ধ্ৰুপদী ভাষা
এই প্ৰবন্ধটো বৰ্তমান লিখি থকা হৈছে। আপুনিও এই কাৰ্যত অংশগ্ৰহণ কৰিব পাৰে। সহায় কৰিবৰ বাবে ইয়াত ক্লিক কৰক। বৰ্তমান কাম কৰি থকা লিখকৰ নাম জানিবলৈ ইচ্ছা কৰিলে এই লিংক চাওক; যদি এই প্ৰবন্ধত বহুদিন ধৰি একো কাম হোৱা নাই, তেনেহ’লে এই সাঁচটো আঁতৰাই দিব পাৰিব। অধিক জানিবৰ বাবে সোঁফালে থকা [দেখুৱাওক] লিংকটোত ক্লিক কৰক।
দুজন লিখকে একে সময়তে (বেলেগ বেলেগ স্থানৰ পৰা) কাম কৰি থাকে যদি কোনোজনে save কৰিবলৈ দিলে "সম্পাদনা দ্বন্দ্ব" বা "edit conflict" বুলি বাৰ্তা আহিব পাৰে, আৰু এনেক্ষেত্ৰত সচৰাচৰ আপুনি সম্পাদনা কৰাখিনি হেৰাই যাব পাৰে। এনে ধৰণৰ অসুবিধাৰ পৰা হাত সাৰিবৰ বাবে আপুনি পৃষ্ঠা সঁচাৰ আগে আগে আপুনি কৰা সম্পাদনাখিনি কীব'ৰ্ডৰ Ctrl + C ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰতিলিপি কৰি ৰাখিব পাৰে বা অন্য কোনো editor যেনে notepad, Microsoft word, open office আদিত save কৰি থ'ব। সম্পাদনা দ্বন্দ্ব মানে কাজিয়া হৈছে বুলি ভুল বুজাবুজি নকৰি কিছুসময় অপেক্ষা কৰি আপোনাৰখিনি পাছত যোগ দিব পাৰিব। প্ৰয়োজন হ'লে প্ৰবন্ধৰ "ইতিহাস" টেবত চাই যাৰ লগত আপোনাৰ সম্পাদনা দ্বন্দ্ব হৈছে তেওঁৰ লগত আলোচনা কৰি দুয়োজনে মিলাপ্ৰীতিৰে সম্পাদনা কৰি প্ৰবন্ধটো লিখি উলিয়াব পাৰে। এনে সমস্যাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবৰ বাবে দ্বিতীয় উপায় হৈছে {{সম্পাদনা দ্বন্দ্ব}}ৰ ব্যৱহাৰ। আপুনি লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰা পৃষ্ঠাটোত যদি আন কোনোৱেই সমসাময়িকভাৱে সম্পাদনা কৰাটো নিবিচাৰে তেনেহ’লে এই সাঁচটো ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। আপোনাৰ সম্পাদনা শেষ হোৱাৰ পাছত এই সাঁচটো আঁতৰাই দিবলৈ নাপাহৰে যেন। |
ধ্ৰুপদী ভাষা (ইংৰাজী: Classical language)হৈছে এনে একোটা ভাষা, যিটোৰ স্বতন্ত্ৰ সাহিত্যিক পৰম্পৰাৰ লগতে প্ৰাচীন সাহিত্যৰ কথিত আৰু লিখিত সমল আছে। বাৰ্কলেৰ কেলিফৰ্ণিয়া বিশ্ববিদ্যালয়ৰ জৰ্জ এল হাৰ্টে ধ্ৰুপদী ভাষাক এইদৰে বিশ্লেষণ কৰিছে।[1] ধ্ৰুপদী ভাষাসমূহৰ বেছিভাগেই সাধাৰণতে বিলুপ্ত বা বিলুপ্তপ্ৰায় ভাষা। আজিও যিবোৰ ব্যৱহৃত হৈ আছে, সেইবোৰৰ ব্যৱহাৰ কৰা ক্ষেত্ৰসমূহত বিভিন্ন বৈশিষ্ট্য দেখুওৱা দেখা যায়, কাৰণ সময়ৰ লগে লগে ভাষাটোৰ কথিত আৰু লিখিত ৰূপৰ মাজত পাৰ্থক্য বৃদ্ধি পায়।
ধ্ৰুপদী অধ্যয়ন
সম্পাদনা কৰকপৰম্পৰাগত ইউৰোপীয় ধ্ৰুপদী অধ্যয়নৰ প্ৰেক্ষাপটত "ধ্ৰুপদী ভাষা" বুলিলে গ্ৰীক আৰু লেটিনক বুজোৱা হয়, যিবোৰ ধ্ৰুপদী প্ৰাচীন কালত ভূমধ্যসাগৰীয় জগতৰ সাহিত্যিক ভাষা আছিল।
গ্ৰীক ভাষা আছিল হোমাৰ, হেলেনিষ্টিক আৰু বাইজেন্টাইনৰ দৰে ধ্ৰুপদী এথেনিয়ান ইতিহাসবিদ, নাট্যকাৰ আৰু দাৰ্শনিকসকলৰ ভাষা। ইয়ে ইংৰাজী আৰু আন বহুতো ইউৰোপীয় ভাষাৰ শব্দভাণ্ডাৰত বহু শব্দৰ অৱদান আগবঢ়াইছে আৰু নৱজাগৰণৰ সময়ৰ পৰাই পশ্চিমীয়া শিক্ষানুষ্ঠানসমূহত অধ্যয়নৰ এক মানসম্পন্ন বিষয় হিচাপে পৰিগণিত হৈ আহিছে। প্ৰাচীন গ্ৰীক মূলৰ লেটিনকৃত ৰূপ জৈৱ-প্ৰজাতিৰ বহুতো বৈজ্ঞানিক নাম আৰু অন্যান্য বৈজ্ঞানিক পৰিভাষাত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পূব ৰোমান সাম্ৰাজ্যত লিংগুৱা ফ্ৰেংকা হিচাপে কাম কৰা কইনে গ্ৰীক আজিও কিছুমান পূব অৰ্থডক্স গীৰ্জাত পৱিত্ৰ ভাষা হিচাপে ব্যৱহৃত হৈ আছে।
লেটিন ভাষা আৰম্ভণিতে ৰোমান সাম্ৰাজ্য আৰু পিছলৈ পশ্চিম ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ লিংগুৱা ফ্ৰেংকা হৈ পৰে। পশ্চিমীয়া ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ অৱনতি ঘটিলেও মধ্যযুগৰ অতি ভিন্ন সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক পৰিৱেশত লেটিন ভাষাৰ জয়জয়কাৰ অব্যাহত আছিল, কাৰণ ই ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ চৰকাৰী ভাষা হৈ পৰিছিল।
পশ্চিম আৰু মধ্য ইউৰোপ আৰু উত্তৰ আফ্ৰিকাৰ কিছু অংশত লেটিন ভাষাই সমগ্ৰ মধ্যযুগ আৰু তাৰ পিছত বিশেষকৈ ৰেনেছাঁ আৰু বেৰক যুগৰ সাক্ষী হৈ বিদ্বান শ্ৰেণীৰ যোগাযোগৰ মূল বাহন হিচাপে নিজৰ উচ্চ মৰ্যাদা বজাই ৰাখিছিল৷ এই ভাষাটো ১৮ শতিকালৈকে বৈজ্ঞানিক উদ্দেশ্যত প্ৰতিস্থাপন কৰা হোৱা নাছিল আৰু প্ৰাণীবিজ্ঞানৰ লগতে উদ্ভিদ বিজ্ঞানৰ আনুষ্ঠানিক বৰ্ণনাৰ বাবেও ই ২০ শতিকাৰ পিছৰ সময়লৈকে জীয়াই আছিল। আধুনিক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দ্বিপদ নামকৰণ আজিও প্ৰচলিত: শ্ৰেণীবিভাজনবিদসকলে প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ বৈজ্ঞানিক নাম হিচাপে লেটিন বা লেটিনকৃত নাম নিৰ্ধাৰণ কৰে।
পশ্চিমীয়া সভ্যতাৰ বাহিৰত
সম্পাদনা কৰকবিশ্বব্যাপী সাংস্কৃতিক গুৰুত্বৰ ক্ষেত্ৰত এডৱাৰ্ড ছাপিৰে ১৯২১ চনত লিখা 'Language' নামৰ গ্ৰন্থখনত এই তালিকাখন সম্প্ৰসাৰিত কৰি ধ্ৰুপদী চীনা, আৰবী আৰু সংস্কৃত ভাষা অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে:
যেতিয়া আমি উপলব্ধি কৰো যে চীনা সম্পদৰ ব্যৱহাৰ অবিহনে এজন শিক্ষিত জাপানীয়ে এটাও সাহিত্যিক বাক্য ফ্ৰেমৱৰ্ক কৰিব নোৱাৰে, যে আজিও চিয়ামী আৰু বাৰ্মিজ আৰু কম্বোডজিয়ান ভাষাই শতিকা আগতে হিন্দু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ লগত অহা সংস্কৃত আৰু পালিৰ ভুলহীন ছাপ বহন কৰি আছে, বা সেইটো আমি লেটিন আৰু গ্ৰীক ভাষাৰ শিক্ষাৰ পক্ষত বা বিপক্ষত যুক্তি দিওঁ বা বিপক্ষত [স্কুলত] আমাৰ যুক্তি ৰোম আৰু এথেন্সৰ পৰা আমাৰ ওচৰলৈ অহা শব্দৰে ভৰপূৰ হোৱাটো নিশ্চিত, আমি আৰম্ভণিৰ চীনা সংস্কৃতি আৰু বৌদ্ধ ধৰ্ম, আৰু ধ্ৰুপদী কি তাৰ কিছু ইংগিত পাওঁ ভূমধ্যসাগৰীয় সভ্যতাই বিশ্বৰ ইতিহাসত অৰ্থ কৰি আহিছে। সংস্কৃতিৰ বাহক হিচাপে মাত্ৰ পাঁচটা ভাষাই আপ্লুত তাৎপৰ্য্য লাভ কৰিছে। ধ্ৰুপদী চীনা, সংস্কৃত, আৰবী, গ্ৰীক, লেটিন আদি। এইবোৰৰ তুলনাত হিব্ৰু আৰু ফৰাচী ভাষাৰ দৰে সাংস্কৃতিকভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভাষাবোৰো গৌণ স্থানত ডুব যায়।[2]
এই অৰ্থত ধ্ৰুপদী ভাষা হ’ল এনে এটা ভাষা যিটোৰ মূল ৰূপত আৰু কথিত মাতৃভাষা নহ’লেও দীৰ্ঘদিন ধৰি ব্যাপক প্ৰভাৱ পেলোৱা ভাষা। যদি এটা ভাষাই শব্দ মুদ্ৰা কৰিবলৈ আন এটা ভাষাৰ মূল ব্যৱহাৰ কৰে,যেনেকৈ বহু ইউৰোপীয় ভাষাই গ্ৰীক আৰু লেটিন মূল ব্যৱহাৰ কৰি নতুন শব্দ যেনে "টেলিফোন" শব্দ উদ্ভাৱন কৰে, তেনেকৈ ইয়াৰ দ্বিতীয় ভাষাটো ধ্ৰুপদী ভাষা হোৱাৰ ইংগিত পোৱা যায় .
আনহাতে বৃহৎ প্ৰভাৱৰ ক্ষেত্ৰ থকা জীৱন্ত ভাষাক বিশ্ব ভাষা বুলি জনা যায়।
সাধাৰণ ব্যৱহাৰ
সম্পাদনা কৰকতলত দিয়া ভাষাবোৰক সাধাৰণতে "ধ্ৰুপদী" পৰ্যায় বুলি ধৰা হয়। এনে এটা পৰ্যায় সময় সীমিত আৰু ইয়াক "ধ্ৰুপদী" বুলি গণ্য কৰা হয় যদিহে ইয়াক সাহিত্যিক "সোণালী যুগ" হিচাপে গণ্য কৰা হয়।[3] এইদৰে, ধ্ৰুপদী গ্ৰীক হৈছে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫মৰ পৰা চতুৰ্থ শতিকাৰ এথেন্সৰ ভাষা আৰু, সেইবাবেই , সামগ্ৰিকভাৱে গ্ৰীক ভাষাৰ বৈচিত্ৰ্যৰ এটা সৰু উপগোটহে। "ধ্ৰুপদী" যুগ সাধাৰণতে "প্ৰাচীন" যুগৰ পিছত সাহিত্যৰ সাগৰৰ সৈতে মিল খায়, যেনে পুৰণি লেটিন ভাষাৰ পিছত ধ্ৰুপদী লেটিন, প্ৰাচীন চুমেৰিয়ানৰ পিছত ধ্ৰুপদী চুমেৰিয়ান, বৈদিক সংস্কৃতৰ পিছত ধ্ৰুপদী সংস্কৃত, পুৰণি পাৰ্চীৰ পিছত ধ্ৰুপদী পাৰ্চী। এইটো আংশিকভাৱে পৰিভাষাৰ বিষয়, আৰু উদাহৰণস্বৰূপে পুৰণি চীনা ভাষাক ধ্ৰুপদী চীনা ভাষাৰ আগৰ নহয় বুলি ধৰা হয়। কিছুমান ক্ষেত্ৰত, যেনে পাৰ্চী আৰু তামিলৰ ক্ষেত্ৰত, "ধ্ৰুপদী" পৰ্যায়টো আটাইতকৈ প্ৰাচীন প্ৰমাণিত সাহিত্যিক ভিন্নতাৰ সৈতে মিল খায়।[4]
প্ৰাচীনকাল
সম্পাদনা কৰক- ধ্ৰুপদী চুমেৰিয়ান (চুমেৰৰ সাহিত্যিক ভাষা, খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ২৬ৰ পৰা ২৩ শতিকাৰ) চুমেৰ'গ্ৰাম কিউনিফৰ্ম লেখাত আনকি অচুমেৰিয়ানৰ বাবেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল খ্ৰীষ্টীয় প্ৰথম শতিকা আশে-পাশে লিখা ব্যৱস্থাটো ব্যৱহাৰৰ পৰা আঁতৰি যোৱালৈকে গ্ৰন্থসমূহ
- মধ্য মিচৰীয় (প্ৰাচীন মিচৰ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ২০ শতিকাৰ পৰা খ্ৰীষ্টীয় চতুৰ্থ শতিকালৈকে সাহিত্যিক ভাষা)
- পুৰণি বেবিলনীয় (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ২০ শতিকাৰ পৰা ১৬ শতিকাৰ আক্কাদিয়ান ভাষা, পিছৰ সাহিত্যিক গ্ৰন্থসমূহৰ বাবে অনুকৰণ কৰা মানদণ্ড)
- মধ্য অচূৰীয়া (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ১৬ শতিকাৰ পৰা ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ আক্কাদিয়ান ভাষা)
- বৈদিক সংস্কৃত (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ১৫ শতিকাৰ পৰা ৫ম শতিকালৈকে ধ্ৰুপদী প্ৰামাণিককৰণৰ পূৰ্বে সংস্কৃতৰ ৰূপ বৈদিক গ্ৰন্থত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল)
- ধ্ৰুপদী হিব্ৰু (তানাখৰ ভাষা, বিশেষকৈ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব সপ্তম আৰু ষষ্ঠ শতিকাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক কিতাপ
- পুৰণি পাৰ্চী (আচামেনিড সাম্ৰাজ্যৰ আদালত ভাষা, খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬ষ্ঠৰ পৰা চতুৰ্থ শতিকা)
- ধ্ৰুপদী চাইনিজ (সাহিত্যিক ভাষা, য়ায়ানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি, পূব ঝৌ বংশৰ ৰাজধানী লুওয়াংত ব্যৱহৃত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় ৫ম শতিকাৰ পৰা)
- ধ্ৰুপদী গ্ৰীক (আট্টিক উপভাষা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫ম শতিকাৰ)
- ধ্ৰুপদী সংস্কৃত (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকাৰ পাণিনিৰ অষ্টঅধ্যায় দ্বাৰা বৰ্ণনা কৰা হৈছে)[5][6]
- ধ্ৰুপদী তামিল (সংগম সাহিত্য খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩ শতিকাৰ পৰা খ্ৰীষ্টীয় তৃতীয় শতিকালৈকে, টলকাপ্পিয়ামৰ দ্বাৰা সংজ্ঞায়িত)[7]
- ধ্ৰুপদী পালি (বৌদ্ধ কেননে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২য় শতিকাৰ পৰা এই ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল)
- লেটিন ভাষা (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰথম শতিকাৰ সাহিত্যিক ভাষা)
- ধ্ৰুপদী মাণ্ডাইক (মাণ্ডাই ধৰ্মৰ সাহিত্যিক আৰমাইক, খ্ৰীষ্টাব্দৰ ১ম শতিকা)
- ধ্ৰুপদী চিৰিয়াক (চিৰিয়াক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সাহিত্যিক আৰমাইক, তৃতীয়ৰ পৰা ৫ম শতিকা)
- মধ্য পাৰ্চী (ছাছানিড সাম্ৰাজ্যৰ আদালত ভাষা, তৃতীয়ৰ পৰা সপ্তম শতিকা)
- ধ্ৰুপদী কপটিক (ইজিপ্তৰ ভাষা আৰু আলেকজেণ্ড্ৰিয়াৰ কপটিক অৰ্থডক্স চাৰ্চ, তৃতীয়ৰ পৰা ত্ৰয়োদশ শতিকা, বৰ্তমানলৈকে লিটাৰ্জিকেল ভাষা)
মধ্যযুগ
সম্পাদনা কৰক- গে'জ (ইথিওপিয়াৰ অৰ্থডক্স টেৱাহেডো গীৰ্জাৰ ভাষা, গাৰিমা শুভবাৰ্তাসমূহত বিভিন্ন পণ্ডিতে ৫ম শতিকাৰ পৰা দশম শতিকালৈকে বুলি কয়)
- ধ্ৰুপদী আৰ্মেনিয়ান (৫ম শতিকাৰ পৰা আৰ্মেনিয়ান আৰু ১৮ শতিকালৈকে সাহিত্যিক ভাষাৰ আটাইতকৈ পুৰণি প্ৰমাণিত ৰূপ)
- ধ্ৰুপদী আৰবী (কোৰআনৰ ভাষাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি, সপ্তম শতিকাৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে; ইছলামৰ লিটাৰ্জিকেল ভাষা)
- ধ্ৰুপদী কানাড়া (ৰাষ্ট্ৰকুট সাম্ৰাজ্যৰ আদালত ভাষা, আটাইতকৈ প্ৰাচীন উপলব্ধ সাহিত্যিক গ্ৰন্থ হৈছে ৮৫০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ কবিৰাজামাৰ্গ)[8]
- পুৰণি চেক্সন (চেক্সন খ্ৰীষ্টান সাহিত্যৰ ভাষা, নৱম শতিকাৰ পৰা দ্বাদশ শতিকা)
- পুৰণি ইংৰাজী (বিউলফ আৰু এংলো-চেক্সন ক্ৰনিকলৰ ভাষা বহুতো বিচ্ছিন্ন লিখিত উপভাষাৰ সৈতে, কিন্তু পশ্চিমত আংশিকভাৱে প্ৰামাণিক চেক্সন ৰূপ)
- পুৰণি ফৰাচী (চিভালৰিক ৰোমাঞ্চৰ ভাষা, ৮ম শতিকাৰ পৰা ১৪ শতিকা)
- পুৰণি জৰ্জিয়ান (জৰ্জিয়াৰ ভাষা, ৫মৰ পৰা একাদশ শতিকা।)
- পুৰণি পূব স্লাভিক (কিভান ৰাছ'ৰ ভাষা, নৱম শতিকাৰ পৰা ত্ৰয়োদশ শতিকা)
- নতুন পাৰ্চী (ধ্ৰুপদী পাৰ্চী সাহিত্যৰ ভাষা, নৱমৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে)
- পুৰণি নুবিয়ান (নুবিয়াৰ ভাষা, নৱম বা দশম শতিকাৰ পৰা পঞ্চদশ শতিকাৰ)
- পুৰণি জাভানীজ (পুৰণি জাভানীজ সাহিত্যৰ ভাষা, মূলতঃ হিন্দু-বৌদ্ধ দশম শতিকাৰ পৰা ১৫ শতিকালৈকে জাভানিজ ৰাজ্য যুগত ব্যৱহৃত)[9][10]
- ধ্ৰুপদী অসমীয়া (খ্ৰীষ্টিয় ১০ম শতিকা, ভাৰতবৰ্ষৰ ৰাজ্যৰ ভাষা)
- পুৰণি গীৰ্জাৰ স্লাভনিক (সোণালী যুগৰ সময়ত প্ৰথম বুলগেৰিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ ভাষা, দশম শতিকা, আদিম পাণ্ডুলিপি হৈছে ফ্ৰেইজিং পাণ্ডুলিপি)
- ধ্ৰুপদী তিব্বতী (তিব্বতৰ ধৰ্মীয় আৰু সাহিত্যিক ভাষা, দশম শতিকাৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে)
- ধ্ৰুপদী জাপানীজ (হেইয়ান যুগ সাহিত্যৰ ভাষা, দশম শতিকাৰ পৰা দ্বাদশ শতিকা)
- মধ্য কোৰিয়ান (গোৰিয়েও আৰু জোচেনৰ ভাষা, দশম শতিকাৰ পৰা ষোড়শ শতিকা)
- পুৰণি অক্সিটান (ট্ৰৌবাদুৰ সকলৰ ভাষা, একাদশ শতিকাৰ পৰা ১৪ শতিকা)[11]
- মধ্য উচ্চ জাৰ্মান (মধ্যযুগীয় জাৰ্মান সাহিত্য, একাদশ শতিকাৰ পৰা চতুৰ্দশ শতিকাৰ ভাষা)
- পুৰণি ছাৰ্বিয়ান (অট্টোমান সাম্ৰাজ্য দ্বাৰা বিজয় কৰাৰ আগতে ছাৰ্বিয়াৰ ভাষা, একাদশৰ পৰা ১৪ শতিকা)
- ধ্ৰুপদী তেলেগু (আদিতম উপলব্ধ সাহিত্যিক গ্ৰন্থখন হৈছে তেলেগু মহাভাৰত, ১০৬৭ খ্ৰীষ্টাব্দ)
- ধ্ৰুপদী মালয়ালম (আদিতম প্ৰচলিত গদ্য গ্ৰন্থখন হৈছে ৰামচৰতম, দ্বাদশ শতিকা)[12]ত ৰামচন্দ্ৰ নাইৰ
- ধ্ৰুপদী ওডিয়া (ওডিয়া সাহিত্যৰ ভাষা, দ্বাদশ শতিকাৰ পৰা ১৮ শতিকা)
- পুৰণি নৰ্চ (ভাইকিং যুগৰ ভাষা, দ্বাদশ শতিকাৰ পৰা)
- মধ্য বুলগেৰিয়ান (দ্বিতীয় বুলগেৰিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ ভাষা, দ্বাদশ শতিকাৰ পৰা ১৫ শতিকাৰ)
- মধ্য নিম্ন জাৰ্মান (হানচিয়াটিক লীগৰ ভাষা, দ্বাদশৰ পৰা ১৭ শতিকা)
- পুৰণি উইঘুৰ (তুৰ্কী ভাষা যিটো নৱম–১৪ শতিকাৰ পৰা ক'চোত আৰু গানছুত কোৱা হৈছিল)
- ধ্ৰুপদী আইচলেণ্ডিক (আইচলেণ্ডিক কাহিনীৰ ভাষা, ত্ৰয়োদশ শতিকা)
- ধ্ৰুপদী কাটালান (আৰাগনৰ মুকুট, ত্ৰয়োদশৰ পৰা ১৪ শতিকাত সাহিত্যৰ ভাষা)
- ধ্ৰুপদী মাণ্ডিং (মালি সাম্ৰাজ্যৰ ভাষা, ত্ৰয়োদশৰ পৰা ১৬ শতিকা)
- পুৰণি ৰুথেনিয়ান (লিথুৱেনিয়াৰ গ্ৰেণ্ড ডাচিৰ এটা ভাষা, ত্ৰয়োদশৰ পৰা ১৬ শতিকা)
- পুৰণি আনাতোলিয়ান তুৰ্কী (১১ৰ পৰা ১৫ শতিকা)
- ধ্ৰুপদী গে'জ (গে'জ সাহিত্যৰ সোণালী যুগৰ ভাষা, ত্ৰয়োদশৰ পৰা 16 শতিকা)
- ধ্ৰুপদী আইৰিছ বা ধ্ৰুপদী গেলিক (১৩ৰ পৰা ১৮ শতিকাৰ স্কটিছ আৰু আইৰিছ গেলিক সাহিত্যৰ ভাষা)
- ধ্ৰুপদী উলফ (উলফ সাম্ৰাজ্যৰ ভাষা, ত্ৰয়োদশৰ পৰা ১৯ শতিকা)
- মধ্য ইংৰাজী (দ্য কেণ্টাৰবেৰী টেলছৰ ভাষা, ১৪ৰ পৰা ১৫ শতিকাৰ, মি
আমেৰিকান খিলঞ্জীয়া লোকসকলৰ ভাষা
সম্পাদনা কৰক- ধ্ৰুপদী মায়া (পৰিপক্ক মায়া সভ্যতাৰ ভাষা, তৃতীয়ৰ পৰা নৱম শতিকা)
- ধ্ৰুপদী নাহুয়াটল (ষোড়শ শতিকাৰ মধ্য মেক্সিকোৰ লিংগুয়া ফ্ৰাংকা)
- ধ্ৰুপদী কেচুয়া (ষোড়শ শতিকাৰ লিংগুয়া ফ্ৰাংকা ইংকা সাম্ৰাজ্য)
- ধ্ৰুপদী Kʼicheʼ (ষোড়শ শতিকাৰ গুয়াটেমালাৰ এটা মায়া ভাষা)
- ধ্ৰুপদী টুপি (ষোড়শৰ পৰা ১৮ শতিকাৰ ভাষা ব্ৰাজিল)
আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণি
সম্পাদনা কৰক- আৱাধি ভাষা (মোগল শাসনৰ সময়ত উত্তৰ ভাৰতৰ দুটা প্ৰধান সাহিত্যিক পৰম্পৰাৰ ভিতৰত এটা যাৰ ফলত কবিসকলে ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিছিল, ১৪ৰ পৰা ১৮ শতিকালৈকে)
- ব্ৰজ ভাষা (আধুনিক উত্তৰ ভাৰতৰ আৰম্ভণিতে কবিসকলে ব্যৱহাৰ কৰা দুটা প্ৰধান সাহিত্য পৰম্পৰাৰ ভিতৰত দ্বিতীয়টো, ১৫-১৯ শতিকা)
- ৰেনেছাঁ ইটালীয় (ইটালীয় ৰেনেছাঁ, ১৫ৰ পৰা ১৬ শতিকাৰ ভাষা)
- পুৰণি পৰ্তুগীজৰ শেষৰ ফালে (পৰ্তুগীজ সোণালী যুগৰ, ১৫ৰ পৰা ১৬ শতিকাৰ ভাষা)
- আধুনিক স্পেনিছ ভাষাৰ আৰম্ভণি (স্পেনিছ সোণালী যুগৰ ভাষা, ১৫ৰ পৰা ১৭ শতিকাৰ)
- ক্লাছিকেল আজেৰী (ককেছাছ পৰ্বত অঞ্চলৰ লিংগুয়া ফ্ৰাংকা আৰু আজেৰী সাহিত্যৰ ভাষা, ১৫ৰ পৰা ১৮ শতিকা)
- পুৰণি লিথুৱেনিয়ান (লিথুৱেনিয়াৰ গ্ৰেণ্ড ডাচিৰ আন ভাষা, ১৬ৰ পৰা ১৭ শতিকা)
- আৰ্লি মডাৰ্ণ ইংৰাজী (কিং জেমছ বাইবেল, বুক অৱ কমন প্ৰেয়াৰ, আৰু শ্বেক্সপীয়েৰ, ১৬ তাৰিখৰ ভাষা ১৭ শতিকা)
- মধ্য পোলিছ (পোলিছ সোণালী যুগ, ১৬ শতিকাৰ পৰা ১৮ শতিকাৰ ভাষা)
- ক্লাছিকেল অট্টোমান তুৰ্কী (কবিতাৰ ভাষা আৰু অট্টোমান সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰশাসন, ১৬ৰ পৰা ১৯ শতিকা)
- মানচু ভাষা (চীনত শাসন কৰা মানচুসকলৰ ভাষা, ১৬–২০ শতিকা)
- আৰম্ভণি আধুনিক ডাচ (ডাচ সোণালী যুগৰ ভাষা, ১৭ শতিকা)
- আৰম্ভণি আধুনিক ফৰাচী (ফ্ৰান্সৰ ভাষা লুইচ চতুৰ্দশৰ অধীনত নেপোলিয়নলৈকে, ১৭ৰ পৰা ১৮ শতিকা)
- ক্লাছিকেল লাডিনো (চেফাৰ্ডিক ইহুদী সাহিত্যৰ ভাষা, ১৭ৰ পৰা ১৯ শতিকা)
- ক্লাছিকেল ৰাছিয়ান (ৰাছিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ ভাষা, ১৮ৰ পৰা ১৯ শতিকা)
- ক্লাছিকেল মংগোলিয়ান ভাষা (১৭০০–১৯০০ চনৰ পৰা মংগোলীয় সাহিত্য আৰু তিব্বতী বৌদ্ধ ধৰ্মীয় গ্ৰন্থৰ অনুবাদৰ ভাষা)
- সাধু ভাষা (১৮২০ চনৰ পৰা ১৯৪০ চনলৈ আধুনিক ভাষা বাংলা)
- ধ্ৰুপদী য়িদ্দিছ (য়িদ্দিছ ৰেনেছাঁৰ ভাষা, ১৯–২০ শতিকা)
- ক্লাছিকেল নেৱাৰী (ভাৰত-তিব্বত বাণিজ্যত মল্ল ৰাজ্যৰ ভাষা আৰু লিংগুয়া ফ্ৰাংকা)
ভাৰতবৰ্ষৰ ধ্ৰপদী ভাষা
সম্পাদনা কৰকভাৰতবৰ্ষত ভাষা এটাক ধ্ৰুপদী ভাষাৰ মৰ্য্যাদা প্ৰদানৰ কতৃৰ্ত্ববাহী অনুষ্ঠানটো হ’ল কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ সংস্কৃতি মন্ত্ৰণালয়৷ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ ধ্ৰুপদী ভাষা নীতিৰ আধাৰত সংস্কৃতি মন্ত্ৰণালয়ে সেয়া কাৰ্য্যকৰী কৰে৷ ২০০৪ চনৰ ৫ ফেব্ৰুৱাৰীত কেন্দ্ৰীয় সংস্কৃতি মন্ত্ৰী মহাৰাণী চন্দ্ৰেশ কুমাৰী কাটোচে ৰাজ্য সভাত ধ্ৰুপদী ভাষাৰ এই আধাৰ নীতি ঘোষণা কৰিছিল৷ এদল তামিল পণ্ডিত-ভাষাবিদৰ শতাধিকবছৰীয়া নিৰন্তৰ দাবীত তথা তদানীন্তন ৰাষ্ট্ৰপতি ডঃ এ পি জে আব্দুল কালামৰ বিশেষ আগ্ৰহত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ সেই নীতি বা চৰ্তাৱলীৰ আধাৰতে ২০০৪ চনৰ ১৭ ছেপ্টেম্বৰত তামিল ভাষাক প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভাৰতৰ ধ্ৰুপদী ভাষাৰ আনুষ্ঠানিক স্বীকৃতি প্ৰদান কৰা হয়৷[13] পৰৱৰ্তী সময়ত ২০০৫ চনৰ পৰা ২০১৪ চনলৈ সংস্কৃত (২০০৫), তেলুগু (২০০৮), কানাড়া (২০০৮), মালায়ালম (২০১৩) আৰু ওড়িআ (২০১৪) ভাষাই ধ্ৰুপদী ভাষাৰ মৰ্যাদা লাভ কৰে৷ শেহতীয়াকৈ ২০২৪ চনৰ ৩ অক্টোবৰ তাৰিখে ভাৰত চৰকাৰে পালি, প্ৰাকৃত, অসমীয়া, বাংলা আৰু মাৰাঠী ভাষাক ধ্ৰুপদী ভাষাৰ মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে৷[14]
তথ্য সংগ্ৰহ
সম্পাদনা কৰক- ↑ Hart, George. "Statement on the status of Tamil as a Classical Language". Institute for South Asia Studies, UC Berkeley. Retrieved 18 October 2021.
- ↑ Sapir, Edward (1921). Language: An introduction to the study of speech. New York: Harcourt, Brace and Company. p. 164. ISBN 4-87187-529-6. Retrieved February 17, 2006.
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Victorian_literature#:~:text=The%2019th%20century%20is%20considered,leading%20literary%20genre%20in%20English.
- ↑ Ramanujan, A. K. (1985), Poems of Love and War: From the Eight Anthologies and the Ten Long Poems of Classical Tamil, New York: Columbia University Press. Pp. 329, ISBN 0-231-05107-7Quote (p.ix–x) "Tamil, one of the four classical languages of India, is a Dravidian language ... These poems (Sangam literature, 1st century BC to 3rd century AD) are 'classical,' i.e. early, ancient; they are also 'classics,' i.e. works that have stood the test of time, the founding works of a whole tradition. Not to know them is not to know a unique and major poetic achievement of Indian civilization."
- ↑ /1E1-Panini.html Encyclopedia.com ত দ্য কলম্বিয়া বিশ্বকোষ (ষষ্ঠ সংস্কৰণ)ৰ পৰা প্ৰবন্ধ "পানিনি"
- ↑ /books?id=HR-_LK5kl18C&pg=PA21 সংস্কৃত মহাকাব্য, ২য় খণ্ড. ISBN ৯৭৮-৯০-০৪-১০২৬০-৬. https://books.google.com /books?id=HR-_LK5kl18C&pg=PA21.
- ↑ Zvelebil, Kamil (1997), মুৰুগানৰ হাঁহি: দক্ষিণ ভাৰতৰ তামিল সাহিত্যৰ ওপৰত: দক্ষিণ ভাৰতৰ তামিল সাহিত্যৰ ওপৰত, BRILL Academic Publishers. পৃ. 378, ISBN 90-04-03591-5, https://books.google.com/books?id=VF2VMUoY_okC&q=smile+of+murugan উদ্ধৃতি: "চাৰ্ট ১ সাহিত্য: ১. "উৰটেক্সট"। টলকাপ্পিয়ামৰ, অৰ্থাৎ প্ৰথম দুটা খণ্ড, এলুত্ততিকাৰম আৰু কোল্লাতিকৰাম বিয়োগ কৰি পিছৰ ইন্টাৰপলেচন, প্ৰায় ১০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২ -যাক কাংকাম সংকলন, প্ৰায় ১ শতিকা।"
- ↑ Encyclopædia Britannica, ২০০৮। "কানাড়া সাহিত্য" উদ্ধৃতি: "আদিতম সাহিত্যিক গ্ৰন্থখন হৈছে কবিৰাজামাৰ্গ (প্ৰায় খ্ৰীষ্টাব্দ ৮৫০), সংস্কৃত আৰ্হিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি লিখা কাব্যবিজ্ঞানৰ গ্ৰন্থ।' '"
- ↑ Cresse, Helen (2001). "Old Javanese Studies: A Review of the Field". Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde. 1 (157): 3–33. doi:10.1163/22134379-90003816. Retrieved 23 February 2020.
- ↑ Ogloblin, Alexander K. (2005). "Javanese". In K. Alexander Adelaar; Nikolaus Himmelmann (eds.). The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. London dan New York: Routledge. pp. 590–624. ISBN 9780700712861.
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Troubadour
- ↑ কে. অয়্যাপ্পানিকাৰ (১৯৯৭), পৃষ্ঠা ৩০১
- ↑ সংগীতা শইকীয়া (২০২০). সাতসৰী আলোচনী, অক্টোবৰ, ২০২০. প্ৰকাশক গুৱাহাটী: সাদিন প্ৰকাশ. পৃষ্ঠা. ৪৫.
- ↑ "Reviving classical languages – Latest News & Updates at Daily News & Analysis". Dnaindia.com. 13 August 2015. http://www.dnaindia.com/analysis/column-reviving-classical-languages-2113875। আহৰণ কৰা হৈছে: 28 December 2017.