ঢ

ঢ অসমীয়া ব্যঞ্জনবৰ্ণ মালাৰ চতুৰ্দশ আখৰ। ব্যঞ্জনবৰ্ণৰ উচ্চাৰণত হাওঁফাওঁৰ পৰা ওলাই অহা বায়ু মুখৰ ভিতৰত কৰবাত অকণমান হ'লেও বাধাপ্ৰাপ্ত হয়;স্বৰতন্ত্ৰী সঞ্চালিত হ'বও পাৰে বা নহ'বও পাৰে। 'ঢ'ও এটি ব্যঞ্জন বৰ্ণ, সেয়ে 'ঢ' উচ্চাৰণ কৰোঁতেও বায়ু মুখৰ ভিতৰত বাধাপ্ৰাপ্ত হয়।

স্বৰবৰ্ণৰ লগত যোগ হ'লে

স্বৰবৰ্ণ	'ঢ'ৰ লগত যোগ হ'লে
অ	ঢ
আ	ঢা
ই	ঢি
ঈ	ঢী
উ	ঢু
ঊ	ঢূ
ঋ	ঢৃ
এ	ঢে
ঐ	ঢৈ
ও	ঢো
ঔ	ঢৌ

'ঢ'ৰে আৰম্ভ শব্দ

• ঢোল
• ঢং
• ঢক
• ঢগা
• ঢকুৱা
• ঢেঁকী
• ঢকুৱাখনা
• ঢেকীয়াখোৱা
• ঢেকীয়াজুলি
• ঢৌ

আদি।