নিয়া। গ্ৰন্থখনৰ কলোফনত গোপালচৰণে নিজকে গোপাল মিশ্ৰৰ শিষ্য হিচাপে পৰিচয় দিছিল। তেওঁৰ পৰিৱৰ্তে দামোদৰাদেৱৰ এজন শিষ্য আছিল। তেওঁ দামোদৰাদেৱৰ আন এজন ঘনিষ্ঠ সহযোগী বলদেৱৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছে। বলদেৱ বৈকুণ্ঠপুৰ সত্ৰত উত্তৰাধিকাৰী হৈছিল। গোপালচৰণে গ্ৰন্থখনিত নৱধা ভক্তিৰ লগতেই নৰশৰীৰৰ মাহাত্ম্য, সাধুসংগ, ভাৰত প্ৰশংসা, ভক্তিৰ বেলেগ বেলেগ প্ৰকাৰৰ বিষয়ে মাহাত্ম্য প্ৰকাশক ভক্তি ৰত্নাকৰৰ অনুবাদ কৰিছিল।