প

প অসমীয়া ব্যঞ্জনবৰ্ণ মালাৰ একবিংশ আখৰ। ব্যঞ্জনবৰ্ণৰ উচ্চাৰণত হাওঁফাওঁৰ পৰা ওলাই অহা বায়ু মুখৰ ভিতৰত ক’ৰবাত অকণমান হ’লেও বাধাপ্ৰাপ্ত হয়; স্বৰতন্ত্ৰী সঞ্চালিত হ’বও পাৰে বা নহ’বও পাৰে। 'প'ও এটি ব্যঞ্জন বৰ্ণ, সেয়ে 'প' উচ্চাৰণ কৰোঁতেও বায়ু মুখৰ ভিতৰত বাধাপ্ৰাপ্ত হয়।

স্বৰবৰ্ণৰ লগত যোগ হ'লে

স্বৰবৰ্ণ	'ত'ৰ লগত যোগ হ'লে
অ	প
আ	পা
ই	পি
ঈ	পী
উ	পু
ঊ	পূ
ঋ	পৃ
এ	পে
ঐ	পৈ
ও	পো
ঔ	পৌ

যুক্তবৰ্ণ (প যোগ)

প্ + ট = প্ট = কেপ্টেইন
প্ + ত = প্ত = উত্তপ্ত
প্ + ন = প্ন = স্বপ্ন
প্ + য় = প্য = প্ৰাপ্য
প্ + ৰ = প্ৰ = প্ৰাণ
প্ + ল = প্ল = প্লাৱন
প্ + স = প্স = লিপ্সা

'প'ৰে আৰম্ভ শব্দ

• পাপ
• পুণ্য
• পগলা
• পঢ়া
• পখিলা
• পদুম
• পণ
• পিঠা
• পৌণপোনিক
• পাহাৰ
• পাঞ্চ্যজন্য
• পৃথিৱী
• পণ্ডিত
• পৌৰাণিক আদি।