ওঁ হৈছে হিন্দু ধৰ্মৰ পৱিত্ৰ আৰু সৰ্বজনীন প্ৰতীক। ইয়াক ওঁ-কাৰ , ওঙ্কাৰ (সংস্কৃত: অ + উ + ম্), প্ৰণৱ , ত্ৰ্যক্ষৰ আদি নামেৰেও জনা যায়। ই হিন্দু দৰ্শনৰ সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰ ব্ৰহ্মৰ বাচক।[ 1] স্বামী বিবেকানন্দৰ মতে, ওঁ-কাৰ "সমগ্ৰ ব্ৰহ্মাণ্ডৰ প্ৰতীক তথা ঈশ্বৰৰো প্ৰতীক। "[ 2] ৰামকৃষ্ণ পৰমহংসৰ মতে, "...ওঁ মানেই 'ওঁ শিৱ', 'ওঁ কালী', 'ওঁ কৃষ্ণ' হৈছে। "[ 3] বৌদ্ধ , জৈন , শিখ সকলেও পৱিত্ৰ জ্ঞান কৰে। এই প্ৰতীকৰ দেৱনাগৰী ৰূপ ॐ, চীনা ৰূপ 唵, আৰু তিব্বতীয় ৰূপ ༀ।[ 4]
অসমীয়া হৰফত ওঁ-কাৰ
ওঁ শব্দ সংস্কৃত 'অৱ' ধাতুৰ পৰা উৎপন্ন হৈছে। এই ধাতু একাধাৰে ১৯টা ভিন্ন ভিন্ন অৰ্থত ব্যৱহাৰ হয়। এই বুৎপত্তি অনুযায়ী ওঁ-কাৰ এক প্ৰকাৰৰ সৰ্বজ্ঞ শক্তি, সমগ্ৰ ব্ৰহ্মাণ্ডৰ শাসনকৰ্তা, অমংগলৰ পৰা ৰক্ষাকৰ্তা, ভক্তৰ মনোবাঞ্ছা পূৰ্ণকাৰী, অজ্ঞান নাশক তথা জ্ঞান প্ৰদাতা।[ 5] [ 6] [ 5]
'প্ৰণৱ' শব্দৰ আক্ষৰিক অৰ্থ, 'যি উচ্চাৰণ কৰি স্তৱ কৰা হয়'। আন এটা অৰ্থ হল 'চিৰনতুন' বা 'চিৰন্তন'।[ 4]
ওঁ-কাৰ ঈশ্বৰৰ সকলো নামৰ প্ৰতিনিধিস্বৰূপ তথা শ্ৰেষ্ঠ নাম।[ 17] বেদ , উপনিষদ , গীতা আৰু অন্যান্য হিন্দুশাস্ত্ৰ সকলোতে ওঁ-কাৰক সৰ্বোচ্চ গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে। অথৰ্ববেদৰ গোপথব্ৰাহ্মণৰ এটি কাহিনী অনুসৰি দেবৰাজ ইন্দ্ৰ ওঁ-কাৰৰ সহায়তাৰে দৈত্য সকলক পৰাস্ত কৰিছিল। এই কাহিনীৰ অন্তৰ্নিহিত অৰ্থ হল, ওঁ-কাৰৰ বাৰংবাৰ উচ্চাৰণত মানুহে তাৰ পাশৱ প্ৰবৃত্তি জয় কৰিবলৈ সক্ষম হয়।[ 5] [ 18] [ 19] শ্ৰীকৃষ্ণয়ে গীতাত কৈছে, তেওঁ সকলো অক্ষৰৰ ভিতৰত ওঁ-কাৰ। মৃত্যুকালত ওঁ-কাৰৰ উচ্চাৰণে পৰম সত্য লাভ হয়।[ 20] যোগসূত্ৰ ত ওঁ-কাৰক ঈশ্বৰৰ প্ৰতীক হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে আৰু ওঁ-কাৰৰ স্মৰণ আৰু উচ্চাৰণত সমাধি লাভ কৰা যায় বুলিও কোৱা হৈছে।
ধৰ্মীয় চিহ্ন হলেও ব্যৱহাৰিক জীৱনত ওঁ-কাৰৰ প্ৰয়োগ অতি ব্যাপক। প্ৰত্যেকটি মন্ত্ৰ ওঁ-কাৰেৰে আৰম্ভ হয়। চিঠিপত্ৰৰ আৰম্ভণিতে বহুতেই ওঁ-কাৰ লিখে। মঠ- মন্দিৰ, দেৱালয়, পৱিত্ৰ স্থান প্ৰভৃতি ধৰ্মীয় স্থানৰ প্ৰতীকচিহ্ন ৰূপে ওঁ-কাৰ ব্যৱহৃত হয়। যোগ সাধনাত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ হয়। তদুপৰি বৰ্তমান সমাজত শব্দৰে কৰা চিকিৎসা প্ৰণালীত ওঁ-কাৰ ব্যৱহাৰ হব ধৰিছে। শৰীৰত কৰা অংকন (টেটু) হিচাপেও ই জনপ্ৰিয়।
↑ তৈত্তৰীয় উপনিষদ, প্ৰথম অধ্যায়, অষ্টম অনুবাক, ১ সংখ্যক শ্লোক
↑ স্বামী বিবেকানন্দৰ বাণী আৰু ৰচনা, চতুৰ্থ খণ্ড, উদ্বোধন কাৰ্যালয়, কলকাতা , ১৯৬৪ , পৃ. ১১৪
↑ শ্ৰী শ্ৰী ৰামকৃষ্ণকথামৃত, অখণ্ড, শ্ৰীম -কথিত, উদ্বোধন কাৰ্যালয় , কলকাতা , ১৯৮৬-৮৭, পৃ. ৩৫৯
↑ 4.0 4.1 Hindu Symbols, Swami Harshananda, Ramakrishna Math, Bangalore, 2000, p.7
↑ 5.0 5.1 5.2 Hindu Symbols, Swami Harshananda, Ramakrishna Math, Bangalore, 2000, p.8
↑ মাণ্ডুক্য উপনিষদ, ৮-১১ সংখ্যক শ্লোক
↑ ଓଁ (U+0B13 & U+0B01), ওঁ (U+0993 & U+0981)
↑ ௐ (U+0BD0)
↑ 9.0 9.1 ಓಂ (U+0C93 & U+0C82) তেলেগু ఓం (U+0C13 & U+0C02)
↑ ഓം (U+0D13 & U+0D02)
↑ "oo m" ↑ 𑖍𑖼 (U+1158D & U+115BC)
↑ 唵 (U+5535)↑ ༀ (U+0F00)↑ ᬒᬁ (U+1B12 & U+1B01)↑ ꦎꦴꦀ (U+A98E & U+A980 & U+A9B4)↑ Hindu Symbols, Swami Harshananda, Ramakrishna Math, Bangalore, 2000, p.11
↑ কঠোপনিষদ, প্ৰথম অধ্যায়, দ্বিতীয় বল্লী, ১৬ সংখ্যক শ্লোক
↑ মুণ্ডক উপনিষদ, দ্বিতীয় মুণ্ডক, দ্বিতীয় খণ্ড, ৩ সংখ্যক শ্লোক
↑ শ্ৰীমদ্ভাগবদ্গীতা, অক্ষৰব্ৰহ্মযোগ, ১-৩ সংখ্যক শ্লোকসমূহ
