ময়ুৰী (দুৰ্যোধনৰ পত্নী)

এই প্ৰবন্ধটোক ভানুমতী (দুৰ্যোধনৰ পত্নী) নামৰ প্ৰবন্ধৰ সৈতে খেলি-মেলি নকৰে যেন।

ময়ূৰী দুৰ্যোধনৰ পত্নী আৰু মহাভাৰতৰ এক চৰিত্ৰ আছিল।পত্নী হিচাপে মূলতঃ দুৰ্যোধনৰ প্ৰতি গভীৰ প্ৰেম থকা ভানুমতীও ময়ূৰীৰ বান্ধৱী আৰু তথাকথিত ভগ্নী আছিল। দুয়োজনে এজনে আনজনক ভাল পাইছিল আৰু সন্মান কৰিছিল। দুৰ্যোধনে দেখা ধুনীয়া ভদ্ৰমহিলাবোৰৰ ভিতৰত তেওঁ আছিল অন্যতম। কোৱা হয় যে ভানুমতীৰ লগত ময়ূৰীকো অপহৰণ কৰা হৈছিল যদিও ময়ূৰীয়ে মৰ্যাদাৰ চিন স্বৰূপে, তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ বান্ধৱী (ভানুমতী)ৰ যত্ন লৈছিল। ময়ূৰী হয়তো বৃশালীৰ বান্ধবী আছিল, য'ত তেওঁ কৰ্ণৰ পত্নী আছিল। গান্ধাৰী, কৌৰৱ ৰাণী দুগৰাকীৰ প্ৰকৃত শাহুৱেক আছিল। ময়ূৰীয়ে ডাঙৰ বায়েক হিচাপে ভানুমতীৰ কথা মানিছিল। ৰাণী ময়ূৰীক লক্ষ্মণ কুমাৰ আৰু লক্ষ্মনাৰ মূল মাতৃ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁৰ কন্যা লক্ষ্মণাই সাম্বাক বিয়া কৰাইছিল। দুৰ্যোধনৰ ৰাণীসকলক হস্তিনাপুৰৰ কুৰু ৰাণী হিচাপে ক'ব পাৰি। ভানুমতী আৰু অৰ্জুনৰ বিবাহৰ ফল হ’ল যদিও ময়ূৰীয়ে অৰ্জুনক বিয়া কৰাই নিদিলে।

ময়ুৰী
মহাভাৰতৰ চৰিত্ৰ
তথ্য
পৰিয়াল	বসন্তৰাজ (পিতৃ)
দাম্পত্যসঙ্গী	দুৰ্যোধন
সন্তান	লক্ষ্মণ কুমাৰ, লক্ষ্মনা

বিবাহ

ত্ৰিলোকপুৰ ৰাজ্যত এবাৰ ৰজা বসন্তৰাজে কন্যাৰ বিয়াৰ বাবে স্বয়ম্ভৰ পাতিছিল। সেই বিয়াত শিশুপাল, জৰাসন্ধ, সতদনৱা, অশোককে ধৰি বহু ৰাজকুমাৰে ৰাজকুমাৰী ময়ুৰীৰ বিবাহৰ বাবে আহিছিল। যুৱৰাজ দুৰ্যোধনে দ্ৰৌপদী ৰ স্বয়ংভাৰৰ সপোন দেখি বহু দিন টোপনি নাহিল। কৰ্ণ,তেওঁৰ প্ৰিয় বন্ধু আৰু শকুনি মামা, তেওঁৰ ককাকে দুৰ্যোধনক কয় যে ভানুমতীৰ দৰে সৌন্দৰ্য্যৰ কুমাৰীৰ দৰে আছিল ধুনীয়া শান্ত ময়ুৰীৰ কথা। দুৰ্যোধনে কৰ্ণৰ লগত গৈ ৰাজপুৰা নগৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছত সকলো ৰাজকুমাৰ বহি থকা স্বয়ংভাৰত যায়। লগতে দাসী আৰু বডিগুৰাড আছিল আৰু স্বামীক বাছি লৈ স্বয়ংভাৰত মালা লৈ ধুনীয়া ৰাজকুমাৰী সোমাই আহিছিল যদিও যুৱৰাজ দুৰ্যোধনৰ ওচৰ চাপি অহাৰ লগে লগে তেওঁক প্ৰত্যাখ্যান কৰি গুচি গ’ল। দুৰ্যোধন যিয়ে ময়ূৰীৰ সৌন্দৰ্য্যত উন্মাদ হৈ পৰিছিল, তেওঁ ৰাজকুঁৱৰীক অপহৰণ কৰিছিল আৰু তেওঁ আৰু সখা কৰ্ণয়ে ময়ূৰীৰ দেহৰক্ষী সৈনিকসকলক তেওঁলোকৰ সৈতে যুঁজ দিবলৈ প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল। যুদ্ধৰ অন্তত দুৰ্যোধনে ময়ূৰীক হস্তিনপুৰা লৈ লৈ যায় আৰু অৱশেষত ময়ূৰীয়ে তেওঁৰ সৈতে বিবাহত বহিবলৈ সন্মত হয়।

বৰ্ষাৰ বিয়া

দুৰ্যোধনে ময়ূৰীক অপহৰণ কৰাৰ পিছত বছৰ দুৰ্যোধনৰ ৰথৰ পিছে পিছে গ’ল। হস্তিনাপুৰা পোৱাৰ পিছত কৰ্ণই বৰষাৰ প্ৰেমিক হোৱাৰ বাবে বৰ্ষাক বিয়া কৰাইছিল।

মহাভাৰতত বৰ্ণনা

তাইৰ শাহুৱেকে গন্ধাৰী চমুকৈ বৰ্ণনা কৰিছিলকৃষ্ণলৈ।

চোৱা, দুৰ্যোধনৰ সুন্দৰী ৰাণী আৰু হস্তিনাপুৰৰ ৰাণী, বৃশালীৰ বন্ধু। স্বামী আৰু আনজন যে তেওঁৰ পুত্ৰৰ মৃতদেহ দেখি কান্দিছিল ৰজা বসন্তৰাজৰ কন্যা। তাইৰ বীৰ, তাইৰ আটাইতকৈ প্ৰিয় দুৰ্যোধনৰ বুকুত পৰিল। ৰাজকুমাৰ চাম্বাৰ লগত কন্যাক বিয়া কৰাই দিয়া ৰাণী। মহাভাৰতৰ নায়িকা আৰু ভানুমতীৰ ভগ্নী

—  গান্ধৰী, কিছাৰী মোহন গাংগুলী

কৃষ্ণক কৈ থাকোঁতে গান্ধাৰীয়ে বোৱাৰীৰ বিষয়ে এটা উক্তি দিওঁতে প্ৰায় চকুলো ওলাই আহিছিল। লক্ষ্মণাই মাক দুগৰাকীক পোহপাল দিছিল। ভানুমতী হিপ হেৰুৱাই ময়ুৰীৰ লগত গিৰিয়েকৰ শেষ ৰীতি-নীতিৰ বাবে গৈছিল। ইণ্ডোনেছিয়াৰ লোককথাত হয়তো এইটো লক্ষ্য কৰা হৈছে যে ময়ুৰী এগৰাকী অহংকাৰী মহিলা আছিল আৰু ভানুমতীয়ে তেওঁৰ নায়কক হত্যা কৰাৰ বাবে ভীমক গালি পাৰিছিল আৰু কৈছিল যে ৰাণী দ্ৰৌপদী প্ৰথমে মৰিব আৰু বাকী পাণ্ডৱ সকলৰ পিছত মৃত্যু হ’ব।

ময়ুৰীৰ লগত ভানুমতীৰ বৰ্ণনা

ভানুমতীক ডাঙৰ ডাঙৰ নিতম্বৰ নাৰী বুলি ভালকৈ বৰ্ণনা কৰা হৈছিল আৰু ময়ুৰীক শাহুৱেকে ৰাণী দুগৰাকীক বৰ্ণনা কৰাৰ সময়ত মটৰৰ দৰে দেখাত নিস্তব্ধ মহিলা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছিল। চোৱা, হে মাধৱ, ময়ুৰীয়ে হাতেৰে মূৰত আঘাত কৰি, ভানুমতী আৰু ময়ুৰীৰ নায়ক দুৰ্যোধন স্বামী আৰু হস্তিনপুৰৰ ৰজাৰ বুকুত পৰি যায়। ময়ুৰী আৰু ভানুমতীক তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্য্যৰ বাবে মহাভাৰতৰ নায়িকা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে।

জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত

• বিনীশা ঘোৰপাদে কুৰুক্ষেত্ৰত ময়ুৰীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল।

• কৰ্ণ সাংগিনীত ময়ুৰীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল মানালী শ্বাহে।

• ব্ৰ চোপ্ৰাৰ মহাভাৰত]ত আৰ্শিন মেহতাই ময়ুৰীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল।

• অপৰ্ণ দেশমুখে দ্ৰৌপদী ত ময়ুৰীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল।