বিথোবা
বিথোবা (IAST: বিথোবা), যাক বিঠ্ঠল (IAST: বিঠালা), আৰু পাণ্ডুৰংগ' (IAST: পাণ্ডুৰংগ) বুলিও জনা যায়। বিথোবা ভাৰতৰ প্ৰধানকৈ পূজা কৰা ৰাজ্য মহাৰাষ্ট্ৰ আৰু কৰ্ণাটকৰ হিন্দু দেৱতা । তেওঁ তেওঁৰ অৱতাৰত বিষ্ণু দেৱতাৰ এটা ৰূপ: কৃষ্ণ। বিথোবাক প্ৰায়ে ইটাৰ ওপৰত বাহু আকিম্বো থিয় হৈ থকা এজন ক'লা সৰু ল'ৰা হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হয়, কেতিয়াবা তেওঁৰ পত্নী ৰাখুমাইৰ সৈতে। বিথোবা মহাৰাষ্ট্ৰত মূলতঃ একশ্বৰবাদী, অ-আচাৰ-ব্যৱহাৰী ভক্তিচালিত[1][2] ৱৰ্কৰি বিশ্বাস আৰু কৰ্ণাটকৰ দ্বৈত বেদান্তত প্ৰতিষ্ঠিত ব্ৰাহ্মণিক হৰিদাস পন্থাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। পান্ধৰপুৰৰ বিথোবা মন্দিৰ তেওঁৰ প্ৰধান মন্দিৰ। বিথোবাৰ কিংবদন্তিসমূহ তেওঁৰ ভক্ত পুণ্ডলিকক আবদ্ধ কৰি আছে যিজনক দেৱতাক পান্ধৰপুৰলৈ অনাৰ কৃতিত্ব দিয়া হয়, আৰু ৱৰ্কাৰৰী বিশ্বাসৰ কবি-সাধুসকলৰ ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে বিথোবাৰ ভূমিকাক কেন্দ্ৰ কৰিয়েই আবদ্ধ। ৱৰ্কৰি কবি-সাধুসকল বিথোবাক উৎসৰ্গিত আৰু মাৰাঠী ভাষাত ৰচনা কৰা ভক্তিমূলক গীতৰ অনন্য ধাৰা অভাঙৰ বাবে জনাজাত। বিথোবাক উৎসৰ্গিত অন্যান্য ভক্তিমূলক সাহিত্যৰ ভিতৰত হৰিদাসৰ কানাড়া গীত আৰু দেৱতাক পোহৰ প্ৰদানৰ অনুষ্ঠানৰ সৈতে জড়িত সাধাৰণ আৰতি গীতৰ মাৰাঠী সংস্কৰণ অন্তৰ্ভুক্ত। আছাধ মাহৰ শয়নী একাদশী, আৰু কাৰ্তিকা মাহৰ প্ৰবোধিনী একাদশীত বিথোবাৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ পালন কৰা হয়।
| Vithoba | |
|---|---|
 The central image at Vithoba Temple in Pandharpur | |
| দেৱনাগৰী | विठ्ठल |
| সংস্কৃত লিপ্যন্তৰ | Viṭhobā |
| সম্পৰ্ক | Form of Vishnu/Krishna |
| নিবাস | Pandharpur |
| অস্ত্ৰ | Chakra, Shankha |
| বাৰ | Wednesday |
| সঙ্গী | Rakhumai, Rahi, Satyabhama |
| বাহন | Garuda |
বিথোবা আৰু তেওঁৰ পন্থাৰ ইতিহাস লিখাটো তেওঁৰ নামৰ সন্দৰ্ভতো বিতৰ্কৰ ক্ষেত্ৰ। যদিও তেওঁৰ পন্থা আৰু তেওঁৰ মূল মন্দিৰ দুয়োটাৰে উৎপত্তিৰ বিষয়েও একেদৰেই বিতৰ্ক হৈছে, তথাপিও ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ ভিতৰত ইয়াৰ অস্তিত্ব ইতিমধ্যে আছিল বুলি স্পষ্ট প্ৰমাণ পোৱা গৈছে।
ব্যুৎপত্তি আৰু অন্যান্য নাম সম্পাদনা কৰক
বিথোবা (মাৰাঠী: विথোबा, IAST: Viṭhobā) বহু নামেৰে জনাজাত, য'ত আছে: বিঠালা, পাণ্ডুৰংগ, পান্ধৰিনাথ, হৰি আৰু নাৰায়ণ।
এই নামবোৰৰ উৎপত্তি আৰু অৰ্থ সম্পৰ্কে কেইবাটাও তত্ত্ব আছে। ভাৰকাৰী পৰম্পৰা অনুসৰি ভিত্তলা নামটো (ভিত্তল, বিথথাল, ভিত্তলা আৰু বিঠাল বুলিও বানান কৰা হয়; মাৰাঠী: विठ्ठল, কানাড়া: ವಿಠ್ಠಲ, তেলেগু: విఠ్ఠల আৰু গুজৰাটী: વિઠ્ઠલ all; IAST: Viṭṭhala) সংস্কৃত-মাৰাঠী দুটা শব্দৰে গঠিত: viṭ , যাৰ অৰ্থ 'ইটা'; আৰু থাল, যিটো সংস্কৃত স্থলৰ পৰা উৎপত্তি হ’ব পাৰে, যাৰ অৰ্থ হৈছে ‘থিয়’। এইদৰে বিঠালাৰ অৰ্থ হ'ব 'ইটাৰ ওপৰত থিয় হোৱা'।[3] উইলিয়াম ক্ৰুক, প্ৰাচ্যবিদ, এই ব্যাখ্যাক সমৰ্থন কৰিছিল।[4] বিথোবাৰ নিৰ্ধাৰিত আইকনগ্ৰাফীত তেওঁক ইটাৰ ওপৰত বাহু-আকিম্বো থিয় হৈ দেখুওৱাৰ নিয়ম আছে, যিটো ভক্ত পুণ্ডলিকৰ কিংবদন্তিৰ সৈতে জড়িত। কিন্তু ভাৰকাৰী কবি-সাধু টুকাৰমে এটা বেলেগ ব্যুৎপত্তি প্ৰস্তাৱ কৰিছিল— যে বিত্তল বিত্ত (অজ্ঞানতা) আৰু লা (গ্ৰহণ কৰা) শব্দৰে গঠিত, যাৰ অৰ্থ হৈছে 'জ্ঞানহীন নিৰীহ লোকক গ্ৰহণ কৰা'।[5] ইতিহাসবিদ ৰামকৃষ্ণ গোপাল ভাণ্ডাৰকাৰে আন এটা সম্ভাৱনা আগবঢ়াইছে— যে বিথু (বিথু) মাৰাঠী ভাষাত গ্ৰহণ কৰা বিষ্ণু নামৰ কানাড়া দুৰ্নীতি। শ্ৰদ্ধাৰ বাবে -লা আৰু -বা (মাৰাঠী ভাষাত 'পিতৃ' অৰ্থাৎ 'পিতৃ' প্ৰত্যয় সংযোজন কৰা হৈছিল, যাৰ ফলত বিত্তলা আৰু বিথোবা নাম উৎপন্ন হৈছিল।[6] বিষ্ণুৰ এই দুৰ্নীতিৰ কাৰণ হ'ব পাৰে মাৰাঠী আৰু কানাড়া লোকসকলে সংস্কৃত ষ্ণ (/ʃn/)ক ṭh (/ʈʈʰ/) বুলি উচ্চাৰণ কৰাৰ প্ৰৱণতা, যিটো অষ্টম শতিকাৰ পৰাই প্ৰমাণিত হৈছে।[7]
ডেকান কলেজৰ গৱেষক পণ্ডিত এম. পৰৱৰ্তী সময়ত এই দেৱতাক নিৰ্মাতা-ৰজাই বিত্তীদেৱৰ ব্যুৎপত্তি বিত্তলা বুলি নামকৰণ কৰে।[8] এই নামৰ আন ভিন্ন ৰূপসমূহ হ'ল বিথুৰায়া (ৰজা বিঠাল), আৰু বিথাই (মাতৃ বিত্তলা)। গুজৰাটৰ লোকসকলে বিঠালাত -নাথ (প্ৰভু) প্ৰত্যয় যোগ কৰে, যাৰ ফলত বিত্তল-নাথ নাম পোৱা যায়।[9] অতিৰিক্ত সন্মানীয় প্ৰত্যয় -জী যোগ হ’ব পাৰে, যাৰ ফলত বিত্তলনাথজী নাম পোৱা যায়। এই নাম সাধাৰণতে পুষ্টিমৰ্গ পন্থাত ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
উৎপত্তি আৰু বিকাশ সম্পাদনা কৰক
বিথোবা পূজাৰ ঐতিহাসিক বিকাশৰ পুনৰ্গঠনৰ ওপৰত বহু বিতৰ্ক হৈছে। বিশেষকৈ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ৰ লগতে তেওঁক সুকীয়া দেৱতা হিচাপে স্বীকৃতি পোৱাৰ বিন্দুটোৰ সন্দৰ্ভত কেইবাটাও বিকল্প তত্ত্ব প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে। অষ্টম শতিকাৰ আদি শংকৰৰ বুলি কোৱা পাণ্ডুৰংগাষ্টকম স্তোত্ৰৰ পৰা বুজা যায় যে বিথোবা পূজা ইতিমধ্যে প্ৰাচীন কালত আছিল।[10]
এ ছ’চিয়েল হিষ্ট্ৰী অৱ দ্য ডেকানৰ লেখক ৰিচাৰ্ড মেক্সৱেল ইটনৰ মতে, ভিথোবাক প্ৰথমে ষষ্ঠ শতিকাৰ পৰাই পশুপালন দেৱতা কৃষ্ণ হিচাপে পূজা কৰা হৈছিল। বিথোবাৰ বাহু-আকিম্বো আইকনগ্ৰাফী বিহাৰৰ আহীৰসকলৰ গৰু-দেৱতা কৃষ্ণৰ সৈতে জড়িত বীৰ কুয়াৰৰ সৈতে মিল আছে।[11] সম্ভৱতঃ পিছলৈ বিথোবাক শৈৱ পন্থেয়নত আত্মসাৎ কৰা হৈছিল আৰু আন বেছিভাগ পশুপালন দেৱতাৰ দৰে শিৱ দেৱতাৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা হৈছিল। ইয়াৰ সমৰ্থন এই কাৰণেই যে পান্ধৰপুৰৰ মন্দিৰটো শৈৱ মন্দিৰেৰে আগুৰি আছে (বিশেষকৈ ভক্ত পুণ্ডলিক নিজেই), আৰু বিথোবাত শিৱৰ প্ৰতীক লিংগৰ মুকুট পিন্ধোৱা হৈছে। কিন্তু ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ পৰা নামদেৱ, একনাথ আৰু টুকাৰামৰ দৰে কবি-সাধুসকলে বিথোবাক বিষ্ণুৰ সৈতে চিনাক্ত কৰিছিল।[12]
তথ্যসূত্ৰ সম্পাদনা কৰক
- ↑ Zelliot and Berntsen (1988) p. xviii "Varkari cult is rural and non-Brahman in character"
- ↑ Sand (1990), p. 33 "According to Raeside the Varkari tradition is essentially monotheistic and without ritual, and, for this tradition, Vithoba represents Hari Krsna, while for the badavas or hereditary priests "Vithoba is neither Visnu nor Siva. Vithoba is Vithoba (...)"; p. 34 "the more or less anti-ritualistic and anti-brahmanical attitudes of Varkari sampradaya."
- ↑ Novetzke (2005) pp. 115–16
- ↑ Crooke (2003) pp. 607–08
- ↑ Pande (2008) p. 449
- ↑ Bhandarkar (1995) p. 124
- ↑ Tagare in Mahipati: Abbott, Godbole (1988) p. xxxvi
- ↑ Sand (1990) p. 38
- ↑ Pathak, Arunchandra S. (2006). "Pandharpur". The Gazetteers Dept, Government of Maharashtra (first published: 1977). Archived from the original on March 30, 2010. Retrieved 2008-07-14.
- ↑ Pande (2008) p. 508
- ↑ For Bir Kuar, Tagare in Mahipati: Abbott, Godbole (1988) p. xxxiv
- ↑ Eaton (2005) pp. 139–40